เรียน MBA ที่ NIDA กับที่ ม.รามคำแหง และก็ ม.หอการค้าแตกต่างกันอย่างไรครับ

ผมค่อนข้างเห็นต่างกับบางความเห็นข้างบน

บริษัทบางแห่ง ถ้าคุณจบจากสถาบัน 2 อันหลัง
เค้าจะไม่รับคุณเลย
ผมเคยเจอมาแล้วครับ

ยกเว้นคุณคิดจะทำธุรกิจส่วนตัว ก็ไม่ต้องแคร์

ไม่งั้น คนทั่วโลกจะดั้นด้นไป Harvard Stanford Wharton ทำไม?

จากที่อ่านๆดู ผมว่าหลายคนไม่เข้าใจว่า connection ที่คนเค้าต้องการคืออะไร

คนที่เค้าต้องการ connection คือ เค้าต้องการเจอคนเก่ง คนมีเงิน คนมีบารมี

ซึ่งสถาบันการศึกษาบางแห่งได้คัดคนกลุ่มนี้เอาไว้แล้ว ถ้าเราสามารถเอาตัวเราเข้าไปอยู่ได้ เราได้เจอคนกลุ่มนี้แน่นอนไม่ต้องวัดดวง  

ทุกวันนี้ไม่ใช่เฉพาะแค่การศึกษาต่อในระดับป.โทที่คนหวัง connection  คนที่มีบุตรหลานเองก็หวังเรื่องนี้ โดยส่งบุตรหลานเรียนตามสถานศึกษาที่ได้มีการคัดกรองผู้เข้าเรียน ซึ่งตัวคัดกรองคือค่าเทอม  เพราะพ่อแม่หลายๆคนก็หวังให้ลูกได้รับการศึกษาที่ดีและตัวเองก็หวังจะได้เจอกับคนระดับเดียวกันหรือสูงกว่า  ถ้าได้ไปสอบถามคนที่ส่งลูกเรียนอนุบาลอินเตอร์ที่ค่าเทอมหลักแสน และถ้าเค้าไม่ได้ตอบแบบโลกสวย คุณจะรู้เลยว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วเค้าหวังอะไรกันแน่

