ตั้งแต่มีปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองมา หลายปี แบ่งข้างแบ่งขั้วกันชัดเจน
แน่นอนว่าคนที่ไม่ชอบทักษิณก็มักจะมีทางเลือกเดียวคือพรรคประชาธิปัตย์
ยิ่งเป็นยุคที่มีคนหนุ่มดีกรีนอกเป็นหัวหน้า มันดูน่าศรัทธา
น่าฝากความหวังว่าจะพาการเมืองไทยให้พ้นวังวนน้ำเน่าแบบเดิมๆไปได้
หลังจากประชาธิปัตย์ได้โอกาสพร้อมกับความคาดหวังดังที่ว่า
อยากถามความในใจลึกๆของคนที่เชียร์ประชาธิปัตย์น่ะครับว่า
ได้อย่างที่คาดหวังกันมั๊ย? สิ่งต่างๆพฤติกรรมต่างๆที่พวกเค้าทำกันไปนั้น เห็นกันว่ามันเป็นเรื่องถูกต้อง เหมาะสม ทั้งหมด จริงๆน่ะหรือ?
พอเข้าใจนะครับว่าเกลียดทักษิณก็ต้องหา"พวก"มาต่อกร มาคานมายันเอาไว้
ก็เข้าใจนะครับว่ารัก ก็อยากจะเชียร์ให้ได้ทำอะไรสำเร็จ ได้คุยกับเค้าบ้าง
แต่การที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่พวกเค้าทำนั้นไม่เหมาะไม่ถูก แต่เราก็ส่งเสริม หลับหูหลับตาเชียร์ อยากให้กำลังใจเค้า
เพียงเพราะต้องการให้เค้า"ชนะ"
เวลาเค้าทำไม่ดี ทำผิดเราแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นแล้วปลอบใจตัวเองว่าฝ่ายที่เราเกลียดน่ะ เลวกว่านี้อีก
ทำกันอย่างนั้น แน่ใจหรือครับว่าเป็นผลดีกับพรรคประชาธิปัตย์จริงๆ?
ส่งเสริมสนับสนุนกันอย่างนั้นแล้วจะนำความสำเร็จมาในที่สุด?
คนเรารักลูกก็อยากให้ลูกได้ดี ใครมาว่าลูกเราๆก็โกรธ ลูกเราทำผิดเราก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ ความผิดเล็กๆน้อยๆก็พร้อมที่จะทำเป็นมองไม่เห็น
แต่ผลเสียมันมี เพราะลูกมันจะเสียคน ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี
ทำผิดก็มีพ่อแม่ให้ท้าย โอกาสจะพัฒนาก้าวหน้าไปก็ไม่มี ด้วย ไม่มีการเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเอง เพราะหลงเชื่ออยู่แต่ว่าที่ทำไปนั้น"ไม่ผิด" พ่อแม่ก็ปกป้องทุกครั้งว่าไม่ผิด สุดท้ายก็ไม่พ้นมีคุกมีตะรางมารออยู่ข้างหน้า หากยังปกป้องว่าลูกไม่ผิด เค้าก็จะไม่เรียนรู้แล้วก็ถลำลึกจนสายเกินไป ซึ่งหากมองจริงๆแล้วความผิดทั้งหมดที่ลูกทำไป ครึ่งหนึ่งของความผิดสมควรจะเป็นความผิดของพ่อแม่ที่ให้ท้ายจริงมั๊ยครับ?
กับพรรคการเมืองที่เรารัก เราเชียร์ก็เหมือนกัน หากเราหลับหูหลับตาเชียร์ ไม่ปราม ไม่สอน ซะบ้าง ถลำเลยเถิดไปจนถึงคุกถึงตาราง หรือล้มเหลว ล่มสลายไป ส่วนหนึ่งของความผิดพลาดนั้นก็คือ กองเชียร์ที่หลับหูหลับตาเชียร์กันนี่แหละ ที่ทำให้พวกเค้าไม่รู้จักยั้งคิด มั่นใจเกินไปว่ามีพวกหนุนหลัง แม้จะทำผิดก็มีคนคอยแก้ต่างให้ว่าไม่ผิด ไม่มีการปรับปรุงแก้ไข เรียนรู้ความผิดพลาด
หากรักประชาธิปัตย์จริงๆนะครับ จะต้องทำโทษ หรือตำหนิห้ามปรามกันบ้าง
จะได้มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น
การลงโทษพรรคการเมืองนั้น แค่ด่าคงจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ต้องลงโทษด้วยการไม่สนับสนุนเค้านี่แหละครับ จะได้เรียนรู้ว่า ที่ทำไปนั้นมันผิด ไม่เหมาะไม่ควร หากเมื่อไม่มีคนให้ท้าย เค้าก็จะปรับปรุง แก้ไข ให้ดีกว่าเดิมเอง
เพราะฉะนั้น
หากรักประชาธิปัตย์ อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี ก็ต้องลงโทษซักครั้งด้วยการ "ไม่ให้คะแนน"เหมือนอย่างที่เคย
แต่ถ้าคิดว่าที่ทำกันไปนั้นดีแล้ว เหมาะแล้ว ก็ส่งเสริมกันต่อไป
แต่ควรจะรู้ไว้ด้วยนะครับว่าหากหัวหน้าพรรคเค้าจะต้องไปติดคุกติดตาราง หรือพรรคล่มสลายไป คุณก็มีส่วนอย่างมากที่ทำให้มันเป็นไปเช่นนั้น
อยากเห็นประชาธิปัตย์เปลี่ยนแปลง ก็ต้องลงโทษกันซะบ้างนะครับ
แน่นอนว่าคนที่ไม่ชอบทักษิณก็มักจะมีทางเลือกเดียวคือพรรคประชาธิปัตย์
ยิ่งเป็นยุคที่มีคนหนุ่มดีกรีนอกเป็นหัวหน้า มันดูน่าศรัทธา
น่าฝากความหวังว่าจะพาการเมืองไทยให้พ้นวังวนน้ำเน่าแบบเดิมๆไปได้
หลังจากประชาธิปัตย์ได้โอกาสพร้อมกับความคาดหวังดังที่ว่า
อยากถามความในใจลึกๆของคนที่เชียร์ประชาธิปัตย์น่ะครับว่า
ได้อย่างที่คาดหวังกันมั๊ย? สิ่งต่างๆพฤติกรรมต่างๆที่พวกเค้าทำกันไปนั้น เห็นกันว่ามันเป็นเรื่องถูกต้อง เหมาะสม ทั้งหมด จริงๆน่ะหรือ?
