ชี้ทางให้ด้วย

หนูมีลูกตั้งแต่ 15 ค่ะ

เคยคิดเอาเค้าออกโดยการกินยา แต่ไม่ออก
เคยไปทำแท้ง แต่เปลี่ยนใจกระทันหัน ตัดสินใจเอาเค้าไว้
ลูกชายค่ะ ออกมารักเค้ามาก แต่มันขัดแย้งกับความรู้สึกของตัวเอง

หนูเป็นลูกคนจีนค่ะ เกิดมาท่ามกลางความเกลียดชังจากคนรอบข้าง ญาติพี่น้องพ่อเป็นคนจีน แต่แม่เป็นคนอีสาน เค้าไม่ชอบกัน ยิ่งหนูเป็นผู้หญิงด้วยพวกญาติ ๆ เลยเกลียดใหญ่ ตอนหลังแม่เองคงทนความกดดันไม่ไหวเลยเลิกกัน หนูค่อนข้างดื้อ และเคยถูกญาติกันลวมลาม เลยหนีออกจากบ้าน..

แล้วพอหนูมีลูกเลยกลับไปบ้าน พวกเค้าเองก็รักลูกหนูมาก เพราะเป็นเด็กผู้ชายด้วย เค้าได้ความรักทุกอย่าง ทุกคนตามใจเค้า ในขณะที่หนูตอนเด็กไม่เคยได้เลย...

หนูอิจฉาลูกตัวเอง...

ปีต่อมาหนูตั้งท้อง ครบ แต่ลูกออกมาตาย
ถัดมาท้องอีก ครบ 9 เดือนแต่ก็ตายอีก คราวนี้ได้รู้ว่าหนูและแฟนมียีนแฝงของธาลัสซีเมีย เด็กทั้ง 2 ที่ตายคงเป็น

หนูกลายเป็นคนเกรี้ยวกราด อารมณ์รุนแรง กับการที่ต้องเสียลูกไป
หนูมักไม่พอใจลูกชาย เพราะหนูฝังใจเรื่องเด็กผู้ชาย ที่คนจีนรักนักรักหนา แต่หนูไม่มีใครรักเลย

หนูมักด่า ว่า ลูกชายเวลาไม่พอใจ หรือทำอะไรไม่ถูกใจ แต่ไม่ว่าเค้าทำอะไร หนูต้องขัดหูขัดตาทุกที หนูฟาดเค้าอย่างรุนแรง

แล้วก็มานั่งร้องไห้เวลาเห็นรอยถูกหนูตี...หนูเองก็เสียใจ

หนูท้องอีกครั้ง คราวนี้หนูได้ลูกสาว หนูรักมาก จนทุกคนว่าหนูลำเอียง
ลูกชาย 8 ขวบแล้ว เคยตัดพ้อว่าแม่รักน้องมากกว่า

แฟนหนูก็ปลอบไปว่า" แม่เค้าเคยเสียน้องที่เป็นผู้หญิง 2 คน แม่เค้าเสียใจ มาก ฉะนั้น อย่าอิจฉาน้องเลยนะ แม่น่ะรักลูกเหมือนกันหมดแหละ แต่น้องยังเล็ก แม่ต้องดูแลมากกว่า ตอนแกเล็ก ๆ แม่เค้าก็ดูแลอย่างนี้เหมือนกันแหละ "

หนูก็เสียใจเหมือนกันที่ไม่รักลูกให้เท่ากัน แฟนหนูเคยว่า ว่าจะทำให้ลูกชายเป็นเด็กเก็บกด

หนูเองก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว หนูยังไม่ชอบใจลูกชายอยู่ ไม่ว่าเค้าจะทำอะไร ดูผิดไปซะทุกเรื่อง แต่หนูก็รักลูกชายเหมือนกัน แต่หนูไม่รู้จะแสดงออกยังไง ให้เค้ารู้ว่าหนูรัก...

กรุณาชี้ทางหนูด้วยค่ะ