สวัสดีครับ
เนื่องจากผมได้เติบโตขึ้นมากับคำสั่งสอน อบรมของสังคมไทยเรื่อง การกตัญญูกตเวทีต่อบิดา มารดา รวมถึงผู้มีพระคุณ
และศาสนาพุทธก็เน้นย้ำถึงข้อนี้ซึ่งมีทั้งคำสอน กฎแห่งกรรมล่วงเกินท่าน แสดงถึงบาปมหันต์ต่อการกระทำอันใดที่ไม่ดีต่อบุพการี
รวมถึงทั้งแสดงถึงผลดีวิเศษ คุณธรรม กรรมดีที่มีต่อบิดามารดารวมถึงผู้มีพระคุณ
ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมเชื่อมั่นในคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
แต่ด้วยความอยากรู้ของผมจึงอดไม่ได้ที่จะคิดถึงฝั่งบุตร หรือผู้ติดหนี้บุญคุณ
ในกรณีที่ บุพการี หรือผู้มีพระคุณของตน ได้กระทำชำเรา รวมถึงกระทำความรุนแรงในรูปแบบต่างๆ ทั้งเป็นการข่มเหงให้เกิดผลกระทบ
ทางด้านจิตใจ ทางด้านร่างกาย จนกระทั่งถึงเรื่องทำให้เสียชีวิต เพราะหลายครั้งและดูไม่มีทีท่าว่าจะหมดไปที่มีข่าวร้ายเกี่ยวกับเรื่องบุตร
อาทิเช่น บิดาข่มขืนลูกตนเอง มารดาขายลูกตนเองไปเป็นโสเภณี บิดา มารดาทำร้ายร่างกายลูกจนบาดเจ็บสาหัสหนักเข้าก็พิการ หรือไม่ก็ถึงแก่ชีวิตก็มีให้เห็น ทั้งกรณีที่บิดามารดานำบุตรของตนเองไปปู้ยี้ปู้ยำในลักษณะต่างๆจนเกิดเป็นเรื่องอาชญากรรม และอีกสารพัดวิธีพิสดารตามหน้าข่าวสารหนังสือพิมพ์
โดยส่วนตัวผมเองก็เข้าวัดฟังธรรมมานับครั้งไม่ถ้วน แต่แทบไม่มีครั้งไหนเลยที่จะมีการแสดงธรรมในเรื่องของบุตรที่ถูกกระทำอาชญากรรมด้วยบิดามารดาหรือผู้มีพระคุณของตนเองเลย แม้สังคมไทยจะมีทางออกให้แต่ก็เป็นปลายทางมากๆที่พอเรื่องเกิดขึ้นแล้วหน่วยงานและองค์กรต่างๆจึงเข้ามาช่วยเหลือซึ่งก็ไม่รู้ว่ามีวิธีเยียวยาอย่างไร สอนอย่างไรเมื่อบุพการีแท้ๆของตนกลายเป็นเช่นนี้ไปแล้วเพราะว่าสิ่งที่ปลูกฝังแต่จำความได้อย่างไรซะ บุพการี ผู้มีพระคุณต้องกตัญญูกตเวทีต่อท่าน
จึงอยากสอบถามผู้มีความรู้ถึงข้ออรรถข้อธรรม พระธรรมคำสั่งสอน ผู้ดูแลและสนใจในเรื่องที่ผมชวนสนทนาว่าเมื่อโลกเป็นอย่างนี้ แล้วจะสอนอะไร ทางแก้อย่างไรให้กับเด็กที่ต้องผจญเรื่องราวทุกข์ทรมานเหล่านี้ เพราะดูเหมือนว่าแทบจะไม่มีหลักธรรมใดที่ถูกเปิดเผยมาปลดทุกข์แสดงคำอธิบายให้เด็กพวกนี้เลยนอกจากที่ผมเคยได้ยินว่า "ต้องยอมรับว่ามันเป็นวิบากกรรม" เท่านั้นเองหรือ
ซึ่งไม่ทราบว่าในคำสอนของพระพุทธศาสนามีการสอนเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ไหม หรือมีคำสอนใดๆ คำอธิบายใดๆที่จะสอนให้เด็กๆได้รับรู้ไปพร้อมๆกับหลักกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาผู้มีพระคุณไปพร้อมๆกันได้ "ไม่อยากเห็นมารดาของเด็กหญิงคนหนึ่งเอาไม้ทุบตีลูกเพื่อบังคับให้ไปขายตัวหรือนอนกับพ่อเลี้ยง แล้วเด็กคนนั้นต้องยอมทำโดยคำสอนที่บอกว่า ต้องกตัญญูกตเวที อย่างไรซะท่านก็เป็นแม่" หรือจะเป็นกรณีอื่นๆอีกก็ตาม
เมื่อวันใดวันหนึ่งเผื่อเด็กเหล่านั้น เสริช์จมาเจอกระทู้นี้จะได้มีคำสอน คำปลอบ ทางแก้ไขให้ได้พิจารณาในทางเลือกอื่นที่มีมากกว่าคำสอนที่ถูกอัดมาจนหาทางออกไม่เจอ.
ขอบพระคุณครับ
ป.ล. ตัวผมเองส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการกตัญญูกตเวทีต่อบุพการี แต่เห็นชีวิตเด็กพวกนี้แล้วอดนึกถึงเขาไม่ได้ถ้าเขาไม่มีหนทางที่จะให้กตัญญูล่ะสังคมมีทางออกหรือไม่ คำสอนมีทางให้เขาเลือกยึดเหนี่ยวหรือไม่.