- นิด้า ราม หรือ หอการค้า สิ่งที่ต่างกันคือสภาพแวดล้อมในการเรียน
- เรื่องหนังสือก็คงต้องบอกว่าเหมือนกันหมดทุกที่เพราะหนังสือที่ใช้เรียนก็เหมือนกันมานานมากละ เพราะเล่มที่ดีที่สุดมันก็มีเพียงเล่มเดียวของแต่ละวิชา ซึ่งทุกคนก็จะอ้างอิงกันมาเหมือนกันหมด
- เรื่องของอาจารย์ผู้สอน ก็เป็นสิ่งสำคัญ แต่จากที่เรียนรู้มา จะรู้เพียงอาจารย์ของนิด้า ต้องบอกได้ว่าสุดยอดครึ่งนึง อีกครึ่งนึงก็ต้องวัดดวงเอานะครับ แต่ที่อื่นผมไม่ทราบเพราะไม่ได้เรียนครับ
- มาต่อเรื่องของตัวเราและการค้นคว้าเรียนรู้ จากที่ได้ทราบมาก็ที่นิด้านี่ให้งานเอาจริงเอาจังมาก ที่ทราบมารามก็จะน้อยกว่าหน่อยเพราะเค้าเผื่อคนทำงานเยอะ
- ถ้าค่าเทอมก็จะเรียงตามประมาณนี้ ภาคพิเศษนิด้า > ภาคพิเศษราม > ภาคปกตินิด้า > ภาคปกติราม
- เรื่อง connection ก็อย่างที่หลายๆคนกล่าวมาครับ อยู่ที่่ปีที่เข้าไปจะเจอเพื่อนเก่งขนาดไหน อันนี้ดวงครับ
แต่อย่างน้อยที่ๆคัดเข้ายากก็จะเจอคนเก่งอยู่พอสมควรครับเพราะเค้าคัดมาระดับนึงแล้ว
- เรื่องของภาษาอังกฤษ เท่าที่รู้มา นิด้าใช้หนักกว่ารามและหอการค้า แต่ทั้งสามสถาบันคิดว่าก็ยังใช้น้อยมากอยู่ดี
- เรื่องความสะดวกสบาย ผมแนะนำให้เข้ามหาลัยที่ใกล้บ้านที่สุด หรือย้ายไปอยู่ใกล้กับที่นั่นจะดีที่สุดครับ เนื่องจากถ้าไกลจะเสียเวลาเดินทางเยอะ การเรียน ป.โท คนที่ยิ่งมีเวลามากก็จะยิ่งได้เปรียบครับ เพราะต้องศึกษา ทำงานเยอะมาก ถ้าเจอมหาวิทยาลัยดีแต่ไม่มีเวลาศึกษาหรืออ่านหนังสือบ้างต้องเดินทางอย่างเดียวไม่ก่อให้เกิดประโยชน์หรอกครับ เพราะเดี๋ยวนี้รถยิ่งโค ตระ ติดอีก
- เรื่องของชื่อเสียงมหาวิทยาลัยก็ต้องบอกว่า นิด้ายังนำอีกสองมหาวิทยาลัยอยู่ครับ ไม่ใช่จากมุมมองของมหาวิทยาลัยครับแต่เป็นมุมมองของคนรับงาน เค้าก็ยังให้นิด้ามากกว่าสองมหาวิทยาลัยครับ เนื่องจากของรามมันมี case ลักไก่อยู่เยอะเหมือนกัน ส่วนหอการค้าไม่เคยได้ยินชื่อครับ
- แต่สุดท้ายแล้วมันอยู่ที่ตัวเราด้วยครับ เพราะเนื้อหาของแต่ละวิชามันเป็นเรื่องเดิมๆมาสิบปี หรือยี่สิบปีแล้ว การเรียนบริหารมันเหมือนกับการเรียนรู้ case study เก่าๆมาปรับใช้ในงานที่เราจะได้ทำ หรืองานที่เราได้ทำให้มันเกิดขึ้นมา ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัว เป็นเพียงแนวคิดเบื้องต้นของการแก้ปัญหาเพียงเท่านั้น สุดท้ายแล้วอยู่ที่ตัวเราว่าเราปรับแก้ไขได้เข้ากับตัวเราได้ดีที่สุด ซึ่งบอกได้ 2 อย่างว่า
1 ถ้าคนเก่งจริงนะครับไม่ต้องกลัวอยู่ที่ไหนมันก็คงขวนขวายหาหนังสืออ่านจนมันเข้าใจได้ในที่สุด
2 แต่คนส่วนมากจะเป็นข้อนี้เพราะฉะนั้นก็ต้องพึ่งสภาพแวดล้อมครับ อย่างน้อยสภาพแวดล้อมก็ช่วยให้เราโตขึ้นได้ไม่มากก็น้อยอ่ะครับ

สุดท้ายจะเลือกมหาวิทยาลัยไหนอยู่ที่ Factor และ Condition ของตัวเราครับ อันนี้เป็นแค่ Guide Line สำหรับการเลือกมหาวิทยาลัยเท่านั้นเอง ถ้ามีปัญหาเรื่องเงินก็แนะนำรามครับ ไม่ชอบงานก็แนะนำรามครับ ชื่อเสียงก็นิด้าครับ อยากหาคนเก่งก็นิด้าครับ เรื่องความสะดวกสบายแล้วแต่คุณเลยครับ แต่ทั้งหมดนี้อาจจะไม่พูดหอการค้าเลยเพราะเงียบมากครับ แทบไม่เคยมีใครมาพูดให้ฟังเลย ขอให้โชคดีกับการเลือกมหาวิทยาลัยครับ

มีระดับมีความรู้ก็ NIDA กว่าจะเข้าเรียนได้ ก็ต้องมีความสามารถมาระดับนึงก่อนอยู่แล้ว +เงินหนาพอควร  แต่ถ้าไม่คิดอะไรมาก ก็ 2 ที่หลังก็ไม่เป็นไรเพราะแฟนผมก็เพิ่งสอบติดโท ราม ดีใจจะตายที่ได้เรียนแถมค่าเรียนถูกมาก พอๆกับป.ตรีด้วยซ้ำ ซึ่งผมเคยไปฟังสัมมนาของ CMMU มหิดลเมื่อปลายปีที่แล้ว เสียค่าเรียนแพงกว่าเยอะและปรับพื้นฐานอีกบาน กว่าจะจบปาไปเท่าไหร่ไม่รู้ (อันนี้เปรียบเทียบให้ฟังนะครับ ไม่ได้มีเจตนาอะไร)