ถ้าเม่นมันไม่ความจำเสื่อมท้ายเล่มนี่ บิริๆดูจะลุ้นไม่ขึ้นเลยนะครับ เห็นเม่นมันออกจะหลงอินเดกซ์ซะขนาดนั้น
เจอหน้ากันได้ครึ่งชั่วโมงพอแยกกันก็เก็บเอาไปคิดถึงระหว่างเรียน แถมผ้าคลุมหัวก็ไม่ยอมคืน เพราะจะได้ใช้เป็นข้ออ้างให้มาเจอกันอีกได้
พอสาวเจ้ามานอนแบ็บอยู่หน้าห้องก็ดีใจจนออกนอกหน้า แต่พอรู้ว่าอินเดกซ์ไม่มีความทรงจำก่อนหน้าที่จะมาพบตัวเอง เลยคิดเองเออเองไปว่า
ความรู้สึกดีๆที่อีกฝ่ายมีให้เป็นเพราะตัวเองเป็นคนแรกที่เข้าหาอินเดกซ์หลังถูกลบความจำ เลยพาลทำเป็นงอน(ซึน?)ใส่
ดูแบบนี้ไอ้ที่ถูกปักธงไม่น่าใช่อินเดกซ์แล้วล่ะ แต่เป็นเม่นที่ถูกอินเดกซ์ปักธงซะมิดด้ามแล้วต่างหาก อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าท้ายเล่มเม่นไม่โดนลบความจำแล้วเรื่องมันจะไปต่อยังไงนะ
อนึ่ง ไม่ได้มาโพสต์จุดกระแสหาเรื่องแฟนบอยนะครับ แค่อ่านนิยายจบแล้วอยากแชร์ความรู้สึกเฉยๆ

ปล. คิดว่าส่วนใหญ่รู้เนื้อเรื่องเล่มแรกกันแล้ว เลยขอจั่วหัวไว้แค่ว่าอาจสปอยล์นะครับ
[อาจสปอยล์] อ่านนิยายอินเดกซ์เล่มแรกจบแล้วบังเกิดความรู้สึกว่า...
เจอหน้ากันได้ครึ่งชั่วโมงพอแยกกันก็เก็บเอาไปคิดถึงระหว่างเรียน แถมผ้าคลุมหัวก็ไม่ยอมคืน เพราะจะได้ใช้เป็นข้ออ้างให้มาเจอกันอีกได้
พอสาวเจ้ามานอนแบ็บอยู่หน้าห้องก็ดีใจจนออกนอกหน้า แต่พอรู้ว่าอินเดกซ์ไม่มีความทรงจำก่อนหน้าที่จะมาพบตัวเอง เลยคิดเองเออเองไปว่า
ความรู้สึกดีๆที่อีกฝ่ายมีให้เป็นเพราะตัวเองเป็นคนแรกที่เข้าหาอินเดกซ์หลังถูกลบความจำ เลยพาลทำเป็นงอน(ซึน?)ใส่
ดูแบบนี้ไอ้ที่ถูกปักธงไม่น่าใช่อินเดกซ์แล้วล่ะ แต่เป็นเม่นที่ถูกอินเดกซ์ปักธงซะมิดด้ามแล้วต่างหาก อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าท้ายเล่มเม่นไม่โดนลบความจำแล้วเรื่องมันจะไปต่อยังไงนะ
อนึ่ง ไม่ได้มาโพสต์จุดกระแสหาเรื่องแฟนบอยนะครับ แค่อ่านนิยายจบแล้วอยากแชร์ความรู้สึกเฉยๆ
ปล. คิดว่าส่วนใหญ่รู้เนื้อเรื่องเล่มแรกกันแล้ว เลยขอจั่วหัวไว้แค่ว่าอาจสปอยล์นะครับ