ลืมที่จะเลือก หรือ เลือกที่จะลืม ..

ความเรียง .. ธรรมดา ... ธรรมดา

                          พรุ่งนี้  .. ถ้าตื่นขึ้นมา แล้วจำเรื่องราวที่ใครบางคนทำให้เศร้า เสียใจ รวมถึง ลืมคนๆนั้นไป จะเป็นเรื่องน่ายินดี
                          หรือจะเป็นเรื่องน่าเศร้าเสียยิ่งกว่ากัน
                
                          คนเราเมื่อถึงที่สุดแล้ว ระบบในร่างกายจะปฏิเสธการรับรู้ การคงอยู่ ของความทุกข์ ต้นเหตุแห่งความเศร้า เสียใจ
                          และลบล้าง หรือเลือนความรู้สึกแย่ๆได้จริงหรือ
                
                          ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ คนเราคงเลือกที่จะลืมเลือนทุกอย่าง เมื่อต้องปะทะกับแรงแห่งทุกข์ทั้งปวง
          
                         ไม่รู้ว่าความรู้สึกระหว่าง ... การตื่นขึ้นมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ....
                         กับ ... การไม่ต้องเป็นที่จดจำของอะไร หรือใคร ...  สิ่งไหนจะเจ็บปวดที่สุด
                
                          เมื่อเราโศกเศร้า เสียใจ ถึงขนาดที่ว่า ถ้าไม่ต้องมารับรู้อะไรอีกได้จะดีกว่า ใครจะว่า เป็นการเอาตัวรอด หลีกหนี
                          จากความเป็นจริงหรือเปล่า
                
                          แล้วคนที่ถูกลืมล่ะ เขาจะรู้สึกรู้สาไปด้วยไหม หรือเขาจะคิดแค่ว่า เป็นเพียงอาการป่วยอย่างหนึ่งเท่านั้น ใช้เวลาสัก
                          ระยะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง
                
                          แต่ในโลกของคนที่ลืมไปแล้ว จะมีความสุขจริงหรือ ถ้าพบว่า ต้องลืมไปทุกอย่าง แม้แต่ตัวตนของตนเอง เพียงเพราะ
                         ว่าต้องการที่จะลืมความทุกข์ในหัวใจ
                
                         จิตใต้สำนึกที่สั่งการเช่นนั้น  ไม่ว่าจะเป็นเพราะความกดดันต่างๆรุมเร้า หรือเพราะเหตุผลใดก็แล้วแต่ หากสมองสามารถ
                         ทำได้โดยอัตโนมัติเพื่อปกป้องร่างกายตัวเอง  ด้วยระบบการป้องกันตามธรรมชาติเพื่อความปลอดภัย  ย่อมจะดีกว่า
                         การเลือกจบสิ้นทุกอย่างด้วย ... ความตาย
                  
>>>>>