เค้าก็เอ่ยปากมาตั้งแต่แรกแล้ว "ว่าเค้าปิดกั้นตัวเอง"
เราก็รู้จักกับเค้ามาสองปี
ปีแรกเค้าก็ไม่ค่อยสนใจไม่ได้ใช้เวลาด้วยกัน
แต่ปีหลังเขาจะชอบมาขลุกด้วย ใช้ชีวิต แต่ฉันก็ไม่เคยถามว่าเรานควรเป็นอะไรกัน เพราะฉันคิดว่าขอแค่เขายังอยู่
เขาเคยพูดว่า"ฉันจะมีใครก็ได้ถ้าเรามีความสุขของเราก้โอเคแล้ว" ฉันก็มีคนเข้ามาเรื่อยๆอะค่ะส่วนใหญ่จะทนอยู่กับฉันนาน เขาก็ไม่เคยว่าอะไร
เราไม่เคยงี่เง่ากัน ปีหลังมาเขาดีกับดิฉันมาก เราดีกันมาก ดูแลกันดี
เราเคยมีปัญหาหนักๆกันสามครั้ง
ครั้งแรกฉันแอดเฟซบุ๊คแฟนเก่าเขาไป เขาเคืองฉันมาก เราห่างกันเกือบสองอาทิตย์ เขาไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน(ผู้หญิงคนนี้เข้ามาได้เกือบปีค่ะ) แล้วเขาก็กลับมา พร้อมกับรอยดูดที่หน้าอก ฉันรู้ค่ะว่าหมายถึงอะไร พยายามคิดว่ามันอาจเป็นรอยช้ำ แต่ในใจลึกๆก็รุ็ว่าคืออะไร
บางครั้้งก็เห็นถุงยางในกระเป่า ฉันก็ไม่เคยถามอะไร เพราะเขากลับมาอยู่ด้วยทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าตอนเลิกเรียน เขาไปไหนมาบ้าง
ครั้งที่สองเป็นเรื่องของฉันค่ะ คือมีคนเข้ามาจีบฉันค่อนข้าง พอสมควร แต่คนนี้ภาษีดี จีบมาครึ่งปีแล้ว ฉันก็คบไว้เพื่อหวังพึ่งพาในอนาคต
พอดิฉันเกริ่นเล่าเรื่องทำงานกบคนนี้ วันต่อมาตอนกลางคืน เขามาเก็บของออกไปหมดเลยแล้วก็ไม่พูดไม่จา แล้วก็ห่างไปประมาณอาทิตย์นึง
ฉันก็ขอโทษค่ะ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่เพิ่งมาเข้าใจก็ตอนปรึกษาเพื่อน
แล้วเขาก็กลับมาเพราะเขาไม่สบาย กลับมาให้ฉันดูแล แล้วเขาก็ค่อยๆพูดกับฉันมากขึ้น จนเราเป็นเหมือนเดิม ระหว่างที่ทะเลาะกัน เขาก็ขลุกอยู่กับเพื่อน และผู้หญิงอีกคน(คนเดิม)แหละมั้ง
จนกระทั่งครั้งที่สาม เป็นเหตุการณ์ที่เลวร้าย มีคนใหม่เข้ามาจีบภาษีดีทีเดียว แต่โทรบ่อยมากวันนึงเป็นสิบสาย ดิฉันก็ออกไปรับข้างนอกบางทีก็ต่อหน้า หรือไม่ก็เดินไปไกลๆโทรมาแทบทุกชั่วโมง จนกระทั่งเข้าวันที่ห้าของการจีบ อยุ่ดีๆเขาก็เมินดิฉัน ไม่คุยด้วยหนึ่งอาทิตย์ แล้วก็ขอยุติความสัมพันธ์ เค้าเริ่มสารภาพว่า เขาคิดถึงดิฉันทุกครั้ง เขารู้สึกดีกับฉันมาก เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ร้องไห้ รู้จักกันมาเกือบสองปี คำว่าคิดถึงก็ได้ยินเป็นครั้งแรก เขาบอกว่าทำไมฉันต้องมนุษยสัมพันธ์ดีกับผู้ชายทุกคน เขาคิดว่าเราจะมาปลดล็อคชีวิตเค้า เขาคิดว่าเราเข้ากันได้ แต่เราเหยียบความไว้ใจเขา เราก็เลยไปกันไม่ได้ เขาเชื่อว่าฉันรักเขาแต่ฉันก็รักทุกคน เขากับผู้หญิงคนนั้นมีปัญหาหลายครั้ง เพราะผุ้หญิงคนนั้นขอความชัดเจน แต่ผู้ชายปฏิเสธ ผู้หญิงคนนั้นก็ยอมทนต่อ ดิฉันก็พยายามทำให้เขารู้ค่ะว่าฉันรักเขามาก