เรื่องมีอยู่ว่า ลูกพี่ลูกน้องเราที่สนิทกันมากเค้ามีลูกกับเด็กสาวรุ่นน้องโดยที่ฝ่ายหญิงไม่ต้องการจะมีลูก ก็เลยพยายามกินยาขับเอาเด็กออก แต่เด็กไม่ออกเพราะคงโตมากแล้วตอนนั้น พอคลอดออกมาได้สามวันพ่อเด็กก็หอบหิ้วมาให้แม่ตัวเองดูแล เด็กมีแค่ผ้าขนหนูห่อตัวกับขวดน้ำหนึ่งใบมาเท่านั้น ย่าของเด็ก ก็คือ ป้าของเรานั้นเอง ก็กังวลใจเพราะเด็กต้องกินนมแม่ แต่ตอนนั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะเค้าทะเลาะกันมาตีกันมาเลย แบบแม่เด็กไม่เอาเด็กจริงๆ เป็นเด็กผู้หญิงด้วยค่ะ ที่บ้านเลยต้องรีบซื้อนมเด็ก ผ้าอ้อมเด็ก และอาของเด็กก็ไปถามขอเสื้อผ้าเด็กอ่อนจากเพื่อนที่ทำงาน เพราะทุกอย่างมันเกิดแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ทุกคนก็พร้อมจะช่วย เพื่อนร่วมงานขนเสื้อผ้าเด็กเล็กของลูกเค้ามาให้เยอะมาก ตอนนั้นก็ผ่านไปได้แบบฉุกละหุก  ปู่กับย่าของเด็กคือคนเลี้ยงหลักในช่วงกลางวันทุกวัน เพราะคนอื่นออกไปทำงานแต่เช้า

แม่เด็กกลับมาดูหลังจากผ่านไปได้สองอาทิตย์ (ไม่รู้ใจทำด้วยอะไร) มาอยู่ได้สองวันก็ไปอีกและไม่สนใจอีกเลย เงินที่เข้าในบัญชีเดือนล่ะกี่ร้อยไม่รู้เค้าก็ถอนไปหมดไม่ได้ให้เด็ก ตอนนี้พ่อเด็กก็ทำงานหาเช้ากินค่ำนานๆกลับมาหาลูกที ก็ได้พี่ๆน้องช่วยกันซื้อช่วยกันออก แต่เรามองเหตุการณ์วันข้างหน้าแล้วกังวลใจ เพราะตอนนี่ช่วยกันซื้อช่วยกันออกได้จริง แต่ต่อไปพอเด็กเริ่มโตเข้าโรงเรียน ก็ต้องมีคนอุปถัมป์จริงๆเป็นหลัก อาของเด็ก (น้องชายพ่อเด็ก) ช่วยเลี้ยงหลังจากเลิกงานหรือวันหยุด เด็กนอนกับเค้ากับแฟนเค้า  เค้าเลี้ยงเด็กอย่างดี รักมากเพราะเค้าอยากได้ลูกสาว เค้ามีแต่ลูกชายสองคนวัยกำลังโต เด็กก็ติดเค้ามาก แต่ต่อไปลูกเค้าสองคนก็ต้องเรียน เค้ากับแฟนก็ยังต้องส่งรถ และค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก เราเองยังไม่มีลูกแฟนเราก็เอ็นดูเด็ก  พ่อเด็กเองเคยพูดเปรยๆว่า ถ้าญาติคนใหนอยากได้ไปเป็นลูกเค้าก็จะยกให้เพราะเค้าไม่มีสมบัติอะไรจะให้ลูกได้เลย ตัวเองก็ยังมองไม่เห็นอนาคต

เราเป็นห่วงเพราะเค้าเป็นเด็กผู้หญิงด้วย อาของเด็กที่ตอนนี้เลี้ยงเหมือนเป็นพ่อคนที่สอง ลักษณะการเลี้ยงลูกของเค้าคือ ตามใจสุดๆ ดูได้จากลูกชายสองคนของเค้า แต่เด็กสองคนไม่เกเรนะคะ เพียงแต่ ขี้เกียจ ไม่เอาถ่านเท่าไหร่ แล้วก็ออกแนวใช้เงินฟุ่มเฟื่อย (แต่เราก็รักนะ)  หลานสาวเราเป็นเด็กเลี้ยงง่ายค่ะ กินนมแม่แค่สามวันตั้งแต่นั้นก็นมกระป๋องมาตลอดแต่จนถึงตอนนี้ไม่เคยป่วยเลย กินง่ายนอนง่ายไม่เคยร้องงอแง ง่วงก็นอนเอง ตื่นมาก็แค่ลืมตา ไม่เคยร้องอ้อนเพราะไม่เห็นใคร พัฒนาการปกติ ข้อนี้เราดีใจเพราะกลัวเรื่องสมองมากๆ (แม่กินยาขับ) ตอนนี้ 11 เดือนค่ะ เดินได้แล้วเมื่อสี่วันที่แล้วนี้เอง ป้าเราบอกว่าวิ่งด้วย เพราะเดินไม่กลัวล้มเลยวิ่งเลย เราก็งง ว่าเดือนที่แล้วแค่ลุกยืนแค่หนึ่งเดือนผ่านมาหนูเดินได้แล้ว  พูดได้เป็นคำๆแต่ยังไม่ชัด เช่น แม่ เธอออกเสียว่า แมะ   ฟันน้ำนมขึ้นแล้วสองซี่บน และสองซี่ล่าง อิอิ

ตอนนี้ลุงกับป้าเรา ก็จะเข้า 80 กันแล้วทั้งคู่ มันดูสวนทางกันมากนะคะ เด็กกำลังจะโต แต่คนเลี้ยงจะเดินไม่ไหวแล้ว  เราเคยปรึกษากับแฟนอยากส่งเป็นรายเดือนให้เด็ก แต่คิดไปคิดมาถ้ารับเค้ามาอุปการะเองจะดีกว่ามั้ย กลัวหลานคนอื่นๆจะน้อยใจนะคะ แต่เด็กๆพวกนั้นมีพ่อแม่เลี้ยงดูในขณะที่น้องไม่มี ข้อนี้พวกเค้าคงเข้าใจ

อยากถามผู้ที่เคยมีประสบการณ์ หรือ มีความรู้ด้านนี้ว่า ในกรณีนี้ ถ้าเด็กก็คือเด็กที่พ่อเป็นคนในครอบครัวเราเอง คือมีเด็กมีศักดิ์เป็นหลานเรา  แม้จะใช้คนละนามสกุลกัน มันจะยากซับซ้อนเหมือนการไปขออุปการระเด็กจากองค์กรต่างๆมั้ยค่ะ