บันทึกไว้ว่า คนเป็นไข้ก็ทำกับข้าวได้ แต่ผลเป็นอย่างไรไม่รับประกัน

บอกไปในกะทู้เมื่อวานว่า  มีลูกชิ้นปลากรายอยู่เกือบ 1 ก.ก.  ตั้งใจจะแกงเผ็ดหรือแกงเขียวหวานอย่างใดอย่างหนึ่ง

วันนี้ตื่นสายมาก  ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว  ปวดมาก ๆ  รู้ได้ทันที  ไข้แน่ ๆ  

ภารกิจมีคือทำกับข้าว  พึ่งใครไม่ได้น่  ช่วงนี้งานยุ่งมาก  คนงานแม่บ้านไม่มี  มือห้าต้องไปช่วยงานหน้าบ้าน

ตัดสินใจ เอาไงเอา  คว้าคู่ชีพ (เห่อ)   ซื้อกะทิ .5 ก.ก.  มะเขือ .5 ก.ก.  โหรพา 2 มัด  ตะไคร้ข่า 1 มัด
ที่เหลือมีในบ้านหมด

นี้ไงครับ  ลูกชิ้นปลายกรายสล่าปู่



น้ำพริกวันนี้ ปั่นเองทั้งหมด  เอาลงผัดกับหัวกะทิให้หอม



หางกะทิตั้งไฟอ่อนเตรียมไว้  คอยคนไม่ให้แตกมัน



น้ำพริกหอมดีแล้ว  เอาลูกชิ้นลงผัดด้วย



ผัดต่อไปอีกสักพักให้เข้าเนื้อ ซึ่งน่าจะยาก



มะเขือพร้อม



โหระพาพร้อม



โยกย้ายถ่ายเทแกงที่ผัดในกะทะ  ลงในหม้อต้มหางกะทิ   แล้วเร่งเป็นไฟกลาง  
แกงต่อประมาณ  10 นาที   ใส่มะเขือลงไป



บางท่านก็บอกว่าแกงจนมะเขือเปื่อย ๆ เข้าเนื้อดี   กินอร่อย  แต่ของผมขอแค่กรุบกรอบ
เหตุผลเพราะมีคนจ้องแซวผมมากเหลือเกิน  ถ้ามะเขือเหี่ยวเกินไป

ใส่โหระพา



คน ๆ แล้วปิดไฟ



อร่อยไม่อร่อยไม่ต้องถาม  โปรดสังเกตแสงที่รอบ ๆ ขอบชามที่เปล่งประกายออกมา
ภาษาในหนังจีนเขาเรียกอะไรนะ  ช่วยบอกด้วยครับ



มีนัดกับแผนไทย 13.30 น.  จะไปนอนให้หมอนวด  ปวดตามเนื้อตามตัวไปหมด

สวัสดีครับ