ถามคำถาม สำหรับคนที่มีลูกแล้วครับ สำหรับ จขกท ยังไม่มีครอบครัว แต่มีพี่น้องกันอยู่ 3 คน ผมเป็นคนโต มีน้องชาย และน้องสาว

คือ จขกท และน้องชายออกจากบ้านเพื่อมาเรียนหนังสือตั้งแต่อายุ 18 ปี โดยน้องสาวอยู่กับ พ่อและแม่ อยากได้อะไรพ่อแม่หาให้หมด อยู่ประถมกระเป๋ากับห่อข้าว พี่ชายถือให้ทั้งไปและกลับ อยู่มัธยนพ่อต้องขับรถส่งหน้าปากซอยทุกวัน ขณะที่พี่ชาย 2 คน ต้องตื่นก่อนหุงหาอาหาร ปัดกวาดบ้านแล้วก็เดินไปขึ้นรถสองแถวหน้าปากซอย วันไหนพ่อขับรถมาทันก็ไม่ต้องเดิน แต่ส่วนมากมักจะถึงปากซอยก่อนที่น้องสาวจะมาถึง อยู่มหาวิทยาลัยพ่อออกรถให้ขับ เนื่องจากอ้างว่าไม่อยากอยู่หอ และขับมอไซต์มันเปลี่ยวและอันตลาย ขณะที่พี่ชายนั่งรถเมล์ไปทำงาน พอเรียนจบได้ทำงานออกรถมาขับเองก็ให้แม่ผ่อนค่างวดให้

ทุกวันนี้เวลาผมซื้อของให้แม่ ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องเอาไปให้น้องสาว เช่นกระเป๋าใบใหม่ซื้อมาให้แม่น้องเห็นว่าสวยก็เอาไปใช้ พอเก่าก็เอามาคืน น้ำหอมกลิ่นที่แม่ชอบ ผมซื้อมาให้จากสนามบิน แม่ก็เอาไปให้น้องใช้ พอเราถามว่าทำไมแม่ยังใช้ขวดเก่าอยู่ละ นี่มันหมดจนฉีดจะไม่ออกแล้ว ทำไมม่ใช้ขวดใหม่ ก็บอกเราว่าทำแตกไปแล้ว เวลาไปเที่ยวต่างประเทศขนมหรือของกินที่เราทานแล้วอร่อย ก็อยากให้แม่ได้ทานหิ้วมาฝาก แล้วส่งพัสดุไปให้พอโทรไปถามว่าได้ทานหรือยัง กันบอกว่าส่งพัสดุไปให้น้องทานแล้ว

เงินค่ายาก็ไม่ยอมซื้อถ้าเดือนไหนน้องโทรมาขอเงินเพิ่ม ผมเคยพูดหลายครั้งแล้วบอกว่าเรื่องเงินถ้าไม่จำเป็นอย่าไปให้ คือต้องหัดให้เขายืนด้วยตัวเองได้ นี่อะไรก็มาเอาที่แม่ แล้วถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่จะทำยังไง แม่ก็บอกว่า ก็ลูก ยังไงก็ช่วยทุกคน จะช่วยมาก ช่วยน้อยก็อีกเรื่อง แต่จะช่วยไปจนลมหายใจสุดท้าย

แต่ที่จำได้ก็มีของบางชิ้นที่ผมซื้อให้แม่แล้วแม่ใช้คลอด (หรืออาจเป็นเพราะให้แล้วน้องสาวไม่เอา) คือผ้าซิ่นจากมาเลย์ ผืนนี้แม่ใส่มา 8 ปี พอขาดหมดสภาพแม่ก็ตัดปลายซิ่นม้วน ๆ ให้ผม ผมก็เก็บไว้ที่หมอน นอนหนุนทุกคืน กับอีกอย่างคือผ้าพันคอจากเชียงใหม่ ผมให้แม่ค้าเลือกสีให้บอดว่าเอาสีคนแก่ แม่พกติดตัวตลอด จนเดี๋ยวนี้ขาดเป็นรูก็ยังไม่ทิ้ง บอกว่าใช้ดี เอามาพันคอแล้วอื่นดี