มากจริงๆ เรามีปัญหากันมาเกือบสองเดืน เดือนแรกเราไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะฉันอยากให้เขาใจเย็น บางทีที่ฉันโทรไปเขาก็พูดไม่ดีค่ะ หลังๆก็เริ่มอ่อนลง เขาก็เหมือนจะเหมือนเดิมแต่ก็ไม่เต็มร้อย แต่ฉันก็เจ็บค่ะ เพราะมันเคยเต็มแต่มันกลายเป็นไม่เต็มจนเดือนที่สอง ช่วงสอบฉันก็เจอเขาบ้าง แต่พอเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมฉันก็เริ่มสนใจเขามากขึ้น ฉันเดินไปชะเง้อดูเขาบ่อยและดิฉันก็ได้เห็นอะไรบางอย่าง เห็นผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ระเบียงห้องเขาบ้าง บางทีฉันขึ้นไปห้องเขาฉนก็เห็นรอยที่ตัวเขา พอดิฉันถามว่าไปโดนอะไรมา เขาก็เลี่ยงตอบ ฉันรู้ค่ะ แต่เก็บอาการไว้ ดิฉันเห็นมันบ่อยเกินไป บางทีเห็นรอย บางทีเห็นไปกินข้าวกัน ฉันก้เลยไม่ไหว เรียกเขามาคุย แต่ฉันไม่ได้โวยวายค่ะ ฉันก็บอกเขาไปว่าฉันเจ็บ รู้ไหมว่าเจ็บมันเป็นยังไง คุณเคยเจ็บไหม เขาก็พยักหน้าบอกว่า"เขาเจ็บ แต่เขาไม่พูด" เขาถามว่าจะให้เขาทำยังไง ฉันก็บอกว่าไม่รู้ แต่ฉันเห็นแล้วเจ็บ อดคิดไม่ได้
เขาบอกว่าเขาอึดอัดแต่ดีแล้วที่ฉันพูด เขาก็หายไปสักสี่วัน ฉันก็ไม่โทรค่ะ จนกระทั่งฉันมีลางสังหรณ์ว่า คืนวันที่สี่เขานอนด้วยกัน วันรุ่งขึ้นฉันไปเคาะประคชตูค่ะ เขาก็ทำหน้าเหวอ แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือรอยช้ำที่หน้าอกเขา ชัดมาก มันใหญ่มาก ฉันเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดเลยในตอนนั้นฉันสั่นน้ำตาไหลหยดเดียว แต่ที่เหลือมันไหลข้างในค่ะ เขาเอามือมาลูบหัว เอามือมาเช็ดน้ำตา ดิฉันก็เอาออกอย่างนิ่มนวลค่ะ ดิฉันก็ถามเขาว่า รักผู้หญิงคนนี้มากเลยหรอ เขาบอกว่าไม่ได้รัก ฉันบอกเขาว่าเขาทำร้ายฉันมากเลยรู้ไหม เขาถามว่าทำร้ายยังไง (ยังจะถามอีกหรือ ฉันคิด) ฉันถามว่าแค่ความสุขทางกายหรอ ฉันเกือบทรุด เขาเอามือมาประคองฉันไว้ เขาบอกว่าโลกนี้มันก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว เขาจับมือฉันแน่นค่ะ ฉันบอกเขาว่าถ้าเขามีคนดูแลที่ดีกว่าฉันยอมแพ้ เขาเงียบ จ้องหน้าฉัน ฉันบอกว่าฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัวกับคนอื่นฉันเห็นคนอื่นเป็นแค่คนคั่นเวลา แต่เพราะฉันเจ็บฉันเลยใช้วิธีนี้ ฉันก็ขอตัวค่ะ ฉันเดินหันหลังกลับ เขายืนอยู่ตรงนั้นจนฉันลับตา เพราะฉันมองในกระจกค่ะ เย็นวันนั้นฉันโทรไปอีกที เพื่อที่จะบอกว่าฉันรักเขาจากใจจริง ขอให้เขาเชื่อฉันแค่เรื่องเดียว เขาบอกว่าเขาเกลียดคำว่า คนคั่นเวลามาก เขาพูดจาไม่ดีกับฉันเท่าไหร่ ประชดประชันไปหมด เขาบอกว่าทุกคนพยายามเร่งรัดเขา เขาก็บอกว่าขอตัวพักผ่อน เขาก็ให้เราพักผ่อนเถอะ ไว้ค่อยคุยกัน แล้วก็วางไป ดิฉันคิดว่ามันไม่มีเหตุอะไรที่เราต้องคุยกันแล้วค่ะ วันนี้ก็เป็นวันที่สี่แล้ว
