เมื่อผมกลายเป็นพ่อบ้านคร้บ

จากกระทู้นี้ครับ
http://pantip.com/topic/30174706
ผมเองในฐานะคนดูแลบ้านก็อยากแชร์ให้ฟังครับ

“ออกไปเป็นแม่บ้านให้พี่ดีกว่า”

เกือบหนึ่งเดือนแล้วครับที่ผมออกจากงานแล้วย้าย
มาอยู่กับแฟนที่ต่างประเทศ
แฟนขอร้องให้ออกจากงาน
มาอยู่เป็นเพื่อนเค้า
ช่วยทำกับข้าว ดูแลเสื้อผ้าให้ก็พอ

ตายละ อายุจะ 31ปี
ทำกับข้าวเป็นสักกี่อย่าง
แล้วแฟนเป็นคนกินยากด้วย

เรียนจบก็ทำงานมาตลอด
เสื้อผ้า อาหาร ก็มีพี่สาวช่วยดูแล
ต่อไปต้องเป็นคนมาดูแลเองบ้างจะไหวไหมละ

กิจวัตรผมจะเริ่มที่ตื่นมาด้วยเตรียมอาหารเช้า
แต่ละวันจะไม่ใช่เวลาเดิม เปลี่ยนไปตามตารางงานแฟน
บางที่ก็ตื่นตีสาม
อาหารเช้าก็ง่ายๆ
ไข่ดาว แฮม ไส้กรอกต้ม, ขนมปังปิ้งบ้าง ,ข้าวต้มบ้าง
แรกๆ ก็ไข่ไม่สุก แฮมไม่น่ากิน , ข้าวต้มและเป็นโจ๊ก

เสียเซล์ฟบ้าง

แต่ถามว่าแคร์ไหม

ไม่



ช่วงสายๆ (ถ้าตื่น) ก็จะเก็บกวาด ถูห้อง ซักผ้า
เตรียมมื้อกลางวัน

ช่วงบ่ายก็ไปฟิตเนส สลับกับหัดทำอาหาร
รีดผ้า เตรียมอาหารเย็น
ก่อนนอนเตรียมเครื่องดื่ม เช่นนมอุ่นๆ โปรตีน

เกือบจะ 1 เดือนแล้ว ผลงานนะครับ
แยกผ้าไม่ถูก เน็คไทลงไปรวมกะเสื้อผ้า ปั่นออกมา เสียรูปหมด
รีดผ้าใจลอย หรือดูซีรีย์ไป เสื้อย่นไปสองตัว
จานแตกไปสองใบ แก้วแตกไปสามใบ
ทำกับข้าวไปเกือบเสร็จ แล้วลืมหุงข้าว

ไหวป่ะ

งานบ้านเป็นงานที่เหนื่อยนะครับ จุกจิก
ต้องมีทั้งศาสตร์และศิลป์
ทำไมต้องเช็ดตรงนี้ก่อน ทำไมต้องใส่อันนี้ก่อน
แค่เรื่องคิดเมนูอาหารก็เหนื่อยแล้วผมอ่ะ
เพราะความสามารถน้อย แต่ไอเดียบรรเจิดเกิน

สิ่งหนึ่งที่นึกถึงเวลาทำงานบ้านคือ
หวังให้แฟนกลับเข้าบ้านแล้วมีความสุข
และอยากให้รู้สึกอยากกลับมาบ้านทุกวัน
จะได้ห้ามไปบ้านหลังอื่น 555

“บ้านสะอาดจัง”
“อาหารน่ากินจัง” (ถ้าบอกว่าไม่อร่อยก็ไม่เป็นไรนะ)

คำพูดง่ายๆ ที่หลายคนไม่ชอบบอก รู้ไหมครับ

คนทำเหนื่อยแค่ไหน
ได้ฟังแล้ว

ก็หายเหนื่อยนะครับ