แด่ต้นฉบับ นักเขียน คนหนึ่ง

วันหนึ่ง
ผมไปพบนักเขียน ระดับ "ร้อนแรง" อันดับต้นๆ
เพื่อ คุย ขอ งาน มาจัดพิมพ์ให้กับสำนักพิมพ์ฯ

ก็อย่างที่บอกครับ นักเขียนระดับซีไรต์
ใครๆ ก็อยากพิมพ์ เว้นเสียแต่ว่า ใครจะกล้าลงทุน
สำหรับผมนั้น... ณ ตอนนี้
เหตุผลที่ไป เพราะชอบอ่านคอลัมน์ งานเขียน วิวาทะต่างๆ
ชอบเป็นการส่วนตัวเป็นแรงผลัก ขอแค่ได้คุย ได้คารวะ ได้พบตัวจริง
สักครั้งก็ยังดี

... วันนั้น พึ่งรู้ว่ามีหลาย สนพ.ที่เข้าไปคุย

นักเขียนว่า
"เมื่อวาน ไอ้หมอนั่น(บก.ยักษ์ๆ) ก็มาขอ...
(เอ่ยถึง สนพ.ยักษ์ๆๆ)"
"มันอยากได้...แต่แล้วววว" นักเขียนทิ้งช่วงให้ลุ้น
"มัน โดน ไอ้โดเบ้อ หมา กู เกือบกัด"

"แต่ หมากู เข้ามาเลีย"
"กรูมีต้นฉบับที่เขียนมาตลอดชีวิต และยังไม่เคยได้ตีพิมพ์ที่ไหน"
"มีคนเก็บสะสมไว้ ตอนอยู่อเมริกา"
"มีหลายคนอยากได้ แต่กรูจะให้ยิ้ม!"

"ถ้าไม่พิมพ์ ก็เก็บไว้ เรียบเรียง แยกหมวด จนกว่ากรูตายไป
จะมีประโยชน์"

ว่าแล้ว "ท่าน" ผู้นี้ ก็ขึ้นไป ยกต้นฉบับ ที่ถูกฉีกไว้ ลังมหึมา
ลงมา นั่งหอบ...แฮ่กๆ..วางตรงหน้า

ยิ้ม เอาไป อ่าน....และจัดแจง เก็บไว้ "กรู เลือก ให้ ยิ้ม"

จะว่าไป แค่เปิดบ้าน ต้อนรับ ก็สุดจะเลื่อมใส คำพูดตรงไปตรงมา อีกละที่ทำให้รู้สึกนับถือเสมอมา

นักเขียนท่านนี้ "ท่าน" ได้เสียชีวิตไปแล้ว

1.ต้นฉบับที่ไม่เคยพิมพ์ที่ไหนนั้น ผมได้จัดหมวด แยกรวมไว้
ได้สี่ห้าเล่มใหญ่
เก็บรักษาไว้ อย่างดี ด้วยจิต คารวะ และน้ำไม่ท่วม...
2.บ้านผมเลี้ยงหมาตัวเมีย 3 ตัว เวลาผมไปไหน หมาตัวผู้ไม่ค่อยกัด ส่วนมากจะเข้ามาดมดูเพิ่มเติม
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่