ทำไมผมจึงรู้สึก สงสาร และหดหู่ใจ เมื่อเจอมุสลิม

เวลาผมเจอผู้นับถืออิสลาม ผมจะรู้สึกสงสารมาก และจิตใจหดหู่ด้วย
ผมอยากช่วยเหลือพวกเขา แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร
ผมได้แต่ส่งใจปราถนาดีให้พวกเขา ด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ผมเป็นคนขี้สงสารมาก อย่างเช่นเห็นคนหูหนวก ตาบอด หรือเห็นสัตว์ที่ถูกขังไว้ในสวนสัตว์

ผมเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ผู้วิเศษมาจากไหน

ทำไมหนอ ทำไมโลกมันเป็นอย่างงี้นะ พาลสงสารโลกไปด้วย
ผมอยากเห็นโลกใบนี้มีแต่ความสุข ผู้คนมีความรัก ความปราถนาดีต่อกัน ไม่ชอบสงคราม เลิกแบ่งแยก

ผมอยากรอวันนั้น มันจะมาถึงไหมนะ