ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีทุกคนนครับ
หลังจากที่ได้อ่านเรื่อง Y ของหลายๆ กระทู้เลยอยากลองเล่าเรื่องรักๆ ของตัวเองดูบ้าง เพื่อจะได้แชร์ประสบการณ์คนที่มีความรักแบบ วายๆ
ทนอ่านหน่อยนะครับ เล่าไม่เก่ง อิอิ
เรื่องมียุว่า....ผมก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ครอบครัวก็ธรรมดานะครับ รู้จักตัวเองมาตั้งแต่เล็ก ๆ ว่าชอบผู้ชาย
แต่ด้วยความที่ว่าเรายังไม่เข้าใจในหลายๆ อย่าง (น่าจะใช่นะ) ... เลยคิดเสมอว่าความรักแบบชายรักชายไม่มีจริง
คิดกับตัวเองเสมอว่าผิดปกติ เพราะเรารู้แค่ว่า ชายต้องคู่กับหญิง ....อิโนเซ้นมั้ยครับ... ด้วยเหตุนี้มั้งจึงไม่กล้าที่จะคบใคร
ถามว่ามีรักไหม มีนะครับ แต่เป็นแบบแอบชอบมากกว่า ไม่กล้าไปบอกเขาหรอก เดียวโดนตรีนนน อิอิ รักใครชอบใครก็แอบชอบยุฝ่ายเดียวครับ
ผมก็ทำตัวเป็นเด็ก แอบชอบคนโน้นทีคนนี้ที แต่จะบอกว่ารักไหมตอบได้ว่า "ไม่ทราบจริงๆ"
อายนะบางครั้งเพื่อนแซวเวลาเราแอบชอบใคร ทำตัวเป็นเด็กเรียน อิโนเซ้นเรื่องแบบนี้ ตั้งแต่เด็กจนกระทั้งยุ มอปลายยังไม่เคยมีแฟนเลยคร๊าบ (โลกสวยตลอด)
เข้าเรื่องเรื่องละกันครับเดียวจะมีคนถามว่า ตกลงอะไรยังไร 55555
ตามชื่อเรื่องครับ มันเป็นอดีตครับแต่ก็คือ ความรู้สึกแรกที่เกือบมีแฟน .........
ตอนนั้นผมเรียนยุ ม.6 ครับ ผมเป็นเด็กกิจกรรม มีแข็งขันทางวิชาการผมก็จะได้ไป
ก็มีช่วงหนึ่งผมไปแข่งขันตอบปัญหาคณิตศาสตร์ที่โรงเรียนต่างอำเภอครับ แล้วบังเอิญ เพื่อนผู้หญิงผมที่ไปด้วยกัน ไปชอบ ผช. ต่างโรงเรียน แล้วอยากได้เบอร์กับรูป ผช. คนนั้น ซึ่งเขาเป็นรุ่นน้องพวกผม 1 ปี
+ " แก ตรูชอบ ผช คนนั้นอะ "
"แล้วไง" ถามสิครับชอบแล้วเกี่ยวอะไรกับผม
+"อยากได้เบอร์กับถ่ายรูป" ก็ไปสิครับท่านบอกตรูทำไม
+"ไม่กล้าสิ ไปขอให้หน่อย" เอาแล้วสิมองหน้าตรูสิถามไหมว่ากล้าไหม
แต่ก็นะครับหนีไม่รอดครับ ต้องทำตัวหน้าแข็งๆ ชาๆ แล้วเดินไปขอเบอร์กับถ่ายรูป ผช. คนนั้นให้เพื่อนที่แสนดีของผม
" เออ....เออ.... น้องครับ คือว่า.....คือว่า เพื่อนพี่เขาชอบน้องอะครับ" น๊านอายมากครับ
+ " ใครหรอครับ " แน่พูดเพราะอีก ใจตรูทำไมเต้นรัวละทีนี้ แพ้คนพูดเพราะ แต่อายมากต้องรีบรวบหัวรวบหางให้เร็ว....ไม่ช่ายละ