คราวนี้ฉันไปจริงค่ะ ฉันยังรักเขามาก แต่ฉันก็เจ็บมาก และฉันก็เบื่อ ถ้าฉันกลับไปมันก็วงจรเดิมๆ ฉันไม่ได้ไปเอากุญแจห้องคืนเลยค่ะ เขาก็ยังไม่เอามาคืน ฉันคิดว่าให้มันผ่านไปสักเดือน ให้ฉันทำใจได้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากเจอหน้าเขา เพราะฉันไม่อยากคิดถึง และกลับไปมีความรู้สึกเดิมๆ เขาคงคิดว่าฉันรักเขามาก ยังไงฉันก็ยอม เหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นยอม ฉันยอมได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ฉันเห็นมันคาตาไป เรื่องเก่าๆมันก็ผุดออกมา จนฉันเข้าใจว่า จริงๆแล้วเขาเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว อาจมีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาเผลอมาให้ฉันมากไปหน่อย
ฉันหวังว่าอนาคตเราเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ แต่ขออย่าเพิ่งเป็นตอนนี้ ถ้าเขาจะกลับมาก็ต้องเป็นแฟนกันแล้วแหละ แต่ฉันเชื่อ100เปอร์เซ็นค่ะ ว่าเป็นไปไม่ได้ ฉันขอเดินออกมาดีกว่า ฉันยอมได้น่ะ ถ้าเขาจะไปทำอะไรที่มันไกลจากห้องเขา ห้องที่ฉันได้เวลาอยู่มันทุกวัน ห้องที่ฉันซื้อผ้าห่มมาให้ ห้องที่ฉันอยู่กับเขาข้ามปีใหม่ ห้องที่มีความทรงจำมากมาย ฉันทนไม่ได้ค่ะ
ในที่สุดก็จบลง
เราก็รู้จักกับเค้ามาสองปี
ปีแรกเค้าก็ไม่ค่อยสนใจไม่ได้ใช้เวลาด้วยกัน
แต่ปีหลังเขาจะชอบมาขลุกด้วย ใช้ชีวิต แต่ฉันก็ไม่เคยถามว่าเรานควรเป็นอะไรกัน เพราะฉันคิดว่าขอแค่เขายังอยู่
เขาเคยพูดว่า"ฉันจะมีใครก็ได้ถ้าเรามีความสุขของเราก้โอเคแล้ว" ฉันก็มีคนเข้ามาเรื่อยๆอะค่ะส่วนใหญ่จะทนอยู่กับฉันนาน เขาก็ไม่เคยว่าอะไร
เราไม่เคยงี่เง่ากัน ปีหลังมาเขาดีกับดิฉันมาก เราดีกันมาก ดูแลกันดี
เราเคยมีปัญหาหนักๆกันสามครั้ง
ครั้งแรกฉันแอดเฟซบุ๊คแฟนเก่าเขาไป เขาเคืองฉันมาก เราห่างกันเกือบสองอาทิตย์ เขาไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน(ผู้หญิงคนนี้เข้ามาได้เกือบปีค่ะ) แล้วเขาก็กลับมา พร้อมกับรอยดูดที่หน้าอก ฉันรู้ค่ะว่าหมายถึงอะไร พยายามคิดว่ามันอาจเป็นรอยช้ำ แต่ในใจลึกๆก็รุ็ว่าคืออะไร
บางครั้้งก็เห็นถุงยางในกระเป่า ฉันก็ไม่เคยถามอะไร เพราะเขากลับมาอยู่ด้วยทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าตอนเลิกเรียน เขาไปไหนมาบ้าง
ครั้งที่สองเป็นเรื่องของฉันค่ะ คือมีคนเข้ามาจีบฉันค่อนข้าง พอสมควร แต่คนนี้ภาษีดี จีบมาครึ่งปีแล้ว ฉันก็คบไว้เพื่อหวังพึ่งพาในอนาคต
พอดิฉันเกริ่นเล่าเรื่องทำงานกบคนนี้ วันต่อมาตอนกลางคืน เขามาเก็บของออกไปหมดเลยแล้วก็ไม่พูดไม่จา แล้วก็ห่างไปประมาณอาทิตย์นึง
