ผมกับแฟนคบกันเกือบ1ปีแล้วครับ ผมเป็นคนสนุกสนาน แต่จะเงียบๆในเวลาที่ใช้ความคิด เวลาเครียด แต่ไม่หงุดหงิดหรือฉุนเฉียวและจะอยากอยู่คนเดียวไม่อยากไปไหนหรือทำอะไรแต่ก็ไปได้ถ้าแฟนอยากไป ส่วนแฟนผม ร่าเริง อัธยาศัยดี อารมณ์ดี น่ารัก ขี้อ้อน ไม่เอาแต่ใจ อาจจะงอแงบ้างแต่ผมก็ง้อเธอเสมอ
ปัญหาของเราคือ ช่วงที่เราต่างคนต่างยุ่ง เวลจะคุยกันก็น้อย แล้วเวลาผมยุ่งนิสัยอันเลวร้ายของผมก็เกิดขึ้นคือ เครียด เหนื่อย เงียบ
ซึ่งต่างจากแฟนผมมากเพราะเธอบอกกับผมว่าถึงเธอเหนื่อยแต่ได้เจอได้คุยกับผมก็หายแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมไม่เป็นแบบเธอ
พักหลังๆ จากที่เธอเคยร่าเริง เธอเสียใจและค่อยๆเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นเงียบเหมือนผมเวลาผมเงียบแต่ก็มีชวนๆคุยบ้างแต่ไม่เป็นเหมือนเดิม
ทำให้เรายิ่งสื่อสารกันน้อยลงเข้าไปอีก เราคุยกันจริงๆจังๆ ผมขอให้เธอกลับไปเป็นคนเดิมแล้วจะพยายามคุยกับเธอเหมือนเดิม เธอก็บอกเธอ
ทำไมไม่ได้หรอกเพราะไม่นานผมก็กลับไปเป็นแบบนั้น เธอคิดว่าผมเบื่อเธอแต่ผมก็ไม่ได้เบื่อเธอความรู้สึกก็คงเดิม ผมผิดใช่ไหมครับที่หลอกเธอ
หลอกให้เธอรักแล้วก็ทำให้เธอต้องเสียใจทำไมตอนจีบใหม่ๆผมถึงไม่เป็น ถึงตอนนี้ก็ต่างคนต่างยุ่ง คุยกันน้อยๆเหมือนเดิม คงต้องรอให้เวลาตรงกันถึงจะดีขึ้น ผมควรทำยังไง
ปัญหาผู้ชายโลกส่วนตัวบ้างกับแฟนคนนึง
ปัญหาของเราคือ ช่วงที่เราต่างคนต่างยุ่ง เวลจะคุยกันก็น้อย แล้วเวลาผมยุ่งนิสัยอันเลวร้ายของผมก็เกิดขึ้นคือ เครียด เหนื่อย เงียบ
ซึ่งต่างจากแฟนผมมากเพราะเธอบอกกับผมว่าถึงเธอเหนื่อยแต่ได้เจอได้คุยกับผมก็หายแล้ว ผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมไม่เป็นแบบเธอ
พักหลังๆ จากที่เธอเคยร่าเริง เธอเสียใจและค่อยๆเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นเงียบเหมือนผมเวลาผมเงียบแต่ก็มีชวนๆคุยบ้างแต่ไม่เป็นเหมือนเดิม
ทำให้เรายิ่งสื่อสารกันน้อยลงเข้าไปอีก เราคุยกันจริงๆจังๆ ผมขอให้เธอกลับไปเป็นคนเดิมแล้วจะพยายามคุยกับเธอเหมือนเดิม เธอก็บอกเธอ
ทำไมไม่ได้หรอกเพราะไม่นานผมก็กลับไปเป็นแบบนั้น เธอคิดว่าผมเบื่อเธอแต่ผมก็ไม่ได้เบื่อเธอความรู้สึกก็คงเดิม ผมผิดใช่ไหมครับที่หลอกเธอ
หลอกให้เธอรักแล้วก็ทำให้เธอต้องเสียใจทำไมตอนจีบใหม่ๆผมถึงไม่เป็น ถึงตอนนี้ก็ต่างคนต่างยุ่ง คุยกันน้อยๆเหมือนเดิม คงต้องรอให้เวลาตรงกันถึงจะดีขึ้น ผมควรทำยังไง