ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี ทำตัวไม่ถูก ยังช๊อคอยู่ค่ะ แค่อยากระบายในสิ่งที่ีอัดอั้นอยู่ในใจพยายามเก็บไว้เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหล
ในที่ทำงาน พยายามไม่แสดงอาการ กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ต้องหลบไปเช็ดน้ำตาข้างโต๊ะ
เราและแฟนคบกันมา 3 กว่า มีแผนว่าปีหน้าจะหมั้นหรือแต่งงานกัน เพราะเค้าอยู่ต่างประเทศ นานๆจึงได้เจอกัน
แต่เราคุยกันทุกวันผ่านสไกป์ โทรหากันทุกวัน ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสา แต่เราก็ดีกันไม่เกิน 2- 3วัน
เราคบกันที่บ้านเค้ารู้ดี (อ้อ ลืมบอกไป เค้าเคยมีเมียมาก่อน มีลูกแล้ว แต่เค้าบอกว่าเมียเค้าเลิกกับเค้าตอนที่เค้าไปอยู่ต่างประเทศได้ 3ปี
เค้าจึงเป็นพ่อหม้ายลูกติด ตอนแรกเรายังลังเลที่จะคบเค้า เพราะเรายังไม่รุ้ว่าจะเป็นแม่เลี้ยงไครได้รึเปล่า ถ้าลูกเค้าไม่ชอบเราละ แต่ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา เราเข้ากับลูกเค้า แม่เค้า ญาติเค้าได้ระดับนึง เพราะเราไม่ค่อยเข้าไปยุ่งเรื่องครอบครัวเค้าเท่าไหร่)
เมื่อช่วงเดือนตุลาปีที่แล้ว เราไปหาเค้าที่ต่างประเทศ ทุกอย่างดูดี เรารักกันดี เจอเพื่อนร่วมงานเค้าทุกคนก็รู้ว่าเค้าคบเราอยู่
มีคนไทยอยู่ที่นั่น7-8คน มีผู้หญิง 3คน เราไปอยู่ที่นั่นกินข้าวกะเพื่อนร่วมงานเค้าบ่อยๆ โดยเฉพาะกับคนไทยด้วยกัน เราทำอาหารไทย
ไปฝากเค้า ฝากเพื่อนๆเค้า ฝากพี่ๆคนไทย
5 วันก่อนกลับเมืองไทย เราเก็บกวาดห้องนอนให้เค้า ดันไปเจอรูปเด็กผู้ชาย ตั้งแต่ยังแบเบาะ และ รูปที่หัดเดินแล้ว เป็นร้อยๆรุป
เราถามเค้าว่ามันคืออะไร เค้าแบ่งรับแบ่งสู้ จนในที่สุดเราก็เค้นจนได้ความจริงว่า คือลูกที่เค้ามีกับผู้หญิงอีกคน เพราะตอนนั้นเค้าเลิกกับเมียแล้ว ผู้หญิงคนนั้นผัวเค้าอยู่ต่างจังหวัด สุดท้ายเลิกกันรึเปล่าไม่รู้ เพราะเราหูอื้อ ฟังไม่ออกว่าเค้าพูดอะไร เราร้องไห้อย่างหนัก
ที่เสียใจมันไม่ใช่เพราะเค้ามีลูก มันเสียใจที่เค้าโกหกมาตลอด3ปี ว่าผู้หญิงคนนี้มาติดพัน แต่เค้าไม่เล่นด้วย เราร้องจนหมดแรง แต่สุดท้ายเราก็ดีกับเค้า เหตุผลเพราะ เรามีเวลาอยู่กับเค้าอีกแค่ 4 วัน อยากใช้เวลาร่วมกันให้ดีที่สุด
พอกลับมาเมืองไทย เรากับเค้าก็ยังติดต่อพูดคุยกัน(ถึงจะไม่100%) เหมือนเมื่อก่อน แต่ทุกอย่างก็ยังดี เขาบอกว่ามันเป็นอดีต
ก่อนที่จะพบเรา หลังจากคบกับเราแล้วเค้าไม่เคยนอกใจเราเลย เราตกลงกันวย่าจะเริ่มใหม่ จะพยายามทำให้ดีที่สุดแต่จะให้ลืมคงยังไม่ได้
พักหลังเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราก็ใจร้อนและเอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอทะเลาะกันนิดหน่อยเราก็เริ่มที่จะไม่ยอมอ่อนข้อให้
จากคนที่เคยไว้ใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกระแวงเค้ามากขึ้น เค้า็เริ่มเปลี่ยนไป ใช้คำแรงๆกับเรา
เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์เราเริ่มเปลี่ยนไป เค้าโทรมาก็แค่ถามคำสองคำละก็ทะเลาะกัน ไม่ค่อยได้ออนสไกป์คุยเหมือนเมื่อก่อน
เราจึงตัดสินใจที่จะไปอีกครั้ง เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา แต่เราอยู่ใกล้แล้วยิ่งรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เราใกล้ชิดกันน้อยลงไม่หวานเหมือนที่เคยเป็น
เราพอจะรู้ว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว แต่ด้วยความที่ยังไม่มีอะไรชัดเจน แน่นอน เป็นแค่แฟนทะเลาะกัน เรายังไว้ใจเค้าเช่นเดิม
สัปดาห์ที่ผ่านมาด้วยความน้อยใจและโทรติดต่อไม่ได้ เวลาเดิมที่เค้าชอบหายไปคือช่วงเลิกงานจนถึงดึกก่อนที่เค้าจะนอน เราจะโทรหาเค้าไม่ติด อ้างว่าแบตหมด หรือคุยกะญาติ คุยกะเพื่อน กินข้าวกะเพื่อนร่วมงาน ทั้งที่แต่ก่อนไม่ว่าจะไปไหนเค้าจะโทรหาเรา โทรคุยกับเราตลอด ประเภทติดแฟน พักหลังเค้าเริ่มทะเลาะกับเราแล้วท้าให้เลิกันหลายครั้ง แต่เค้าก็ง้อเราบอกว่าอารมณ์คนทะเลาะกัน มันโมโห เคยหึงเราจนทะเลาะกับคนอื่น แต่สัปดาห์นี้เค้าบอกกับเราว่าถ้าไปกันไม่ได้ก็เลิกกัน เราบอกถ้าคิดดีแล้วก็แล้วแต่คุณ เราบังคับให้คุณกลับมารักเราไม่ได้
แต่ถ้าพูดแล้วคิดถึงจิตใจเราด้วย หากจะพูดเพื่อความสะใจ แต่ถ้าตัดสินใจเราจะยอมให้ไป แต่เค้าก็โทรมาเหมือนเดิม บอกคิดถึง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
3 วันที่แล้ว เค้าบอกว่าคอมพัง ไม่ได้ออนสไกป์ ยังไม่มีเวลาซ่อมเพราะงานเยอะมาก เราก็ไม่ว่าอะไร โทรคุยกัน เค้าก็พูดเหมือนเราทะเลาะกันบ่อย เราไปกันไม่ได้ แต่ไม่ใช่ชวนทะเลาะ เหมือนอาการคนที่อยากจะไป เราเลยบอกถ้าอยากไปก็บอก เราจะพยายามทำใจ รู้ว่ามันลำบาก รู้ว่ามันเจ็บ แต่ถ้าคุณไม่รักเราแล้ว เราให้ไป เค้าดันบอกเค้าจะให้ไปไหน เค้ารักเรา เค้ามีเรา เค้าทิ้งเราไม่ได้หรอก ไม่มีไครดีกับเค้า รักเค้าเหมือนอย่างเรา เราไม่ได้ทะเลาะกับเขาเลย โทรไปก็แค่ถาม กินข้าวยัง ถามไถ่ธรรมดา เค้าก็พูดว่ารอให้เราโทรมาอยู่ เห็นบอกว่างานยุ่งๆ ไม่อยากโทรมาเวลางาน เหมือนทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่เค้าไม่รู้ละมั้งเราว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับมาเกือนครึ่งเดือนแล้ว (เหมือนมีเซนส์ เนอะคนเรา)
