ในโลกนี้ คนมีน้ำใจยังมีอยู่

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานตอนเย็นแวะไปซื้อเครื่องชั่งน้ำหนักให้พ่อเรา  แกจะออกจากโรงพยาบาลแล้วและต้องควบคุมน้ำหนัก แถมซื้อพวกของกินเยอะแยะมากมายถือของมาเต็มมือเลยค่ะ  กำลังจะไปแลกเงินเพื่อขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านอยู่พอดี  ก็บังเอิญเห็นผู้หญิงฝรั่งคนหนึ่งเค้าก็มองหน้าเราเหมือนจะถามอะไรซักอย่าง แอบคิดในใจเอ่ม ภาษาอังกฤษไม่ดีนะจ๊ะ  อย่าถามมากเดี๋ยวตอบไม่ถูก แต่เราก็ตั้งรับแหละ ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ แล้ว เห็นแก เดินปรี่เข้ามา แล้วยื่นตั๋วรถไฟฟ้าให้เรา  จบใจความได้ว่า  

เค้าไม่ใช้แล้วนะ  วันนี้คุณเอาใปใช้ซิ  ขอให้โชคดี เราก็เลยรีบถามกลับไปว่า เท่าไหร่อ่ะ จะได้จ่ายให้เค้า เราไม่ได้ดูว่าเป็นตั๋วเดินทาง  1  วัน
แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เดินจากไป  

ไอ้เราก็อยากแชร์ตั๋วแห่งความสุขให้แก่คนอื่นบ้าง แต่มันคงดึกแล้ว สี่ทุ่มกว่า เกือบห้าทุ่ม จาก bearing ก็ไม่มีใครเดินทางเข้าเมือง
กลับบ้านมายังเก็บตั๋วใบนั้นไว้อยู่เลยค่ะ รู้สึกใจมันพองฟูยังไงไม่รู้  เค้ามีน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ  และปรารถนาดีกับเพื่อนร่วมโลก แม้ไม่รู้ว่าคนนั้นจะเป็นใคร  ทำให้เราอมยิ้มไปตลอดทางกลับบ้าน