"คนนั้นครับ" เพื่อนจ้าทำหน้าระรื่นเนอะ หลังจากพูดกันสักพักผมเลยรีบขอเบอร์และถ่ายรูปให้เพื่อนคนสวยของผม
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้สนใจไรอะครับ รู้แต่ว่าเพื่อนผมเขาก็คุยกันกับคนนั้นยุ ไม่รุว่าเขาคุยกันนานมากแค่ไหน จนวันหนึ่งต้องมีเหตุการณ์ที่ต้องทำให้ผมเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย
คือเพื่อนผมคนนี้ใช้เบอร์ผมโทรไปหาน้องคนนั้นครับ สงสัยตังค์เพื่อนผมจะหมดเลยมาขอใช้เบอร์ผม ผมก็ไม่ว่านะ...ผมใจดีครับ
แต่หลังจากนั้นไม่รู้เป็นไรเพื่อนผมก็ห่างๆ จากน้องเขา(เพื่อนผมก็ใช่ย่อยนะครับ แบบ สวยเลือกได้) แต่น้องเขากลับโทรมาเบอร์ผม แรกๆ ก็คิดว่าโทรผิดนะ แต่นานๆ เข้าแอะยังไง??????
เขาก็โทรมาคุยเล่นกับผมนะครับ แต่ดันโทรมาทุกวัน มาเล่าโน้นเล่านี้ให้ผมฟัง บางครั้งยังมาหยอดคำหวานใส่ผมอีกนะ
ผมก็คิดว่าน้องเขาเป็น ผช. มีแฟนเป็น ผญ. (ตามที่เขาเล่าให้ฟังนะครับ) ผมเลยพยายามจะไม่คิดไรกับน้องเขา คิดว่าเป็นพี่น้องกัน
แต่น๊ะะะ มีหยอดหวานใส่ด้วย มันก็คิดบ้างนะ แต่ก็พยายามดึงสติครับ ท่องไว้ พี่น้องกัน พี่น้องกัน..............พี่น้องกัน
น้องเขาก็ยังโทรหาผมทุกวัน ยิ่งกว่าโทรหาแฟนอีก เหมือนเดิมครับ วันหนึ่งก็ใช้เวลาคุยกัน 1-2 ชั่วโมง (โปรโทรฟรีครับน้องเขาโทรมา)
น้องเขาก็มาเล่าเรื่องราวของเขา + ถามข่าวคราวผมบ้าง + หยอดคำหวานเมื่อมีโอกาศ เราก็คุยกันทางโทรศัพท์เรื่อยมา เรื่อยมา จนเป็นกิจวัตรละที่ต้องคุยกัน
จนกระทั้งผมจบ ม.6 ไปเรียนต่อมหาลัย เราก็ยังคุยกันอยู่ทุกวัน ทุกวันจะมีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น และชื่อที่โชว์บนจอมือถือก็จะเป็นชื่อน้องเขา ในเวลาเดียวกันทุกวัน
"ฮัลโหล"
"ฮัลโหล"
"ตื่นยังนี้ ทำไรยุ "
ทุกวันก็จะมีคำถามเดิมๆ ซ้ำๆ + กับน้องเขาเล่าเรืื่องของเขาให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟนเขา ครอบครัวเขา มีทุกข์บ้าง สุขบ้าง ก็จะคุยกันตลอด
*****************โทษทีนะครับอาจจะดูสับสนหน่อย เล่าไม่ค่อยเก่ง ถ้าไม่รู้เรื่องขอโทษด้วยนะครับ*********
เรื่องยังมีต่อนะครับเดี๋ยวจะมาเล่าต่อนะครับ อาจจะคล้ายๆ กับกระทู้อื่น ขอโทษนะครับ แต่เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องของผมจริงๆ นะ
อยากเล่าเรื่องตัวเองเพราะได้แรงบันดาลใจจากคุณแนวนิ้วนิ้วแนวครับ อิอิ สารภาพนิดหนึ่ง