พอเข้าใจนะครับว่าเกลียดทักษิณก็ต้องหา"พวก"มาต่อกร มาคานมายันเอาไว้
ก็เข้าใจนะครับว่ารัก ก็อยากจะเชียร์ให้ได้ทำอะไรสำเร็จ ได้คุยกับเค้าบ้าง
แต่การที่เรารู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่พวกเค้าทำนั้นไม่เหมาะไม่ถูก แต่เราก็ส่งเสริม หลับหูหลับตาเชียร์ อยากให้กำลังใจเค้า
เพียงเพราะต้องการให้เค้า"ชนะ"
เวลาเค้าทำไม่ดี ทำผิดเราแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นแล้วปลอบใจตัวเองว่าฝ่ายที่เราเกลียดน่ะ เลวกว่านี้อีก
ทำกันอย่างนั้น แน่ใจหรือครับว่าเป็นผลดีกับพรรคประชาธิปัตย์จริงๆ?
ส่งเสริมสนับสนุนกันอย่างนั้นแล้วจะนำความสำเร็จมาในที่สุด?
คนเรารักลูกก็อยากให้ลูกได้ดี ใครมาว่าลูกเราๆก็โกรธ ลูกเราทำผิดเราก็พร้อมจะให้อภัยเสมอ ความผิดเล็กๆน้อยๆก็พร้อมที่จะทำเป็นมองไม่เห็น
แต่ผลเสียมันมี เพราะลูกมันจะเสียคน ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี
ทำผิดก็มีพ่อแม่ให้ท้าย โอกาสจะพัฒนาก้าวหน้าไปก็ไม่มี ด้วย ไม่มีการเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเอง เพราะหลงเชื่ออยู่แต่ว่าที่ทำไปนั้น"ไม่ผิด" พ่อแม่ก็ปกป้องทุกครั้งว่าไม่ผิด สุดท้ายก็ไม่พ้นมีคุกมีตะรางมารออยู่ข้างหน้า หากยังปกป้องว่าลูกไม่ผิด เค้าก็จะไม่เรียนรู้แล้วก็ถลำลึกจนสายเกินไป ซึ่งหากมองจริงๆแล้วความผิดทั้งหมดที่ลูกทำไป ครึ่งหนึ่งของความผิดสมควรจะเป็นความผิดของพ่อแม่ที่ให้ท้ายจริงมั๊ยครับ?
กับพรรคการเมืองที่เรารัก เราเชียร์ก็เหมือนกัน หากเราหลับหูหลับตาเชียร์ ไม่ปราม ไม่สอน ซะบ้าง ถลำเลยเถิดไปจนถึงคุกถึงตาราง หรือล้มเหลว ล่มสลายไป ส่วนหนึ่งของความผิดพลาดนั้นก็คือ กองเชียร์ที่หลับหูหลับตาเชียร์กันนี่แหละ ที่ทำให้พวกเค้าไม่รู้จักยั้งคิด มั่นใจเกินไปว่ามีพวกหนุนหลัง แม้จะทำผิดก็มีคนคอยแก้ต่างให้ว่าไม่ผิด ไม่มีการปรับปรุงแก้ไข เรียนรู้ความผิดพลาด
หากรักประชาธิปัตย์จริงๆนะครับ จะต้องทำโทษ หรือตำหนิห้ามปรามกันบ้าง
จะได้มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น
การลงโทษพรรคการเมืองนั้น แค่ด่าคงจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ต้องลงโทษด้วยการไม่สนับสนุนเค้านี่แหละครับ จะได้เรียนรู้ว่า ที่ทำไปนั้นมันผิด ไม่เหมาะไม่ควร หากเมื่อไม่มีคนให้ท้าย เค้าก็จะปรับปรุง แก้ไข ให้ดีกว่าเดิมเอง
เพราะฉะนั้น
หากรักประชาธิปัตย์ อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี ก็ต้องลงโทษซักครั้งด้วยการ "ไม่ให้คะแนน"เหมือนอย่างที่เคย
แต่ถ้าคิดว่าที่ทำกันไปนั้นดีแล้ว เหมาะแล้ว ก็ส่งเสริมกันต่อไป
แต่ควรจะรู้ไว้ด้วยนะครับว่าหากหัวหน้าพรรคเค้าจะต้องไปติดคุกติดตาราง หรือพรรคล่มสลายไป คุณก็มีส่วนอย่างมากที่ทำให้มันเป็นไปเช่นนั้น