มีคนกลวง ๆ หลายคน อ้างว่า "หลังไมค์" คือพื้นที่สำหรับการพูดคุยกันเป็นการส่วนตัว
ที่จะทำอะไร ยังไง ตำบอนแค่ไหนก็ได้ เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวในที่ส่วนตัว เป็นเรื่องลับที่ใครเข้ามายุ่งไม่ได้
แต่ก่อน พูดคุยติดต่อกันได้แบบวันบายวัน แต่พันทิปโฉมใหม่ได้ปั๊ถนาให้ใช้ได้เหมือนส่งเมล์
ติดต่อกันเป็นกลุ่มทีละหลาย ๆ คนได้
ไม่่ว่าจะวันบายวัน หรือเป็นกลุ่ม หลังไมค์ก็คือเรื่อง "เฉพาะ" จะเฉพาะคนสองคนหรือเฉพาะกลุ่มก็ว่ากันไป
แต่...
อย่าคิดและเข้าใจ ด้วยการสร้างตรรกะบวม ๆ ขึ้นมารองรับว่า
เมื่อหลังไมค์เป็นพื้นที่ "เฉพาะ" แล้ว จะทำตำบอนยังไงก็ได้
อย่าคิดว่า เรื่องส่วนตัว ใครยุ่งไม่ได้ อย่าคิดว่าเพราะไม่อยากให้สาธารณะล่วงรู้
จึงไม่โพสต์หน้าบอร์ด แต่ใช้วิธีคุยกันหลังไมค์ ฉะนั้น จะตำบอนยังไงก็ได้เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
ไม่ได้ยินถึงบุคคลอื่น ไม่มีใครเดือดร้อน
มันขัดกับสิ่งที่พ่อแม่สั่งสอนครับ(พ่อแม่ชีวิตครับ ไม่ใช่แค่พ่อแม่โดยสายเลือด)
พ่อแม่จะสั่งสอนเสมอว่า คนเราต้องคิดดี ทำดี ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง
การทำตำบอนทางหลังไมค์ แล้วเกิดหลุดออกมาถึงคนที่เขาโดนทำตำบอน
ยังจะมาอ้างว่า เรื่องส่วนตัว ไม่อยากให้ใครยุ่ง ไม่อยากให้ใครรู้ ไม่งั้นโพสต์หน้าบอร์ดแล้ว
ใครเอามาพูด เอามาเอ่ย เอามาอ้าง ถือว่าเสียมารยาท ถือว่าก้าวล่วงพื้นที่ส่วนตัว
มันเป็นตรรกะบวม ๆ ที่คนเลว ๆ เท่านั้นครับที่คิดได้
ประเภท เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น ๆ ก็สุภาพบุรุษ สุภาพสตรีทุกกระเบียดนิ้ว
แต่พออยู่ในที่รโหฐาน ก็ตดดังป้าด ๆ นั่งแยกขาอ้ากว้างชนิดจิ้งจกตกเพดาน แบบนี้นี่มันก็พิลึกอยู่นะครับ
ต่อหน้าสาธารณะ เราอาจระมัดระวังกริยามารยาท ในพื้นที่ส่วนตัวเราอาจทำอะไรตามใจตามที่อยากทำบ้าง
ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติครับ มีกันทุกที่ เป็นกันทุกคน
แต่ประเภท ต่อหน้าสุภาพบุรุษ แต่พออยู่คนเดียวตดดังป้าดดดดด... นี่ มันเกินปกติ
ประเภทต่อหน้าสุภาพสตรี แต่พออยู่ในที่ลับก็แยกแขกอ้ากว้างพาดพนักโซฟาสบายเฉิบ จนจิ้งจกตกเพดานเพราะนึกว่าเจอเอเลี่ยน
ไม่ไหวครับ
ชีวิต ไม่ว่าในที่แจ้งหรือที่ส่วนตัว มันก็มีขอบเขต มีกรอบทั้งนั้นครับ
การคิดว่า ในที่ส่วนตัว ในกรอบส่วนตัว จะทำยังไงก็ได้นี่ มันเป็นหลักคิดที่ผิดครับ
อย่างที่บอก เมื่อหลังไมค์หลุดออกมา
ประเด็นก็คือ เรื่องที่หลุดออกมานั้น เป็นเรื่อง "ส่วนตัว" ที่หลุดออกมาจาก "พื้นที่ส่วนตัว"
หรือเป็นเรื่องคนอื่น เป็นเรื่องไม่ส่วนตัว ที่หลุดออกมา
มันก็เหมือนการเรานินทาคน แล้วมันหลุดถึงหูเขานั่นแหละครับ
ฉะนั้น....
