เรื่องมีอยู่ว่า วันแม่ปีที่แล้วผมกับครอบครัวได้ไปทานอาหารในร้านๆนึงที่เซ็นทรัลเวิลด์ ระหว่างที่ผมกำลังนั่งทานอาหารอยู่ ก็มีผู้ชายคนนึงใส่เสิ้อเชิ้ตลายทางสีฟ้า ซึ่งนั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามกับโต๊ะของผมหันมามองหน้าผม ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่อยู่ๆก็รู้สึกแว้บขึ้นมาว่า ผุ้ชายคนนี้หน้าตาคุ้นมาก เหมือนเคยเจอ เหมือนคุ้นเคย แต่จริงๆไม่เคยเจอกันเลย ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน มันรู้สึกเหมือนเดจาวู ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในร้านนั้น ผุ้ชายคนนี้ก็หันหน้ามามองผมอยู่บ่อยๆ บ่อยมาก บ่อยจนจากที่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรมาก ก็เริ่มใจหวิวๆยังไงไม่รู้ จนผมต้องเป็นฝ่ายหลบตาเขา ( เขานั่งหันหลังให้โต๊ะผม ส่วนผมนั่งหันหน้าไปทางเขาครับ ) แล้วซักพักเขาก็ออกจากร้านเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนโต๊ะผมก็กินเสร็จพอดี พอคิดเงินเสร็จ ผมเดินออกจากร้านไปเข้าห้องน้ำ เขาก็เดินออกจากห้องน้ำสวนกะผม จังหวะนั้นผมกะเขามองหน้ากันพอดี แต่ครั้งนี้เขากลับเป็นฝ่ายหลบตาผม เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากครับ ทีแรกผมคิดว่า ถ้าเจอเขาในห้องน้ำ ผมจะขอแอดเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กของเขา แต่ผมก็ใจปอด ( ชีวิตนี้ผมยังไม่เคยมีแฟนครับ ไม่ใช่หน้าตาแย่มากนะครับ แต่โลกส่วนตัวสูง และผมไม่ใช่คนเที่ยวครับ เกิดมายังไม่เคยไปเที่ยวกลางคืนเลย ) ผมยังรู้สึกเสียดายจนถึงทุกวันนี้ ว่าวันนั้นน่าจะใจกล้าๆหน่อย ผมก็ไม่รู้ว่า ทำไมจนป่านนี้ยังลืมคนแปลกหน้าที่เจอกันในช่วงเวลาสั้นๆไม่ได้ ผมก็ได้แต่หวังว่า ถ้าคนๆนั้นได้บังเอิญอ่านกระทู้นี้ หรือมีวาสนาต่อกัน อย่างน้อยๆคงจะได้ทำความรุ้จักกันนะครับ ความจริงผมมีรูปที่ถ่ายติดเขามาด้วย แต่ไม่กล้าเอาลงครับ