ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ต้องมาอาศัยอยู่่ที่ กทมแรกๆเต็มใจ พอหลังๆ(ด้วยความไม่เต็มใจ) ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แรกๆตอนเข้ามา กทม ใหม่ มีความสุขดี คิดว่าได้หนีออกจากบ้านได้ใช้ชีวิตอิสระ มีความสุขดีนะ เป็นเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไปนะครับ เรียนไปโดดไป เที่ยวไป จนจบปริญญา 4 ปี
หลังจากนั้น ผมคิดว่าผมใช้ชีวิตมาจนพอสำหรับ กทม แล้ว พอเรียนจบก็เลยหมดอะไรตายอยากกลับเมืองหลวงแห่งนี้ แต่กลับบ้านไปได้ไม่นานด้วยความที่ว่าที่บ้านมีพวกที่ชอบพูดจาขับไล่(เพื่อนๆพ่อกับคุณเพื่อนๆแม่เกือบทุกคน) เลยต้องจำใจขึ้นมาทำงานเหมือนกับคนทั่วๆไป ทำไปเปลี่ยนงานไป จนรุ้สึกว่ามันไม่ใช่เรยสักงานเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกยังไม่ถูกจุด ถึงปัจจุบันเวลานี้ เงินเดือน ok ที่ทำงาน ok แต่ผมก็ยังไม่ชอบอยู่วันยังค่ำ เพราะผมคิดว่าเมืองหลวงเป็นอะไรที่มิสามารถตอบโจทย์ผมได้
เอาเวลามาขายที่กรุงเทพ
หลังจากนั้น ผมคิดว่าผมใช้ชีวิตมาจนพอสำหรับ กทม แล้ว พอเรียนจบก็เลยหมดอะไรตายอยากกลับเมืองหลวงแห่งนี้ แต่กลับบ้านไปได้ไม่นานด้วยความที่ว่าที่บ้านมีพวกที่ชอบพูดจาขับไล่(เพื่อนๆพ่อกับคุณเพื่อนๆแม่เกือบทุกคน) เลยต้องจำใจขึ้นมาทำงานเหมือนกับคนทั่วๆไป ทำไปเปลี่ยนงานไป จนรุ้สึกว่ามันไม่ใช่เรยสักงานเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกยังไม่ถูกจุด ถึงปัจจุบันเวลานี้ เงินเดือน ok ที่ทำงาน ok แต่ผมก็ยังไม่ชอบอยู่วันยังค่ำ เพราะผมคิดว่าเมืองหลวงเป็นอะไรที่มิสามารถตอบโจทย์ผมได้