เมื่อย พอล่ะ เข้าใจก็เ้ข้าใจ ไม่เข้าใจก็คิดเลวทำเลวต่อไป
ทำแล้วก็ต้องรับผลสะท้อนผลกระทบ โดนด่าอย่าโวย อยากด่ากลับด่ามา อยากรู้เหมือนกัน ใครจะด่าเก่งกว่ากัน
ด่าเก่งนี่ ไม่ได้หมายถึงปากจัดนะครับ แต่หมายถึงด่าอย่างมีเหตุผล มีน้ำหนักในการด่า
เรื่องแบบนี้ ผมถนัดครับ เพราะผมหล่อ
ว่าแล้วก็คิดถึงสุภาพสตรีนางหนึ่ง ที่ทำตัวน่ารักเสมอมา
แต่แล้ว... เธอก็สวยแตกน่ารักเลอะ
หลุดแค่ไหน ก็แค่จะหอมบั้นท้ายผมด้วยบาทานั่นแหละครับ (นี่ด้วยการคิดว่า เธอคงไม่ถีบสูง)
ถ้าไม่สวยนี่ ผมเดินไปให้ถีบแล้วครับ ถีบมาจะได้เตะผ่าหมาก
ไม่รู้จักขวัญ ศิษย์เสี่ยเกียน ซะแล้ว
งานนี้ ความลับแตกครับ ผมบอกเลยว่า ที่แท้แล้ว ล็อคอินนี้เป็น "เขา" ครับ ไม่ใช่ "เธอ"
ไอ้นพ
หลังไมค์ไม่ใช่เครื่องมือที่คุณจะนำไปใช้แย่ ๆ ยังไงก็ได้นะครับ อย่าใช้ตรรกะบวม ๆ เลยครับ
ที่จะทำอะไร ยังไง ตำบอนแค่ไหนก็ได้ เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวในที่ส่วนตัว เป็นเรื่องลับที่ใครเข้ามายุ่งไม่ได้
แต่ก่อน พูดคุยติดต่อกันได้แบบวันบายวัน แต่พันทิปโฉมใหม่ได้ปั๊ถนาให้ใช้ได้เหมือนส่งเมล์
ติดต่อกันเป็นกลุ่มทีละหลาย ๆ คนได้
ไม่่ว่าจะวันบายวัน หรือเป็นกลุ่ม หลังไมค์ก็คือเรื่อง "เฉพาะ" จะเฉพาะคนสองคนหรือเฉพาะกลุ่มก็ว่ากันไป
แต่...
