ขอระบายความเศร้าหน่อยนะคะ

ปีใหม่ปีนี้เป็นปีที่เรามีความสุขที่สุด เมื่อได้รับข่าวดีว่ากำลังท้องลูกคนแรก ที่เราเฝ้ารอมานานถึง 5 ปี หลังจากรู้ว่าตั้งท้องก็ไปพบแพทย์ที่คลินิคในตัวเมืองที่จังหวัดเราทันที  อัลตร้าซาวด์พบถุง หมอระบุว่าตั้งครรภ์ประมาณ 5 สัปดาห์ ขณะนั้นยังมองไม่เห็นตัวเด็ก เราและสามีดีใจมากที่จะมีลูก เฝ้ารอการเจริญเติบโตของเค้า พร้อมวางอนาคตให้ทันที เรียกง่ายๆเห่อทั้ง พ่อทั้งแม่ เราตั้งครรภ์ปกติ พบแพทย์ตามกำหนดเวลาทุกอย่าง แต่ในวันที่ 12 กพ อยู่ๆเราก็มีเลือดออกอย่างมาก คิดในใจสงสัยแท้งแน่แล้ว ก็ไปโรงพยาบาลทันทีตอนถึงโรงพยาบาลก็ยังไม่มีอาการปวดท้องแต่อย่างใด แต่พอพยาบาลเห็นก็ตกใจเพราะเลือดเราออกเยอะมาก พยาบาลบอกสงสัยจะแท้งนะคุณแม่ เราก็ได้แต่บอกว่า ถ้าแท้งก็คงต้องทำใจ งานนี้ร้องไม่ออกแล้ว มันตื้อไปหมด  แพทย์ที่เราฝากพิเศษด้วยก็สั่งเราแอดมิดทันที พอนอนไปได้สักครึ่งชั่วโมง อาการปวดบีบๆก็มาทันที ปวดแบบทรมานมาก เราก็ได้แต่ร้องพยาบาลฉีดยาแก้ปวดให้ก็ไม่ดีขึ้น จนต้องระงับอาการปวดด้วยมอร์ฟีน เพราะทั้งแพทย์และพยาบาลบอกว่าเราคงแท้งแน่ๆ หลังจากนั้นเราก็มีอาการอาเจียน อยู่ประมาณ 2 ครั้งแต่ทุกครั้งที่เราอาเจียนออกมาอาการปวดเกร็งในท้องจะเบาบางลง จนเราหลับไปตื่นมาตอนเช้า พยาบาลก็เข็นเราไปอัลตร้าซาวด์ว่าเราแท้งครบไหม แต่เหตุการณ์ไม่เป็นดังคาด ลูกเรายังดิ้นอยู่ เค้ายังมีชีวิตอยู่ เราเห็นอย่างนั้นน้ำตาไหลเลย เค้าคงสู้อย่างสุดกำลังที่จะยังอยู่กับเรา แต่หมอบอกเราว่าในโพรงมดลูกยังมีเลือดอีกมาก หมอกลัวว่ามดลูกจะบีบเลือดออกมาและบีบตัวเด็กออกมาด้วย เราก็ถามหมอว่าแล้วเราจะทำอย่างไรดี หมอบอกให้นอนเฉยๆอยู่บนเตียงจนกว่าเลือดจะหยุดไหล เรานอนอยู่จนถึงวันที่ 15 เลือดก็หยุดไหล ด้วยความชะล่าใจก็หมอออกจากโรงพยาบาลและไปนอนต่อที่บ้าน หมอขอซาวด์ดูน้องอีกรอบ  หมอบอกว่าโอกาสที่น้องจะอยู่ 70เปอร์เซน เราสองคนก็ดีใจแล้ว จากที่คิดว่าลูกไม่รอดกลับมีความหวังขึ้นมาทันที