ปีหนึ่งได้ดูรอบตัดสิน
ปีสองดูทุกวีค เราเชียร์นิคแม่กับน้องชายเชียร์เอ็ม เกือบตีกันตาย
ปีสามเชียร์อาร์(กะลังงว่าบี้เข้ารอบชิงได้ไง ณ ปัจจุบันฟังเพลงบี้ทุกเพลง)
ปีสี่ช่วงเข้ามหาลัย อดดู ได้ดูตอนรอบชิงพอดี ตอนนี้ลุ้นให้แก้มได้
ปีห้าก็ดูบ้าง ไม่ดูบ้าง ที่บ้านเชียร์สิงโต เราไม่เชียร์ซักคน 555
ปีหก เป็นปีที่เราดูมาราธอนที่สุด ดูตั้งแต่คัดเลือกตัวแทนภาค ดู the star daily กลับมาจากทำงานก็รีบมาดูย้อนหลัง เรียกว่าตอนไหน รายการไหนมี the star เราดูทุกอย่าง เป็นปีแรกที่เราเสียตังค์โหวต ชอบ Aroma เซนมากกๆๆๆๆๆๆๆ พอเซนไม่เข้าสามคนก็หันมาเชียร์กันแทน(ความจริงชอบคนเสียงดีมากๆๆ แต่เราแพ้ความหล่อเซน ก็เลยไม่ได้เชียร์กันตั้งแต่แรก แต่แอบขนลุกทุกครั้งที่ฟังเพลงอย่าใกล้กันเลยที่กันแก้มร้อง)
ปีเจ็ด ส่วนมากจะดู เชียร์ตูมตาม แต่ไม่มากมายเท่าไหร่ ครอบครัวเชียร์เนสและตูมตาม
ปีแปดปีนี้ดูตั้งแต่แรกๆๆเช่นกัน เราเชียร์แคน ตอนแรกไม่ชอบแกงส้มเลย เวลาเพื่อนเชียร์เราจะขวางตลอด ตอนนี้หลงน้องแกงไปเรียบร้อย แต่แคนก็อยู่ในใจเสมอ
ปีเก้า ตอนแรกไม่สนใจดูเลย ย้อนหลังเอา รอบตัวแทนภาคชอบแมกเก้ บูม บิว ดี วี แต่มาวันนี้ถูกจริตอ้นมากกกกกกกกกกก ตั้งเป้าไว้ว่าเราจะเชียร์อ้น อิอิ

สรุปคือตั้งแต่เปิดรายการมาปีที่เราบ้าที่สุดคือปีหกค่ะ เข้าขั้นคลั่งไคล้เลย