ไม่มีใครให้คุยด้วยเลย เพื่อนๆหรือคนรอบข้างหันไปหาใครไม่ได้เลยค่ะ ขอกำลังใจหน่อยได้ไหมค่ะ อยากได้กำลังใจคำพูดที่อยากให้ใช้ชีวิตต่อภายใต้รอยยิ้มบ้าง ​ขอกำลังใจจากทุกคนหน่อยได้ไหมคะ

นั่งทำใจอยู่ตั้งนาน กว่าจะทำใจดูย้อนอีกรอบตั้งแต่ตอนที่1 ถึงตอนที่24 เราอยากจะมาพูดถึงฉากสุดท้ายของคู่กรรม มันอัดอั้นมากๆค่ะ อยากบอกว่า ฉากบางกอกน้อย เป็นการปล่อยของที่ยอดเยี่ยมของ เคสุเกะ หมอทาเคดะ

:Dสืบเนื่องจาก ดูละครคู่กรรม ตอนที่ 19 เมื่อคืนนี้ ความรักของโกโบริ ที่มีต่ออังศุมาลิน มีมากเหลือเกิน ทำเอายิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ไปตลอดทั้งเรื่อง โดยเฉพาะตอนล้างเท้าให้แม่อัง ยังมีอยู่อีกเหรอ แล้วตอนที่โกโ

แต่ตอนนี้หุบยิ้มไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไมทั้งที่ตลาดลง

อยากได้เป็นชุดทหารญี่ปุ่นโกโบริ,ชุดแต่งงานญี่ปุ่น,ชุดกิโมโน,แล้วก็ชุดชาวบ้านฟิลๆสมัยร.5 เหมือนเรื่องคู่กรรมอ่ะค่ะ

ถ้าอยากขออะไรจากแฟนเก่าได้...ฉันคงอยากขอ "เวลา" คืนมา ไม่ใช่เพราะอยากย้อนกลับไป แต่เพราะอยากใช้มันให้คุ้มค่ากว่านี้ อยากเก็บรอยยิ้ม ความสุข และคำพูดดีๆ ไว้ให้มากกว่าความเสียใจ ถ้าขออะไรได้อี

คือเหงือกล่างด้านขวาด้านในสุดมันบวมๆแข็งๆสูงกว่าฟันกรามนิดหน่อยเวลานอนหรือหุบฟันมันเจ้บพออ้าปากดูที่เหงือกมีรอยฟันที่กระทบกันจนเป้นแผลซ้ำๆเวลากินอะไรก็ไม่แซ่บเลยต้องย้ายไปเคี้ยวข้างซ้ายแถมข้างซ้ายฟันก