. . . คิดถึง . .

หยาดน้ำใส ไหลแย้ม แซมรอยช้ำ ทุกเย็นย่ำ ร่ำร้อง เฝ้ามองหา คิดถึงคน ยลยิน ที่ชินตา ไปไม่เอ่ย คำลา พาระทม ฉีกสัญญา ว่ารัก จะภักดิ์ซื่อ สิ่งใดคือ สื่อจาก ฝากความขม รักเคยหวาน ร้าวใน ใจตรอมตรม ใครสร้างปม

*...ลมหนาวโบก กระโชกแรง พร้อมแสงเช้า แนวลำเนา ครวญคร่ำหวั่น วสันต์สิ้น เมื่อวันพ้น คงหมดฝน ล้นหลั่งริน ดั่งยุพิน ร้างลาลับ กับฝนโปรย. *...ทนอยู่กับ เสียงหัวใจ ร้องไห้ร่ำ เสียงลมหนาว ยิ่งตอกย้ำ ช้ำระโ

.. เจ็บจริง .. รักลืมหรือรักร้าง จางหาย จึงโศกมิเลือนลา สร่างเศร้า เปรียบชีพจักวางวาย มรณะ ครวญคร่ำเบิกฟ้าเข้า รุ่งสาง แลลับฤๅประท้วง กัปกาล ใครเล่าแปรผันพลาง หลบลี้ คำหวานซ่านเจือจาร จมจิต อด