[Y] เรารู้จักกันในฐานะอะไร
หลังจากที่ได้อ่านเรื่อง Y ของหลายๆ กระทู้เลยอยากลองเล่าเรื่องรักๆ ของตัวเองดูบ้าง เพื่อจะได้แชร์ประสบการณ์คนที่มีความรักแบบ วายๆ
ทนอ่านหน่อยนะครับ เล่าไม่เก่ง อิอิ
เรื่องมียุว่า....ผมก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง ครอบครัวก็ธรรมดานะครับ รู้จักตัวเองมาตั้งแต่เล็ก ๆ ว่าชอบผู้ชาย
แต่ด้วยความที่ว่าเรายังไม่เข้าใจในหลายๆ อย่าง (น่าจะใช่นะ) ... เลยคิดเสมอว่าความรักแบบชายรักชายไม่มีจริง
คิดกับตัวเองเสมอว่าผิดปกติ เพราะเรารู้แค่ว่า ชายต้องคู่กับหญิง ....อิโนเซ้นมั้ยครับ... ด้วยเหตุนี้มั้งจึงไม่กล้าที่จะคบใคร
ถามว่ามีรักไหม มีนะครับ แต่เป็นแบบแอบชอบมากกว่า ไม่กล้าไปบอกเขาหรอก เดียวโดนตรีนนน อิอิ รักใครชอบใครก็แอบชอบยุฝ่ายเดียวครับ
ผมก็ทำตัวเป็นเด็ก แอบชอบคนโน้นทีคนนี้ที แต่จะบอกว่ารักไหมตอบได้ว่า "ไม่ทราบจริงๆ"
อายนะบางครั้งเพื่อนแซวเวลาเราแอบชอบใคร ทำตัวเป็นเด็กเรียน อิโนเซ้นเรื่องแบบนี้ ตั้งแต่เด็กจนกระทั้งยุ มอปลายยังไม่เคยมีแฟนเลยคร๊าบ (โลกสวยตลอด)
เข้าเรื่องเรื่องละกันครับเดียวจะมีคนถามว่า ตกลงอะไรยังไร 55555
ตามชื่อเรื่องครับ มันเป็นอดีตครับแต่ก็คือ ความรู้สึกแรกที่เกือบมีแฟน .........
ตอนนั้นผมเรียนยุ ม.6 ครับ ผมเป็นเด็กกิจกรรม มีแข็งขันทางวิชาการผมก็จะได้ไป
ก็มีช่วงหนึ่งผมไปแข่งขันตอบปัญหาคณิตศาสตร์ที่โรงเรียนต่างอำเภอครับ แล้วบังเอิญ เพื่อนผู้หญิงผมที่ไปด้วยกัน ไปชอบ ผช. ต่างโรงเรียน แล้วอยากได้เบอร์กับรูป ผช. คนนั้น ซึ่งเขาเป็นรุ่นน้องพวกผม 1 ปี
+ " แก ตรูชอบ ผช คนนั้นอะ "
"แล้วไง" ถามสิครับชอบแล้วเกี่ยวอะไรกับผม
+"อยากได้เบอร์กับถ่ายรูป" ก็ไปสิครับท่านบอกตรูทำไม
+"ไม่กล้าสิ ไปขอให้หน่อย" เอาแล้วสิมองหน้าตรูสิถามไหมว่ากล้าไหม
แต่ก็นะครับหนีไม่รอดครับ ต้องทำตัวหน้าแข็งๆ ชาๆ แล้วเดินไปขอเบอร์กับถ่ายรูป ผช. คนนั้นให้เพื่อนที่แสนดีของผม
" เออ....เออ.... น้องครับ คือว่า.....คือว่า เพื่อนพี่เขาชอบน้องอะครับ" น๊านอายมากครับ
+ " ใครหรอครับ " แน่พูดเพราะอีก ใจตรูทำไมเต้นรัวละทีนี้ แพ้คนพูดเพราะ แต่อายมากต้องรีบรวบหัวรวบหางให้เร็ว....ไม่ช่ายละ