ฉันก็ขอโทษค่ะ ตอนนั้นไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่เพิ่งมาเข้าใจก็ตอนปรึกษาเพื่อน
แล้วเขาก็กลับมาเพราะเขาไม่สบาย กลับมาให้ฉันดูแล แล้วเขาก็ค่อยๆพูดกับฉันมากขึ้น จนเราเป็นเหมือนเดิม ระหว่างที่ทะเลาะกัน เขาก็ขลุกอยู่กับเพื่อน และผู้หญิงอีกคน(คนเดิม)แหละมั้ง
จนกระทั่งครั้งที่สาม เป็นเหตุการณ์ที่เลวร้าย มีคนใหม่เข้ามาจีบภาษีดีทีเดียว แต่โทรบ่อยมากวันนึงเป็นสิบสาย ดิฉันก็ออกไปรับข้างนอกบางทีก็ต่อหน้า หรือไม่ก็เดินไปไกลๆโทรมาแทบทุกชั่วโมง จนกระทั่งเข้าวันที่ห้าของการจีบ อยุ่ดีๆเขาก็เมินดิฉัน ไม่คุยด้วยหนึ่งอาทิตย์ แล้วก็ขอยุติความสัมพันธ์ เค้าเริ่มสารภาพว่า เขาคิดถึงดิฉันทุกครั้ง เขารู้สึกดีกับฉันมาก เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร ร้องไห้ รู้จักกันมาเกือบสองปี คำว่าคิดถึงก็ได้ยินเป็นครั้งแรก เขาบอกว่าทำไมฉันต้องมนุษยสัมพันธ์ดีกับผู้ชายทุกคน เขาคิดว่าเราจะมาปลดล็อคชีวิตเค้า เขาคิดว่าเราเข้ากันได้ แต่เราเหยียบความไว้ใจเขา เราก็เลยไปกันไม่ได้ เขาเชื่อว่าฉันรักเขาแต่ฉันก็รักทุกคน เขากับผู้หญิงคนนั้นมีปัญหาหลายครั้ง เพราะผุ้หญิงคนนั้นขอความชัดเจน แต่ผู้ชายปฏิเสธ ผู้หญิงคนนั้นก็ยอมทนต่อ ดิฉันก็พยายามทำให้เขารู้ค่ะว่าฉันรักเขามาก มากจริงๆ เรามีปัญหากันมาเกือบสองเดืน เดือนแรกเราไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะฉันอยากให้เขาใจเย็น บางทีที่ฉันโทรไปเขาก็พูดไม่ดีค่ะ หลังๆก็เริ่มอ่อนลง เขาก็เหมือนจะเหมือนเดิมแต่ก็ไม่เต็มร้อย แต่ฉันก็เจ็บค่ะ เพราะมันเคยเต็มแต่มันกลายเป็นไม่เต็มจนเดือนที่สอง ช่วงสอบฉันก็เจอเขาบ้าง แต่พอเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมฉันก็เริ่มสนใจเขามากขึ้น ฉันเดินไปชะเง้อดูเขาบ่อยและดิฉันก็ได้เห็นอะไรบางอย่าง เห็นผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ระเบียงห้องเขาบ้าง บางทีฉันขึ้นไปห้องเขาฉนก็เห็นรอยที่ตัวเขา พอดิฉันถามว่าไปโดนอะไรมา เขาก็เลี่ยงตอบ ฉันรู้ค่ะ แต่เก็บอาการไว้ ดิฉันเห็นมันบ่อยเกินไป บางทีเห็นรอย บางทีเห็นไปกินข้าวกัน ฉันก้เลยไม่ไหว เรียกเขามาคุย แต่ฉันไม่ได้โวยวายค่ะ ฉันก็บอกเขาไปว่าฉันเจ็บ รู้ไหมว่าเจ็บมันเป็นยังไง คุณเคยเจ็บไหม เขาก็พยักหน้าบอกว่า"เขาเจ็บ แต่เขาไม่พูด" เขาถามว่าจะให้เขาทำยังไง ฉันก็บอกว่าไม่รู้ แต่ฉันเห็นแล้วเจ็บ อดคิดไม่ได้
