คุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าแม่ค้าขายเครื่องสำอางค์พูดแบบนี้

เรา    : lancome genifique (tester) เท่าไหร่คะ
แม่ค้า : 350 จะดูเป็นพวกอะไรหล่ะ
เรา    : พวกรอยจุดด่างดำค่ะ
แม่ค้า : โห อุดตันทั้งนั้นเลย จะมาซื้อขวดเดียวแล้วหายเลยเป็นไปไม่ได้หรอก (เสียงห้วนๆหน่อยๆดังนิดนึง)
เรา    : ( แอบหน้าชา ความจริงน่าจะเดินหนีตั้งแต่ประโยคนี้แล้วล่ะ  คิดในใจ ไรฟะ ยังไม่ได้พูดไรเลยว่าใช้แล้วจะหายไม่หาย ) ตอนนี้หาหมอ
           หมอสิวอยู่น่ะค่ะ
แม่ค้า : หาไปเถอะไม่มีทางหายหรอก คุณไปหาเค้าก็ไม่ถามคุณหรอกทำงานอะไร มีเงินเท่าไหร่ จะมาใช้แค่อย่างสองอย่างน่ะช่วยอะไรไม่ได้
           หรอกนะไม่มีทาง เค้าต้องใช้กันเป็นเซต  รักษากันเป็นเดือนๆ คุณไปหาเค้าก็ไม่ถามคุณหรอกทำงานอะไร (พูดย้ำอีกหลายครั้ง)
เรา    : ( หน้าด้าน หน้าทน หรือโง่ฟะ ยืนให้เค้าดูถูกอยู่ได้ ) แล้วอย่างนี้ต้องใช้อะไรน่ะคะ
แม่ค้า :  ใช้อะไรก็ไม่หายหรอก อุดตันทั้งนั้น (ประมาณว่าจะไปไหนก็ไป ไม่มีเงินก็ให้รีบๆไปซะ)
เรา    :  พี่นี่เคยขายอยู่ชั้นบนหรือเปล่าคะ
แม่ค้า : ขายอยู่ที่นี่แหละ ชั้นบนก็มี โน่นบันไดเดินขึ้นไป คุณอยากได้อะไร เค้าขายให้คุณหมดแหละ
เรา    : (อ้าวแล้วคุณไม่ขายเหรอ) ขอบคุณนะคะที่ให้คำแนะนำ
แม่ค้า : คนเราต้องมีน้ำใจ
เรา    : (น้ำใจไรฟะ ดูถูกคนด้วยกันเองเนี่ยนะ น้ำใจ) เดินไปเครียดไป ทำไมต้องดูถูกกันอย่างนี้ด้วย

          เหตุเกิด ณ เดอะมอลล์บางกะปิ ฝั่งพลาซ่าชั้น 2 ที่มีขายเครื่องสำอางค์เทสเตอร์เยอะๆ จำได้เคยซื้อ ลังโคม กับโคเซ่ ของเค้าตอนที่ยังเป็นตู้เล็กๆอยู่เลย เค้ายังบอกเลยว่าลูกค้าเค้ามีแต่พวกพนักงานธนาคารทั้งนั้น จำคำพูดได้ประมาณนี้ความจริงมันเยอะกว่านี้