วันนี้จะออกไปธุระข้างนอกกับพี่ที่ทำงาน มีเพื่อนที่ทำงานที่เดียวกับเค้าเป็นผู้หญิง ออนเฟสบุคมาและขอเบอร์เราบอกว่ามีเรื่องอยากจะบอก ด้วยความที่เรารู้สึกลึกๆอยู่แล้ว ก็เลยคุยกัน(คนนี้เค้าเคาเคยไปไหนมาไหนกับเราตอนที่เราอยู่ที่นั่น ไปซื้อของ ไปจ่ายตลาดด้วยกันสองสามครั้ง) เค้าถามว่ายังคบกับพี่คนนั้นอยู่ไหม เราบอกก็คุยกันนะ แต่อาจจะไม่เหมือนเดิมมั้ง เค้าก็เลยบอกกะเราว่า "แฟนเรา อยู่กับพี่ผู้หญิงที่ทำงานที่เดียวกันคนนั้นแล้วนะ(เพราะเค้ากับพี่ผู้หญิงคนนั้นพักด้วยกัน และพี่คนนั้นหายเข้าไปในห้องแฟนเราถึงเช้าค่อยกลับ และเค้าถามว่าทำอย่างนั้นทำไม ก็เห็นอยู่ว่า แฟนพี่เค้าก็มา กินข้าวด้วยกันก็เคยกิน แต่พี่คนนั้นเงียบ) เค้าบอกว่า แฟนเราพูดเหมือนว่าเราเลิกกับเค้า เค้าเสียใจ เหมือนเรียกร้องความสงสาร
!!!!!!!!!! อึ้ง ค่ะ จะร้องไห้ก็เกรงใจพี่ที่อยู่บนรถด้วยกัน พี่คนนั้นก็มีสามีมีลูกแล้ว เราก็เคยเจอเค้า เคยคุยกะเค้า เคยทำกับข้าวกินด้วยกัน
เราได้แต่ขอบใจที่เค้าโทรบอก อยากจะร้องไห้ แต่ก็กลัวคนที่ทำงานมอง น้ำตามันไหลเอง พยายามแล้ว
ตอนนี้อ่อนแอจังค่ะ อยากขอกอดพี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิป ให้หายอ่อนแอ เราซื่อสัตย์กับเค้ามาตลอด วันเกิดเค้าเดือน กพ.ที่ผ่านมา เราซื้อทองเป็นของขวัญแต่ยังไม่ได้ส่ง กลัวหายกะจะฝากคนที่เดินทางไป หรือไม่ก็จะเอาไปไห้กะมือ ช่วงสงกรานต์นี้ แต่ผู้หญิงคนที่โทรมาบอก เค้าบอกว่าแฟนเราไปซื้อทองให้ผู้หญิงคนนี้ ในวันวาเลนไท(แต่กับเราเค้าบอกจะสนใจอะไรวันของฝรั่งเค้า) เราก็สงสัยอยู่ว่าเค้าไม่ได้ส่งเงินเข้าบัญชีที่เก็บร่วมกันเพื่อจะใช้แต่งงาน เราก็ถามแต่เค้าบอกเก็บไว้ใช้ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เผื่อเค้าอยากซื้อของใช้ส่วนตัว
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงดี เค้ายังไม่รู้ว่าเรารู้เรื่องนี้ ถ้าเย็นนี้เค้าโทรมา เราจะเก็บความรู้สึกไว้ได้ไหม มันจุกอยู่ในอก มันอยากถามว่าเค้าทำได้ยังไง เราดูแลใส่ใจเทคแคร์เค้าทุกอย่าง อยากกินอะไรอยากได้อะไรจากเมืองไทยเราส่งไปไห้ อยากให้เค้ารู้ว่าเราใส่ใจเค้า ไม่อยากให้ระยะทางทำลายความรัก แต่ตอนนี้เรายังทำใจยอมรับไม่ได้ เราวางแผนที่จะปลูกบ้านด้วยกันก่อนแต่งงาน แล้วที่เค้าทำ มันคืออะไร
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะคะ เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เรารักเค้า รอเค้ากลับมา อยากรู้ว่าคนอื่นๆเค้าผ่านมันไปได้ยังไง แล้วเมื่อไหร่ นานแค่ไหนเราถึงจะไม่เจ็บกับความรู้สึกแบบนี้ เราควรจะถามเค้าดีไหมว่าใช่หรือเปล่า แต่เรารู้ค่ะว่ามันใช่ แฟนเรา นอกใจเราจริงๆ