เขาบอกว่าเขาอึดอัดแต่ดีแล้วที่ฉันพูด เขาก็หายไปสักสี่วัน ฉันก็ไม่โทรค่ะ จนกระทั่งฉันมีลางสังหรณ์ว่า คืนวันที่สี่เขานอนด้วยกัน วันรุ่งขึ้นฉันไปเคาะประคชตูค่ะ เขาก็ทำหน้าเหวอ แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือรอยช้ำที่หน้าอกเขา ชัดมาก มันใหญ่มาก ฉันเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดเลยในตอนนั้นฉันสั่นน้ำตาไหลหยดเดียว แต่ที่เหลือมันไหลข้างในค่ะ เขาเอามือมาลูบหัว เอามือมาเช็ดน้ำตา ดิฉันก็เอาออกอย่างนิ่มนวลค่ะ ดิฉันก็ถามเขาว่า รักผู้หญิงคนนี้มากเลยหรอ เขาบอกว่าไม่ได้รัก ฉันบอกเขาว่าเขาทำร้ายฉันมากเลยรู้ไหม เขาถามว่าทำร้ายยังไง (ยังจะถามอีกหรือ ฉันคิด) ฉันถามว่าแค่ความสุขทางกายหรอ ฉันเกือบทรุด เขาเอามือมาประคองฉันไว้ เขาบอกว่าโลกนี้มันก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว เขาจับมือฉันแน่นค่ะ ฉันบอกเขาว่าถ้าเขามีคนดูแลที่ดีกว่าฉันยอมแพ้ เขาเงียบ จ้องหน้าฉัน ฉันบอกว่าฉันรู้ว่าฉันเห็นแก่ตัวกับคนอื่นฉันเห็นคนอื่นเป็นแค่คนคั่นเวลา แต่เพราะฉันเจ็บฉันเลยใช้วิธีนี้ ฉันก็ขอตัวค่ะ ฉันเดินหันหลังกลับ เขายืนอยู่ตรงนั้นจนฉันลับตา เพราะฉันมองในกระจกค่ะ เย็นวันนั้นฉันโทรไปอีกที เพื่อที่จะบอกว่าฉันรักเขาจากใจจริง ขอให้เขาเชื่อฉันแค่เรื่องเดียว เขาบอกว่าเขาเกลียดคำว่า คนคั่นเวลามาก เขาพูดจาไม่ดีกับฉันเท่าไหร่ ประชดประชันไปหมด เขาบอกว่าทุกคนพยายามเร่งรัดเขา เขาก็บอกว่าขอตัวพักผ่อน เขาก็ให้เราพักผ่อนเถอะ ไว้ค่อยคุยกัน แล้วก็วางไป ดิฉันคิดว่ามันไม่มีเหตุอะไรที่เราต้องคุยกันแล้วค่ะ วันนี้ก็เป็นวันที่สี่แล้ว
คราวนี้ฉันไปจริงค่ะ ฉันยังรักเขามาก แต่ฉันก็เจ็บมาก และฉันก็เบื่อ ถ้าฉันกลับไปมันก็วงจรเดิมๆ ฉันไม่ได้ไปเอากุญแจห้องคืนเลยค่ะ เขาก็ยังไม่เอามาคืน ฉันคิดว่าให้มันผ่านไปสักเดือน ให้ฉันทำใจได้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากเจอหน้าเขา เพราะฉันไม่อยากคิดถึง และกลับไปมีความรู้สึกเดิมๆ เขาคงคิดว่าฉันรักเขามาก ยังไงฉันก็ยอม เหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นยอม ฉันยอมได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่ฉันเห็นมันคาตาไป เรื่องเก่าๆมันก็ผุดออกมา จนฉันเข้าใจว่า จริงๆแล้วเขาเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว อาจมีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาเผลอมาให้ฉันมากไปหน่อย
ฉันหวังว่าอนาคตเราเป็นเพื่อนกันได้ค่ะ แต่ขออย่าเพิ่งเป็นตอนนี้ ถ้าเขาจะกลับมาก็ต้องเป็นแฟนกันแล้วแหละ แต่ฉันเชื่อ100เปอร์เซ็นค่ะ ว่าเป็นไปไม่ได้ ฉันขอเดินออกมาดีกว่า ฉันยอมได้น่ะ ถ้าเขาจะไปทำอะไรที่มันไกลจากห้องเขา ห้องที่ฉันได้เวลาอยู่มันทุกวัน ห้องที่ฉันซื้อผ้าห่มมาให้ ห้องที่ฉันอยู่กับเขาข้ามปีใหม่ ห้องที่มีความทรงจำมากมาย ฉันทนไม่ได้ค่ะ