สวัสดีค่ะ เราเป็นนักศึกษาระดับชั้นปี4เรียนใกล้จะจบ
เราได้ใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยมาได้เกือบ4ปีเต็มแล้ว
ระหว่างที่เราสอบติดเข้าไปเรียน บ้านเราดีใจกันทั้งบ้านเพราะเราสอบติดมหาลัยรัฐ
เราก็ดีใจนะตอนนั้น เหมือนหน้าที่อย่างหนึ่งที่ถูกกำหนดมาตั้งแต่เข้าโรงเรียนคือ
"ต้องสอบติดมหาวิทยาลัย" อะ สำเร็จไปอย่างพ่อแม่ดีใจเราก้ดีใจ
โดยความรู้สึกยังก้ำๆกึ่งๆอยู่ว่า สิ่งที่สอบติดไปนั้นเราชอบจริงๆหรือเปล่า
แต่ก็ โอเคเราเรียนได้ระดับหนึ่ง ก็เรียนไป
เรียนไปได้ซักพัก เกรดอิเรี้ยมากค่ะ เพราะเราเรียนไม่เก่งด้วยแหละ
บวกกับความขี้เกียจ และความอยากลิ้มลองรสชาติชีวิตที่ไม่เคยได้จากการอยู่บ้าน
เราเป็นคนรักอิสระและเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองระดับนึงและชอบตั้งคำถามว่า ทำไมๆค่ะ
เราเลยหนีเที่ยวบ้าง เพราะเรารู้สึอยากใช้ชีวิตให้เต็มที่
ไม่อยากแค่ สอบติด เรียน จบ ทำงาน มีครอบครัว ตาย
มันเป็นวังวนที่ดูน่าสมเพชเวทนามากในความคิดเรา
แลกกับเกรดที่อิเรี้ยมากในตอนปี1กะรสชาติชีวิตที่ได้มา สรุปคือ คุ้มบ้างไม่คุ้มบ้างค่ะ
ถ้าย้อนกลับไปได้ก้อยากตั้งใจเรียน เราก็โอเคไม่เป็นไร ปี2เริ่มกันใหม่ จากนั้นมาก็ตั้งใจเรียนขึ้น
เพื่อทำเกรดให้ได้ดีจะได้ไม่มีปัญหา
พอมาถึงปีสี่ เราต้องทำโปรเจคจบเกี่ยวกับงานออกแบบ
ทีนี้ มันไม่แปลกที่ต้องโดนแก้ไขบ้างในการออกแบบ
แต่เราเริ่มร้สึกแปลกๆ เพราะว่า อาจารย์แก้งานทุกอย่าง จนในงานของเรานั้น
ไม่เหลือความเป็นต้วตนและส่วนที่เราชื่นชอบเลย เราอยากจะถามอาจารย์ว่าสรุปนี่งานใครคะ
งานเราหรืองานอาจารย์ อาจารย์เป็นคนเสียค่าใช้จ่ายในการทำงานให้เราหรือคะถึงมาปรับแก้แบบเรา
ในแบบที่อาจารย์พอใจอยู่ฝ่ายเดียว??
เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้นักศึกษาแสดงความเป็นตัวตนออกมาในงานของเค้า
ทำไมต้องมีconceptมากำหนด ทำไมต้องเสียเงินมากมายในการทำโปรเจคจบเป็นแสนๆ
นี่คือคำถามแรกของเรา
คำถามที่สอง
เราค้นพบในสิ่งที่ชอบแล้วว่าอยากทำอะไรต่อไปในอนาคต
แต่กลายเป็นว่า เราทุกคนต้องเดินเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยทั้งเต็มใจและไม่เต็มใจ
อะไรทำให้เราต้องทำแบบนั้นคะ ?
ไม่รู้ว่าเราติสแตกหรือขวางโลกหรือบ้าหรือโง่ เราก็งงกับตัวเองนะ
ยังไงขอความคิดเห็นด้วยค่ะ อยากทราบว่าคนอื่นคิดยังไงกับเรื่องนี้
และแต่ละคนมีเป้าหมายความฝันอะไรในชีวิตที่ไม่ใช่แค่ เรียน สอบ ทำงาน มีครอบครัว ตาย
ทำไมต้องเป็นแบบนี้คะ?