อ่อนแอเหลือเกินค่ะ
แฟนเรา เป็นชู้กับเมียเค้า (ขอพื้นที่ระบาย และขอกอดชาวพันทิป ให้มีแรงยืนต่อ)
ในที่ทำงาน พยายามไม่แสดงอาการ กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ต้องหลบไปเช็ดน้ำตาข้างโต๊ะ
เราและแฟนคบกันมา 3 กว่า มีแผนว่าปีหน้าจะหมั้นหรือแต่งงานกัน เพราะเค้าอยู่ต่างประเทศ นานๆจึงได้เจอกัน
แต่เราคุยกันทุกวันผ่านสไกป์ โทรหากันทุกวัน ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้างตามประสา แต่เราก็ดีกันไม่เกิน 2- 3วัน
เราคบกันที่บ้านเค้ารู้ดี (อ้อ ลืมบอกไป เค้าเคยมีเมียมาก่อน มีลูกแล้ว แต่เค้าบอกว่าเมียเค้าเลิกกับเค้าตอนที่เค้าไปอยู่ต่างประเทศได้ 3ปี
เค้าจึงเป็นพ่อหม้ายลูกติด ตอนแรกเรายังลังเลที่จะคบเค้า เพราะเรายังไม่รุ้ว่าจะเป็นแม่เลี้ยงไครได้รึเปล่า ถ้าลูกเค้าไม่ชอบเราละ แต่ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา เราเข้ากับลูกเค้า แม่เค้า ญาติเค้าได้ระดับนึง เพราะเราไม่ค่อยเข้าไปยุ่งเรื่องครอบครัวเค้าเท่าไหร่)
เมื่อช่วงเดือนตุลาปีที่แล้ว เราไปหาเค้าที่ต่างประเทศ ทุกอย่างดูดี เรารักกันดี เจอเพื่อนร่วมงานเค้าทุกคนก็รู้ว่าเค้าคบเราอยู่
มีคนไทยอยู่ที่นั่น7-8คน มีผู้หญิง 3คน เราไปอยู่ที่นั่นกินข้าวกะเพื่อนร่วมงานเค้าบ่อยๆ โดยเฉพาะกับคนไทยด้วยกัน เราทำอาหารไทย
ไปฝากเค้า ฝากเพื่อนๆเค้า ฝากพี่ๆคนไทย
5 วันก่อนกลับเมืองไทย เราเก็บกวาดห้องนอนให้เค้า ดันไปเจอรูปเด็กผู้ชาย ตั้งแต่ยังแบเบาะ และ รูปที่หัดเดินแล้ว เป็นร้อยๆรุป
เราถามเค้าว่ามันคืออะไร เค้าแบ่งรับแบ่งสู้ จนในที่สุดเราก็เค้นจนได้ความจริงว่า คือลูกที่เค้ามีกับผู้หญิงอีกคน เพราะตอนนั้นเค้าเลิกกับเมียแล้ว ผู้หญิงคนนั้นผัวเค้าอยู่ต่างจังหวัด สุดท้ายเลิกกันรึเปล่าไม่รู้ เพราะเราหูอื้อ ฟังไม่ออกว่าเค้าพูดอะไร เราร้องไห้อย่างหนัก
ที่เสียใจมันไม่ใช่เพราะเค้ามีลูก มันเสียใจที่เค้าโกหกมาตลอด3ปี ว่าผู้หญิงคนนี้มาติดพัน แต่เค้าไม่เล่นด้วย เราร้องจนหมดแรง แต่สุดท้ายเราก็ดีกับเค้า เหตุผลเพราะ เรามีเวลาอยู่กับเค้าอีกแค่ 4 วัน อยากใช้เวลาร่วมกันให้ดีที่สุด
พอกลับมาเมืองไทย เรากับเค้าก็ยังติดต่อพูดคุยกัน(ถึงจะไม่100%) เหมือนเมื่อก่อน แต่ทุกอย่างก็ยังดี เขาบอกว่ามันเป็นอดีต
ก่อนที่จะพบเรา หลังจากคบกับเราแล้วเค้าไม่เคยนอกใจเราเลย เราตกลงกันวย่าจะเริ่มใหม่ จะพยายามทำให้ดีที่สุดแต่จะให้ลืมคงยังไม่ได้
พักหลังเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราก็ใจร้อนและเอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอทะเลาะกันนิดหน่อยเราก็เริ่มที่จะไม่ยอมอ่อนข้อให้
