คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
สำหรับความรู้สึกผมนะ
ถ้าผู้ชายคนนั้น เป็นเกย์แท้ๆ ที่ไม่มีทางรักหญิงได้
ผมว่าเค้าเห็นแก่ตัวนะ เห็นแก่ตัวตรงไหนนะเหรอ...??
ก็เพราะเค้าดึงอีก 1 ชีวิต ที่เค้าไม่ได้รัก นั่นก็คือผู้หญิงคนนั้น
เข้ามาเพื่อปกปิดสถานภาพ ปกปิดตัวเอง ปกปิดครอบครัว
และเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง ไม่ว่าจะเพื่ออนาคต เงินทอง หรืออะไรก็แล้วแต่ 100 เหตุผล
ชีวิตคนทั้งชีวิตเลยนะ อย่าล้อเล่นกับชีวิตคนเลย
ผมสงสารความรักของคุณนะ และก็สงสารชีวิตผู้หญิงคนนึง
ขอให้โชคดีกับความรักครับ
ปล.ผมไม่ใช่เกย์
ถ้าผู้ชายคนนั้น เป็นเกย์แท้ๆ ที่ไม่มีทางรักหญิงได้
ผมว่าเค้าเห็นแก่ตัวนะ เห็นแก่ตัวตรงไหนนะเหรอ...??
ก็เพราะเค้าดึงอีก 1 ชีวิต ที่เค้าไม่ได้รัก นั่นก็คือผู้หญิงคนนั้น
เข้ามาเพื่อปกปิดสถานภาพ ปกปิดตัวเอง ปกปิดครอบครัว
และเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง ไม่ว่าจะเพื่ออนาคต เงินทอง หรืออะไรก็แล้วแต่ 100 เหตุผล
ชีวิตคนทั้งชีวิตเลยนะ อย่าล้อเล่นกับชีวิตคนเลย
ผมสงสารความรักของคุณนะ และก็สงสารชีวิตผู้หญิงคนนึง
ขอให้โชคดีกับความรักครับ
ปล.ผมไม่ใช่เกย์
แสดงความคิดเห็น
ช่วยให้คำปรึกษาผมหน่อยครับ ถือซะว่าสงสารผมนะ
ก่อนอื่นผมขอบคุณทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านกระทู้ของผม ผมมีปัญหาจะขอคำปรึกษากับเพื่อนๆชาว Pantip ทั้งหลาย เข้าเรื่องเลยนะครับ พอดีว่าผมเป็นเกย์ ผมมีแฟนเป็นผู้ชายครับ ผมอายุ 20 ปี แฟนผม อายุ 27 ปี ผมกับเค้ารักกันมากครับ แต่เค้าจำเป็นต้องไปมีครอบครัว เค้าพูดกับผมว่าเค้ารักผม แต่ทำไงได้ เราคบกันไม่ได้ และเรื่องของเราก็คงเป็นไปไม่ได้ ผมรู้สึกไม่สบายใจมากเลยครับ กลัวว่าจะเสียเค้าไป เค้าจึงบอกกับผมอีกว่า ถ้ารักเค้าจริง ก็ต้องปล่อยให้เค้าไปมีครอบครัว มีอนาคตที่ดี
ผมก็เข้าใจนะครับ ว่าชีวิตแบบนี้ไม่ค่อยมีใครยอมรับกันสักเท่าไหร่ ขนาดเค้าเองก็ไ่ม่มีใครรู้เลยว่าเค้าเป็นเกย์ เค้าเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน เค้าก็เลยตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผย และไม่บอกพ่อแม่ เพราะเค้าบอกว่าถ้าบอกพ่อกับแม่เค้าไป พ่อกับแม่ก็คงต้องทำใจไม่ได้ อันนี้ผมก็เข้าใจ ผมหมดปัญญาจริงๆแล้วครับ ผมรักเค้ามาก ผมไม่อยากให้เค้าไปจากผม ที่เค้าคิดจะไปมีแฟนเป็นผู้หญิง และจะไปแต่งงานกับผู้หญิงเค้าคงไม่เห็นแก่ตัวหรอกใช่ไหมครับ ผมนี่แหละอาจจะเป็นคนคนเห็นแก่ตัวมากเกินไปที่ไม่ยอมปล่อยเค้าไป เพราะผมรักเค้ามาก ผมทำใจไม่ได้จริงๆครับ
เพื่อนๆชาว Pantip ครับ ช่วยให้คำปรึกษา หรือกำลังใจอะไรดีๆให้กับผมหน่อยครับ ว่าผมต้องทำยังไง ผมต้องอยู่ต่อ หรือต้องปล่อยเค้าไป ก่อนที่ผมจะทำใจไม่ได้มากกว่านี้ เพราะอีกไม่กี่ปี เค้าก็คงต้องไปแต่งงานแล้วจริงๆครับ
ขอบคุณล่วงหน้านะครับ