เราได้ใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยมาได้เกือบ4ปีเต็มแล้ว
ระหว่างที่เราสอบติดเข้าไปเรียน บ้านเราดีใจกันทั้งบ้านเพราะเราสอบติดมหาลัยรัฐ
เราก็ดีใจนะตอนนั้น เหมือนหน้าที่อย่างหนึ่งที่ถูกกำหนดมาตั้งแต่เข้าโรงเรียนคือ
"ต้องสอบติดมหาวิทยาลัย" อะ สำเร็จไปอย่างพ่อแม่ดีใจเราก้ดีใจ
โดยความรู้สึกยังก้ำๆกึ่งๆอยู่ว่า สิ่งที่สอบติดไปนั้นเราชอบจริงๆหรือเปล่า
แต่ก็ โอเคเราเรียนได้ระดับหนึ่ง ก็เรียนไป
เรียนไปได้ซักพัก เกรดอิเรี้ยมากค่ะ เพราะเราเรียนไม่เก่งด้วยแหละ
บวกกับความขี้เกียจ และความอยากลิ้มลองรสชาติชีวิตที่ไม่เคยได้จากการอยู่บ้าน
เราเป็นคนรักอิสระและเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองระดับนึงและชอบตั้งคำถามว่า ทำไมๆค่ะ
เราเลยหนีเที่ยวบ้าง เพราะเรารู้สึอยากใช้ชีวิตให้เต็มที่
ไม่อยากแค่ สอบติด เรียน จบ ทำงาน มีครอบครัว ตาย
มันเป็นวังวนที่ดูน่าสมเพชเวทนามากในความคิดเรา
แลกกับเกรดที่อิเรี้ยมากในตอนปี1กะรสชาติชีวิตที่ได้มา สรุปคือ คุ้มบ้างไม่คุ้มบ้างค่ะ
ถ้าย้อนกลับไปได้ก้อยากตั้งใจเรียน เราก็โอเคไม่เป็นไร ปี2เริ่มกันใหม่ จากนั้นมาก็ตั้งใจเรียนขึ้น
เพื่อทำเกรดให้ได้ดีจะได้ไม่มีปัญหา
พอมาถึงปีสี่ เราต้องทำโปรเจคจบเกี่ยวกับงานออกแบบ
ทีนี้ มันไม่แปลกที่ต้องโดนแก้ไขบ้างในการออกแบบ
แต่เราเริ่มร้สึกแปลกๆ เพราะว่า อาจารย์แก้งานทุกอย่าง จนในงานของเรานั้น
ไม่เหลือความเป็นต้วตนและส่วนที่เราชื่นชอบเลย เราอยากจะถามอาจารย์ว่าสรุปนี่งานใครคะ
งานเราหรืองานอาจารย์ อาจารย์เป็นคนเสียค่าใช้จ่ายในการทำงานให้เราหรือคะถึงมาปรับแก้แบบเรา
ในแบบที่อาจารย์พอใจอยู่ฝ่ายเดียว??
เราไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ให้นักศึกษาแสดงความเป็นตัวตนออกมาในงานของเค้า
ทำไมต้องมีconceptมากำหนด ทำไมต้องเสียเงินมากมายในการทำโปรเจคจบเป็นแสนๆ
นี่คือคำถามแรกของเรา
คำถามที่สอง
เราค้นพบในสิ่งที่ชอบแล้วว่าอยากทำอะไรต่อไปในอนาคต
แต่กลายเป็นว่า เราทุกคนต้องเดินเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยทั้งเต็มใจและไม่เต็มใจ
อะไรทำให้เราต้องทำแบบนั้นคะ ?
ไม่รู้ว่าเราติสแตกหรือขวางโลกหรือบ้าหรือโง่ เราก็งงกับตัวเองนะ
ยังไงขอความคิดเห็นด้วยค่ะ อยากทราบว่าคนอื่นคิดยังไงกับเรื่องนี้
และแต่ละคนมีเป้าหมายความฝันอะไรในชีวิตที่ไม่ใช่แค่ เรียน สอบ ทำงาน มีครอบครัว ตาย