"คนนั้นครับ" เพื่อนจ้าทำหน้าระรื่นเนอะ หลังจากพูดกันสักพักผมเลยรีบขอเบอร์และถ่ายรูปให้เพื่อนคนสวยของผม
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้สนใจไรอะครับ รู้แต่ว่าเพื่อนผมเขาก็คุยกันกับคนนั้นยุ ไม่รุว่าเขาคุยกันนานมากแค่ไหน จนวันหนึ่งต้องมีเหตุการณ์ที่ต้องทำให้ผมเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย
คือเพื่อนผมคนนี้ใช้เบอร์ผมโทรไปหาน้องคนนั้นครับ สงสัยตังค์เพื่อนผมจะหมดเลยมาขอใช้เบอร์ผม ผมก็ไม่ว่านะ...ผมใจดีครับ
แต่หลังจากนั้นไม่รู้เป็นไรเพื่อนผมก็ห่างๆ จากน้องเขา(เพื่อนผมก็ใช่ย่อยนะครับ แบบ สวยเลือกได้) แต่น้องเขากลับโทรมาเบอร์ผม แรกๆ ก็คิดว่าโทรผิดนะ แต่นานๆ เข้าแอะยังไง??????
เขาก็โทรมาคุยเล่นกับผมนะครับ แต่ดันโทรมาทุกวัน มาเล่าโน้นเล่านี้ให้ผมฟัง บางครั้งยังมาหยอดคำหวานใส่ผมอีกนะ
ผมก็คิดว่าน้องเขาเป็น ผช. มีแฟนเป็น ผญ. (ตามที่เขาเล่าให้ฟังนะครับ) ผมเลยพยายามจะไม่คิดไรกับน้องเขา คิดว่าเป็นพี่น้องกัน
แต่น๊ะะะ มีหยอดหวานใส่ด้วย มันก็คิดบ้างนะ แต่ก็พยายามดึงสติครับ ท่องไว้ พี่น้องกัน พี่น้องกัน..............พี่น้องกัน
น้องเขาก็ยังโทรหาผมทุกวัน ยิ่งกว่าโทรหาแฟนอีก เหมือนเดิมครับ วันหนึ่งก็ใช้เวลาคุยกัน 1-2 ชั่วโมง (โปรโทรฟรีครับน้องเขาโทรมา)
น้องเขาก็มาเล่าเรื่องราวของเขา + ถามข่าวคราวผมบ้าง + หยอดคำหวานเมื่อมีโอกาศ เราก็คุยกันทางโทรศัพท์เรื่อยมา เรื่อยมา จนเป็นกิจวัตรละที่ต้องคุยกัน
จนกระทั้งผมจบ ม.6 ไปเรียนต่อมหาลัย เราก็ยังคุยกันอยู่ทุกวัน ทุกวันจะมีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น และชื่อที่โชว์บนจอมือถือก็จะเป็นชื่อน้องเขา ในเวลาเดียวกันทุกวัน
"ฮัลโหล"
"ฮัลโหล"
"ตื่นยังนี้ ทำไรยุ "
ทุกวันก็จะมีคำถามเดิมๆ ซ้ำๆ + กับน้องเขาเล่าเรืื่องของเขาให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟนเขา ครอบครัวเขา มีทุกข์บ้าง สุขบ้าง ก็จะคุยกันตลอด
*****************โทษทีนะครับอาจจะดูสับสนหน่อย เล่าไม่ค่อยเก่ง ถ้าไม่รู้เรื่องขอโทษด้วยนะครับ*********
เรื่องยังมีต่อนะครับเดี๋ยวจะมาเล่าต่อนะครับ อาจจะคล้ายๆ กับกระทู้อื่น ขอโทษนะครับ แต่เรื่องที่เล่าเป็นเรื่องของผมจริงๆ นะ
อยากเล่าเรื่องตัวเองเพราะได้แรงบันดาลใจจากคุณแนวนิ้วนิ้วแนวครับ อิอิ สารภาพนิดหนึ่ง