เราเห็นแก่ตัวมากไหมคะ

มีเพื่อน(ที่ไม่ค่อยรู้จัก)คนนึงมาชอบเรา ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเค้าชอบ
เค้าทักแชทเฟสเราทุกวัน วันละหลายๆครั้ง พูดหยอดบ้าง หารูปที่เราชอบมาโพสให้บ้าง เราเลยเริ่มสงสัย
เราก็ถามไปว่าคิดอะไรกับเรารึเปล่า แต่เค้าก็บอกว่า เปล่า แล้วก็คุยกันเหมือนเดิม
คุยไปเรื่อยๆ เค้าก็หยอดมากขึ้นเรื่อยๆ เราเลยถามคำถามเดิมอีกครั้ง แต่คราวนี้เค้าตอบว่าชอบ
เราก็แบบ.. เฮ้ย แล้วไหนตอนนั้นบอกไม่ได้คิดไรวะ ถ้าบอกแบบนี้แต่ทีแรก เราจะได้ไม่คุย
เพราะเหมือนจะให้ความหวังรึเปล่า (แต่เราคุยปกตินะคะ ไม่มีหยอดกลับ หวานกลับ)

วันนึง มีคนแซวเรื่องเรากะเค้าขึ้นมา เราก็งง เพราะไม่มีใครรู้ว่าเราคุยกะเค้า เพราะเราคุยเหมือนเพื่อนคนอื่นเลยไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เค้าเลยบอกว่า เค้าเล่าให้เพื่อนสนิทฟังว่าชอบเรา เดี๋ยวเค้าเลิกคุยกะเราได้นะถ้ามันทำให้เรารู้สึกไม่ดี
เราเลยบอกไปว่า ทำอะไรแล้วเธอสบายใจก็ทำเถอะ

คือเราไม่ได้บอกว่าไม่ชอบนะ แต่ แค่ตอนนี้ยังไม่ได้รู้สึกอะไรในแง่นั้น ก็รู้สึกดีดีบ้าง (อันนี้เราไม่ได้บอกเค้านะ)
พอเค้าเริ่มหายไปจริงๆ จากที่ทักบ่อยๆ ก็ไม่ทัก ไม่โพส ไม่อะไรเลย
เราก็รู้สึกแปลกๆ เราไม่ได้อยากให้เค้าหายไป เพียงแค่ตอนนี้เราไม่อยากเป็นมากกว่านี้
เราเลยเป็นฝ่ายทักเค้าไป ทั้งที่ปกติไม่เคยทักก่อนเลย
เราเห็นแก่ตัวใช่มั้ยคะที่เป็นแบบนี้ รู้แล้วว่าเค้าคิดอะไรกับเรา เราไม่ได้คิด แต่ก็ยังไปดึงเค้าไว้ เหมือนจะให้ความหวังเค้าแบบนี้