จากคนที่เคยไว้ใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกระแวงเค้ามากขึ้น เค้า็เริ่มเปลี่ยนไป ใช้คำแรงๆกับเรา
เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์เราเริ่มเปลี่ยนไป เค้าโทรมาก็แค่ถามคำสองคำละก็ทะเลาะกัน ไม่ค่อยได้ออนสไกป์คุยเหมือนเมื่อก่อน
เราจึงตัดสินใจที่จะไปอีกครั้ง เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา แต่เราอยู่ใกล้แล้วยิ่งรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เราใกล้ชิดกันน้อยลงไม่หวานเหมือนที่เคยเป็น
เราพอจะรู้ว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว แต่ด้วยความที่ยังไม่มีอะไรชัดเจน แน่นอน เป็นแค่แฟนทะเลาะกัน เรายังไว้ใจเค้าเช่นเดิม
สัปดาห์ที่ผ่านมาด้วยความน้อยใจและโทรติดต่อไม่ได้ เวลาเดิมที่เค้าชอบหายไปคือช่วงเลิกงานจนถึงดึกก่อนที่เค้าจะนอน เราจะโทรหาเค้าไม่ติด อ้างว่าแบตหมด หรือคุยกะญาติ คุยกะเพื่อน กินข้าวกะเพื่อนร่วมงาน ทั้งที่แต่ก่อนไม่ว่าจะไปไหนเค้าจะโทรหาเรา โทรคุยกับเราตลอด ประเภทติดแฟน พักหลังเค้าเริ่มทะเลาะกับเราแล้วท้าให้เลิกันหลายครั้ง แต่เค้าก็ง้อเราบอกว่าอารมณ์คนทะเลาะกัน มันโมโห เคยหึงเราจนทะเลาะกับคนอื่น แต่สัปดาห์นี้เค้าบอกกับเราว่าถ้าไปกันไม่ได้ก็เลิกกัน เราบอกถ้าคิดดีแล้วก็แล้วแต่คุณ เราบังคับให้คุณกลับมารักเราไม่ได้
แต่ถ้าพูดแล้วคิดถึงจิตใจเราด้วย หากจะพูดเพื่อความสะใจ แต่ถ้าตัดสินใจเราจะยอมให้ไป แต่เค้าก็โทรมาเหมือนเดิม บอกคิดถึง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
3 วันที่แล้ว เค้าบอกว่าคอมพัง ไม่ได้ออนสไกป์ ยังไม่มีเวลาซ่อมเพราะงานเยอะมาก เราก็ไม่ว่าอะไร โทรคุยกัน เค้าก็พูดเหมือนเราทะเลาะกันบ่อย เราไปกันไม่ได้ แต่ไม่ใช่ชวนทะเลาะ เหมือนอาการคนที่อยากจะไป เราเลยบอกถ้าอยากไปก็บอก เราจะพยายามทำใจ รู้ว่ามันลำบาก รู้ว่ามันเจ็บ แต่ถ้าคุณไม่รักเราแล้ว เราให้ไป เค้าดันบอกเค้าจะให้ไปไหน เค้ารักเรา เค้ามีเรา เค้าทิ้งเราไม่ได้หรอก ไม่มีไครดีกับเค้า รักเค้าเหมือนอย่างเรา เราไม่ได้ทะเลาะกับเขาเลย โทรไปก็แค่ถาม กินข้าวยัง ถามไถ่ธรรมดา เค้าก็พูดว่ารอให้เราโทรมาอยู่ เห็นบอกว่างานยุ่งๆ ไม่อยากโทรมาเวลางาน เหมือนทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่เค้าไม่รู้ละมั้งเราว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับมาเกือนครึ่งเดือนแล้ว (เหมือนมีเซนส์ เนอะคนเรา)