อย่าคิดและเข้าใจ ด้วยการสร้างตรรกะบวม ๆ ขึ้นมารองรับว่า
เมื่อหลังไมค์เป็นพื้นที่ "เฉพาะ" แล้ว จะทำตำบอนยังไงก็ได้
อย่าคิดว่า เรื่องส่วนตัว ใครยุ่งไม่ได้ อย่าคิดว่าเพราะไม่อยากให้สาธารณะล่วงรู้
จึงไม่โพสต์หน้าบอร์ด แต่ใช้วิธีคุยกันหลังไมค์ ฉะนั้น จะตำบอนยังไงก็ได้เพราะเป็นเรื่องส่วนตัว
ไม่ได้ยินถึงบุคคลอื่น ไม่มีใครเดือดร้อน
มันขัดกับสิ่งที่พ่อแม่สั่งสอนครับ(พ่อแม่ชีวิตครับ ไม่ใช่แค่พ่อแม่โดยสายเลือด)
พ่อแม่จะสั่งสอนเสมอว่า คนเราต้องคิดดี ทำดี ไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง
การทำตำบอนทางหลังไมค์ แล้วเกิดหลุดออกมาถึงคนที่เขาโดนทำตำบอน
ยังจะมาอ้างว่า เรื่องส่วนตัว ไม่อยากให้ใครยุ่ง ไม่อยากให้ใครรู้ ไม่งั้นโพสต์หน้าบอร์ดแล้ว
ใครเอามาพูด เอามาเอ่ย เอามาอ้าง ถือว่าเสียมารยาท ถือว่าก้าวล่วงพื้นที่ส่วนตัว
มันเป็นตรรกะบวม ๆ ที่คนเลว ๆ เท่านั้นครับที่คิดได้
ประเภท เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น ๆ ก็สุภาพบุรุษ สุภาพสตรีทุกกระเบียดนิ้ว
แต่พออยู่ในที่รโหฐาน ก็ตดดังป้าด ๆ นั่งแยกขาอ้ากว้างชนิดจิ้งจกตกเพดาน แบบนี้นี่มันก็พิลึกอยู่นะครับ
ต่อหน้าสาธารณะ เราอาจระมัดระวังกริยามารยาท ในพื้นที่ส่วนตัวเราอาจทำอะไรตามใจตามที่อยากทำบ้าง
ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติครับ มีกันทุกที่ เป็นกันทุกคน
แต่ประเภท ต่อหน้าสุภาพบุรุษ แต่พออยู่คนเดียวตดดังป้าดดดดด... นี่ มันเกินปกติ
ประเภทต่อหน้าสุภาพสตรี แต่พออยู่ในที่ลับก็แยกแขกอ้ากว้างพาดพนักโซฟาสบายเฉิบ จนจิ้งจกตกเพดานเพราะนึกว่าเจอเอเลี่ยน
ไม่ไหวครับ
ชีวิต ไม่ว่าในที่แจ้งหรือที่ส่วนตัว มันก็มีขอบเขต มีกรอบทั้งนั้นครับ
การคิดว่า ในที่ส่วนตัว ในกรอบส่วนตัว จะทำยังไงก็ได้นี่ มันเป็นหลักคิดที่ผิดครับ
อย่างที่บอก เมื่อหลังไมค์หลุดออกมา
ประเด็นก็คือ เรื่องที่หลุดออกมานั้น เป็นเรื่อง "ส่วนตัว" ที่หลุดออกมาจาก "พื้นที่ส่วนตัว"
หรือเป็นเรื่องคนอื่น เป็นเรื่องไม่ส่วนตัว ที่หลุดออกมา
มันก็เหมือนการเรานินทาคน แล้วมันหลุดถึงหูเขานั่นแหละครับ
ฉะนั้น....
เมื่อย พอล่ะ เข้าใจก็เ้ข้าใจ ไม่เข้าใจก็คิดเลวทำเลวต่อไป
ทำแล้วก็ต้องรับผลสะท้อนผลกระทบ โดนด่าอย่าโวย อยากด่ากลับด่ามา อยากรู้เหมือนกัน ใครจะด่าเก่งกว่ากัน
ด่าเก่งนี่ ไม่ได้หมายถึงปากจัดนะครับ แต่หมายถึงด่าอย่างมีเหตุผล มีน้ำหนักในการด่า
เรื่องแบบนี้ ผมถนัดครับ เพราะผมหล่อ
ว่าแล้วก็คิดถึงสุภาพสตรีนางหนึ่ง ที่ทำตัวน่ารักเสมอมา
แต่แล้ว... เธอก็สวยแตกน่ารักเลอะ
หลุดแค่ไหน ก็แค่จะหอมบั้นท้ายผมด้วยบาทานั่นแหละครับ (นี่ด้วยการคิดว่า เธอคงไม่ถีบสูง)
ถ้าไม่สวยนี่ ผมเดินไปให้ถีบแล้วครับ ถีบมาจะได้เตะผ่าหมาก
ไม่รู้จักขวัญ ศิษย์เสี่ยเกียน ซะแล้ว
งานนี้ ความลับแตกครับ ผมบอกเลยว่า ที่แท้แล้ว ล็อคอินนี้เป็น "เขา" ครับ ไม่ใช่ "เธอ"
ไอ้นพ