. . . คิดถึง . .

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

ต้องให้ทำอย่างไรใจมันช้ำ สุดระกำเจ็บจนแทบทนไหว หรือเธอสิ้นรักจบลบสายใย เธออยู่ไหน ฉันครวญคร่ำพร่ำอ้อนวอน ฉันจะอยู่อย่างไรถ้าไรัรัก มิอาจหักเหใจจากยากไถ่ถอน ฉันเคว้งคว้างคว้าไขว่ใจร้าวรอน ได้แต

เงาแสงอาทิตย์เอนอาบยอดไม้เฒ่าสายลมโบราณพัดผ่านราวกับเสียงครวญจากกาลเวลาใบไม้แกร่งในวันวานบัดนี้แห้งกรอบอยู่บนกิ่งที่เคยโอบอุ้มชีวิต เสียงจั๊กจั่นเก่าก้องอยู่ในความทรงจำของลมทุกถ้อยคำยังไม่สิ้นจากผืนดิ

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ เสียงเคาะแป้นอักษรดังรัวรัว อักขระในหัวเต้นเร่าเร่า รื้อภาพมโนฝันวันเก่าเก่า ปัดเป่าฝุ่นอดีต อันคุ้นคุ้น แทนภาพทับซ้อนฝันคนผ่านทาง โลกแม้กว้างเร้นลับฝันกลับหมุน เชิญหยอด

# หมายจันทร์ (กลบทนาคบริพันธ์) @.ใต้เงาจันทร์. คืนค่ำ. เมฆดำห่ม เมฆดำห้วง. เคล้าบ่ม.ระทมสูญ ระทมแสร้ง. แหล่งหล้า. นภาดูร "นภา"เด่น. พราวจำรูญ. "ว้าวุ่น"ใจ @ ว้าวุ่นจิต. พร่ำฝืน.

บันทึก 'กานท์' เดินทาง .. ชะอำรำลึก .. ชลาสินธุ์ครั่นครื้น สะทกสะเทือน เกลียวคลื่นกระทบเตือน หาดก้อง ฟังไปเปรียบเสมือน เสียงคร่ำ ครวญมา เจ็บร่ำระกำร้อง โศกเศร้าอันใด *********************

0 ดู-น้ำฟ้าหล่นเส้นไม่เว้นช่วง ฤาจะร่วมหล่นร่วงบำบวงสวรรค์ ? คีตะรสก็ครวญคร่ำร่วมรำพัน ประคองขวัญอัญชลิตนิมิตกรรม 0 รูปเนตรลอบเหลือบชม้ายคลับคล้ายว่า ร่วมตีตราตรึงตรวนรับครวญคร่ำ แฝงลมฝนท่วงทีเหมือนชี