จะปฏิบัติในชีวิตจริงได้อย่างไร?

.              เมื่อเราเข้าใจถึงความจริงสูงสุดของธรรมชาติแล้วว่า “แท้จริงมันไม่ได้มีตัวเราหรือตัวตนของใครๆอยู่จริง” ก็จะทำให้ความทุกข์ใจ หรือความเครียด ความกังวล หรือความไม่สบายใจ เป็นต้น ของเราที่เคยมีอยู่อย่างมากมายมาก่อนนั้นลดน้อยลงอย่างมาก ถึงแม้จะยังไม่หมดสิ้นไปอย่างถาวรก็ตาม แต่เพียงเท่านี้ก็นับว่ามีคุณค่าอย่างยิ่งต่อชีวิตของเราแล้ว และถ้าเรามีการฝึกฝนจิตให้มีสมาธิมากขึ้นจนเป็นนิสัย ก็จะยิ่งทำให้จิตมีความทุกข์ลดน้อยลงจนถึงไม่มีเลยจนตลอดชีวิตได้

หลักอริยสัจ ๔ นี้เป็นหลักสากล คือไม่ว่าจะเป็นคนชาติใด หรือพูดภาษาอะไร หรือจะนับถือลัทธิหรือศาสนาใดอยู่ก็ตาม ถ้ามีความเข้าใจถึงหลักในการกำจัดทุกข์ของพระพุทธเจ้านี้แล้ว ก็สามารถนำเอาหลักนี้ไปปฏิบัติได้ทันทีโดยไม่ต้องขึ้นอยู่กับใคร ซึ่งการปฏิบัตินั้นก็ไม่ได้ยุ่งยากหรือลำบากอะไร คือภายนอกนั้นเราก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ โดยการเป็นคนดีมีศีลธรรมตามหลักของศาสนาที่เรานับถืออยู่ แต่ภายในจิตใจของเรานั้นก็ “มีสติมองเห็นความว่างจากตัวตนที่แท้จริงอยู่ตลอดเวลา” เท่านี้ก็เป็นการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้วอย่างถูกต้อง แต่ถ้ามีสิ่งรุนแรงภายนอกมากระทบจิตแล้วยังเกิดความทุกข์ขึ้นเพราะความเคยชินที่จิตใต้สำนึกยังมีอยู่ ก็ต้องมาฝึกฝนให้จิตเข้มแข็งหรือมีสมาธิให้มากขึ้น และถ้าเกิดความเบื่อหน่ายในการใช้ชีวิตทางโลก แล้วมีความปรารถนาที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายอย่างถาวร ก็ต้องหลีกเร้นหาสถานที่สงบแล้วไปใช้ชีวิตเป็นผู้ไม่มีครอบครัวต่อไป  
(จาก http://www.whatami.net/for/bud.html )