ลองอ่านซ้ำๆตรง หมวดที่ ๒ เตวิชโช และ หมวดที่ ๓ ฉภิญโญ ว่าแตกต่างกันอย่างไรนะครับ
- คำแนะนำการฝึกมโนมยิทธิ
http://www.larnbuddhism.com/grammathan/mano/naenam.html

ผมฝึกมานานหลายครั้ง แต่ก็ไม่เห็นภาพอะไรเลย
แต่ต่อมา ผมพอจะรู้ตัวเองว่า ที่เราไม่เห็นภาพอะไรนั้น เพราะเหตุอะไรบ้าง

จากที่ผมเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อ
การจะเห็นภาพได้ จิตต้อง นิ่ง สงบ สะอาดมากในระดับหนึ่ง
ถ้าฝึกแบบเดิมๆ คุณต้องทรง ฌาณ 4 ให้ได้คล่องแคล่ว
แล้วลดกำลังลงมาที่ อุปจารสมาธิ
ซึ่ง อุปจารสมาธิ นั้น มีระดับต่ำกว่า ปฐมฌาณ หรือ ฌาณ 1
ถ้าจิตเคลื่อนนิดเดียว ภาพก็หายไป หรือ ไม่เห็นอะไรเลย
ท่านบอกว่า ถ้าฝึกวิธีแบบเดิม ให้คนหลายๆคน หรือ คนจำนวนมาก ทรง ฌาณ 4 ให้ได้คล่องแคล่ว
ตายกันหมดก่อนพอดีกว่าจะได้ ฌาณ 4 กันทุกคน

มโนมยิทธิ ที่หลวงพ่อท่านสอนให้นั้น
ท่านพยายามหาวิธีฝึกที่ง่ายที่สุดแล้ว สำหรับพวกเรา เพื่อที่จะได้เห็นว่า นรก สวรรค์ พรหม มีอยู่จริง
ถ้าแบบเดิม บางท่าน ทรง ฌาณ 3 และ ฌาณ 4 อยู่ ขณะนั้น
แทบจะไม่ได้ยินเสียงภายนอกเลย ครูผู้ฝึกให้ก็ไม่สามารถแนะนำอะไรเพิ่มเติมได้เลยในขณะนั้น

มโนมยิทธิ ที่หลวงพ่อท่านสอน จึงเป็นการสอนให้ได้ยินครูฝึกไปด้วย และ เห็นภาพไปด้วย
แต่ที่พวกเราฝึกแล้วไม่เห็นภาพอะไรเลย ก็มีหลายๆสาเหตุครับ
- พื้นฐานไม่แน่น
- มีอารมณ์ต้องการเห็นภาพมากเกินไป
- เหน็ดเหนื่อยจากภาระการงาน หรือ การเดินทาง
- สงสัยในผลของการปฎิบัติ
- อื่นๆ

# พื้นฐานไม่แน่น #
- ฝึกจับ ฝึกจำ ภาพพระพุทธ ให้ได้ติดตา ติดใจ
- จับลมหายใจ เข้า-ออก
- มีคำภาวนา

ถ้าฝึกที่บ้านสายลม หรือ ที่วัด แล้วยังไม่ได้
สมัยหลวงพ่อยังอยู่ ท่านแนะนำให้กลับไปฝึกที่บ้านทุกวันด้วยนะครับ
ไม่ใช่ มารับการฝึกเพียง ที่วัด หรือ บ้านสายลม
พอกลับบ้านไม่ฝึกต่ออะไรเลย แบบนั้นก็ไม่ก้าวหน้าครับ
ซึ่งผมไม่เห็น ก็เพราะไม่ค่อยได้ฝึกฝนให้มีความต่อเนื่อง

อย่างที่บอกไว้แต่ต้น ตามของเดิม คุณต้องได้ถึง ฌาณ 4 ก่อน
แล้วลดกำลังลงมาที่ อุปจารสมาธิ จึงจะเห็นภาพ
ส่วน มโนมยิทธิ ท่านสอนให้ฝึกปฎิบัติได้ง่ายกว่าเดิม
ถ้าวันแรกไม่ได้ ก็ต้องกลับไปฝึกต่อที่บ้านทุกวันด้วยนะครับ