การสอนและปลูกฝังเรื่องกตัญญูบุพการี VS. ทางออกของบุตรผู้ถูกชำเราและอาชญากรรม
เนื่องจากผมได้เติบโตขึ้นมากับคำสั่งสอน อบรมของสังคมไทยเรื่อง การกตัญญูกตเวทีต่อบิดา มารดา รวมถึงผู้มีพระคุณ
และศาสนาพุทธก็เน้นย้ำถึงข้อนี้ซึ่งมีทั้งคำสอน กฎแห่งกรรมล่วงเกินท่าน แสดงถึงบาปมหันต์ต่อการกระทำอันใดที่ไม่ดีต่อบุพการี
รวมถึงทั้งแสดงถึงผลดีวิเศษ คุณธรรม กรรมดีที่มีต่อบิดามารดารวมถึงผู้มีพระคุณ
ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมเชื่อมั่นในคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
แต่ด้วยความอยากรู้ของผมจึงอดไม่ได้ที่จะคิดถึงฝั่งบุตร หรือผู้ติดหนี้บุญคุณ
ในกรณีที่ บุพการี หรือผู้มีพระคุณของตน ได้กระทำชำเรา รวมถึงกระทำความรุนแรงในรูปแบบต่างๆ ทั้งเป็นการข่มเหงให้เกิดผลกระทบ
ทางด้านจิตใจ ทางด้านร่างกาย จนกระทั่งถึงเรื่องทำให้เสียชีวิต เพราะหลายครั้งและดูไม่มีทีท่าว่าจะหมดไปที่มีข่าวร้ายเกี่ยวกับเรื่องบุตร
อาทิเช่น บิดาข่มขืนลูกตนเอง มารดาขายลูกตนเองไปเป็นโสเภณี บิดา มารดาทำร้ายร่างกายลูกจนบาดเจ็บสาหัสหนักเข้าก็พิการ หรือไม่ก็ถึงแก่ชีวิตก็มีให้เห็น ทั้งกรณีที่บิดามารดานำบุตรของตนเองไปปู้ยี้ปู้ยำในลักษณะต่างๆจนเกิดเป็นเรื่องอาชญากรรม และอีกสารพัดวิธีพิสดารตามหน้าข่าวสารหนังสือพิมพ์
โดยส่วนตัวผมเองก็เข้าวัดฟังธรรมมานับครั้งไม่ถ้วน แต่แทบไม่มีครั้งไหนเลยที่จะมีการแสดงธรรมในเรื่องของบุตรที่ถูกกระทำอาชญากรรมด้วยบิดามารดาหรือผู้มีพระคุณของตนเองเลย แม้สังคมไทยจะมีทางออกให้แต่ก็เป็นปลายทางมากๆที่พอเรื่องเกิดขึ้นแล้วหน่วยงานและองค์กรต่างๆจึงเข้ามาช่วยเหลือซึ่งก็ไม่รู้ว่ามีวิธีเยียวยาอย่างไร สอนอย่างไรเมื่อบุพการีแท้ๆของตนกลายเป็นเช่นนี้ไปแล้วเพราะว่าสิ่งที่ปลูกฝังแต่จำความได้อย่างไรซะ บุพการี ผู้มีพระคุณต้องกตัญญูกตเวทีต่อท่าน
จึงอยากสอบถามผู้มีความรู้ถึงข้ออรรถข้อธรรม พระธรรมคำสั่งสอน ผู้ดูแลและสนใจในเรื่องที่ผมชวนสนทนาว่าเมื่อโลกเป็นอย่างนี้ แล้วจะสอนอะไร ทางแก้อย่างไรให้กับเด็กที่ต้องผจญเรื่องราวทุกข์ทรมานเหล่านี้ เพราะดูเหมือนว่าแทบจะไม่มีหลักธรรมใดที่ถูกเปิดเผยมาปลดทุกข์แสดงคำอธิบายให้เด็กพวกนี้เลยนอกจากที่ผมเคยได้ยินว่า "ต้องยอมรับว่ามันเป็นวิบากกรรม" เท่านั้นเองหรือ
ซึ่งไม่ทราบว่าในคำสอนของพระพุทธศาสนามีการสอนเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ไหม หรือมีคำสอนใดๆ คำอธิบายใดๆที่จะสอนให้เด็กๆได้รับรู้ไปพร้อมๆกับหลักกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาผู้มีพระคุณไปพร้อมๆกันได้ "ไม่อยากเห็นมารดาของเด็กหญิงคนหนึ่งเอาไม้ทุบตีลูกเพื่อบังคับให้ไปขายตัวหรือนอนกับพ่อเลี้ยง แล้วเด็กคนนั้นต้องยอมทำโดยคำสอนที่บอกว่า ต้องกตัญญูกตเวที อย่างไรซะท่านก็เป็นแม่" หรือจะเป็นกรณีอื่นๆอีกก็ตาม
เมื่อวันใดวันหนึ่งเผื่อเด็กเหล่านั้น เสริช์จมาเจอกระทู้นี้จะได้มีคำสอน คำปลอบ ทางแก้ไขให้ได้พิจารณาในทางเลือกอื่นที่มีมากกว่าคำสอนที่ถูกอัดมาจนหาทางออกไม่เจอ.
ขอบพระคุณครับ
ป.ล. ตัวผมเองส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการกตัญญูกตเวทีต่อบุพการี แต่เห็นชีวิตเด็กพวกนี้แล้วอดนึกถึงเขาไม่ได้ถ้าเขาไม่มีหนทางที่จะให้กตัญญูล่ะสังคมมีทางออกหรือไม่ คำสอนมีทางให้เขาเลือกยึดเหนี่ยวหรือไม่.