วันนี้จะออกไปธุระข้างนอกกับพี่ที่ทำงาน มีเพื่อนที่ทำงานที่เดียวกับเค้าเป็นผู้หญิง ออนเฟสบุคมาและขอเบอร์เราบอกว่ามีเรื่องอยากจะบอก ด้วยความที่เรารู้สึกลึกๆอยู่แล้ว ก็เลยคุยกัน(คนนี้เค้าเคาเคยไปไหนมาไหนกับเราตอนที่เราอยู่ที่นั่น ไปซื้อของ ไปจ่ายตลาดด้วยกันสองสามครั้ง) เค้าถามว่ายังคบกับพี่คนนั้นอยู่ไหม เราบอกก็คุยกันนะ แต่อาจจะไม่เหมือนเดิมมั้ง เค้าก็เลยบอกกะเราว่า "แฟนเรา อยู่กับพี่ผู้หญิงที่ทำงานที่เดียวกันคนนั้นแล้วนะ(เพราะเค้ากับพี่ผู้หญิงคนนั้นพักด้วยกัน และพี่คนนั้นหายเข้าไปในห้องแฟนเราถึงเช้าค่อยกลับ และเค้าถามว่าทำอย่างนั้นทำไม ก็เห็นอยู่ว่า แฟนพี่เค้าก็มา กินข้าวด้วยกันก็เคยกิน แต่พี่คนนั้นเงียบ) เค้าบอกว่า แฟนเราพูดเหมือนว่าเราเลิกกับเค้า เค้าเสียใจ เหมือนเรียกร้องความสงสาร
!!!!!!!!!! อึ้ง ค่ะ จะร้องไห้ก็เกรงใจพี่ที่อยู่บนรถด้วยกัน พี่คนนั้นก็มีสามีมีลูกแล้ว เราก็เคยเจอเค้า เคยคุยกะเค้า เคยทำกับข้าวกินด้วยกัน
เราได้แต่ขอบใจที่เค้าโทรบอก อยากจะร้องไห้ แต่ก็กลัวคนที่ทำงานมอง น้ำตามันไหลเอง พยายามแล้ว
ตอนนี้อ่อนแอจังค่ะ อยากขอกอดพี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิป ให้หายอ่อนแอ เราซื่อสัตย์กับเค้ามาตลอด วันเกิดเค้าเดือน กพ.ที่ผ่านมา เราซื้อทองเป็นของขวัญแต่ยังไม่ได้ส่ง กลัวหายกะจะฝากคนที่เดินทางไป หรือไม่ก็จะเอาไปไห้กะมือ ช่วงสงกรานต์นี้ แต่ผู้หญิงคนที่โทรมาบอก เค้าบอกว่าแฟนเราไปซื้อทองให้ผู้หญิงคนนี้ ในวันวาเลนไท(แต่กับเราเค้าบอกจะสนใจอะไรวันของฝรั่งเค้า) เราก็สงสัยอยู่ว่าเค้าไม่ได้ส่งเงินเข้าบัญชีที่เก็บร่วมกันเพื่อจะใช้แต่งงาน เราก็ถามแต่เค้าบอกเก็บไว้ใช้ ก็ไม่ได้ว่าอะไร เผื่อเค้าอยากซื้อของใช้ส่วนตัว
ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงดี เค้ายังไม่รู้ว่าเรารู้เรื่องนี้ ถ้าเย็นนี้เค้าโทรมา เราจะเก็บความรู้สึกไว้ได้ไหม มันจุกอยู่ในอก มันอยากถามว่าเค้าทำได้ยังไง เราดูแลใส่ใจเทคแคร์เค้าทุกอย่าง อยากกินอะไรอยากได้อะไรจากเมืองไทยเราส่งไปไห้ อยากให้เค้ารู้ว่าเราใส่ใจเค้า ไม่อยากให้ระยะทางทำลายความรัก แต่ตอนนี้เรายังทำใจยอมรับไม่ได้ เราวางแผนที่จะปลูกบ้านด้วยกันก่อนแต่งงาน แล้วที่เค้าทำ มันคืออะไร
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะคะ เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เรารักเค้า รอเค้ากลับมา อยากรู้ว่าคนอื่นๆเค้าผ่านมันไปได้ยังไง แล้วเมื่อไหร่ นานแค่ไหนเราถึงจะไม่เจ็บกับความรู้สึกแบบนี้ เราควรจะถามเค้าดีไหมว่าใช่หรือเปล่า แต่เรารู้ค่ะว่ามันใช่ แฟนเรา นอกใจเราจริงๆ
อ่อนแอเหลือเกินค่ะ