ตอนที่ 1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/30108764
ตอนที่ 2 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/30131376

“คุณยังไม่ได้อ่านสัญญา”โดมินิคสรุป เธอฉีกซองมองหน้าชายหนุ่มที่ทำท่าเหมือนหุ่นยนต์อย่างระแวดระวังอ่านจบ ขาเรียวเล็กก็ทำท่าเหมือนจะยืนไม่อยู่เสียอย่างนั้น ร่างบางเซโง่นเง่นจนเธอต้องเอามือยันเก้าอี้ไว้แล้วค่อยทรุดนั่งลง เธอเข้าใจผิดว่าเขาจะเอาที่ดินคืนเหรอเนี่ย ที่ไหนได้เขากลับมาเอามรดกของพ่อเขาคืน
ถ้าหากพ่อของเขาเสียชีวิตลง มรดกของพ่อเขาจะตกเป็นของเธอทันทีถ้าหากว่าเขาไม่แต่งงานกับเธอภายในหนึ่งปีและพยายามจะประคับประครองชีวิตคู่ให้อยู่รอดอีกหนึ่งปีด้านล่างมีลายมือของ นายมนู และนางเนตรชนก ตะวันผู้เป็นพ่อเป็นแม่ของเธอกำกับอยู่ว่าเป็นพยานในการเขียนพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้น เขายินดีจะยกลูกสาวคนเดียวให้มนุษย์หินนี่งั้นเหรอ โอ้วคุณพระถึงได้ย้ำนักย้ำหน้าว่าได้มากก็ต้องคืนเขาไป โดยเฉพาะเงินทอง พอเธอเหลือบมองมูลค่าด้วยแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดจะทำให้เธอสบายไปอีกสามชาติทีเดียว
“ตกลงว่า...”โดมินิคเรียกสติหญิงสาวที่นั่งเหมอลอยคืนมา
“ฉะ ฉันยังไม่ก็ไม่แต่งคะ”เธอพูดเสียงอย่างแผ่วเบา พยายามควบคุมน้ำเสียงให้ราบเรียบตราบใดที่เขายังไม่เอาเรื่องบ้านและร้านอาหารมาขู่เธอก็ไม่มีวันทำอะไรแบบนั้นแน่
“แต่คุณเพิ่งจะตอบตกลง”ชาร์ลเอ่ย
“นะ นั่น ฉัน... ฉันเผลอ”
“เผลอ?”
“ดูไม่ค่อยรับผิดชอบเท่าไหร่ คุณจะเอาเท่าไหร่ว่ามา มากกว่ามรดกนี้ผมก็จะให้”
“คุณจะบ้ารึไง ซื้อคนด้วยเงิน คิดว่ารวยนักเหรอ”ความกล้ากลับมาอีกมากเมื่อเธอค้นพบว่าเขายังไม่รู้จุดอ่อนของเธอ หารู้ไม่ว่าโดมินิคกำลังคำนวณทุกอย่างอยู่ในใจอย่างเงียบๆ โดมินิคไม่ใช่คนที่ชอบเล่นเกมคาดเดาเช่นชาร์ลแต่ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามเป็นหญิงเขามั่นใจว่าการคาดเดาเขาย่อมเหนือกว่าชาร์ลแน่
ไม่ต้องสงสัยในเมื่อโดมินิคยังคาดเดาบางอย่างกับท่าทีที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือของเธอ ชาร์ลเองก็กำลังเก็บรวบรวมข้อมูลหาเหตุผลอยู่เช่นกัน
“จะเอาเท่าไหร่”
“ฉันไม่แต่งคะ อย่างไรก็ไม่แต่ง”เธอพูดอย่างเป็นต่อเธอไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วเขามีเงินมากมายแค่ไหนกัน แต่จากปฏิกิริยาแล้วเธอก็พอจะเข้าใจได้ว่าเงินก้อนนี้คงเยอะพอมากพอดู ไหนจะยังบ้าน บริษัท รถอีก อาจจะทำให้เขาหมดตัวก็เป็นได้เธอกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ ถึงเวลานั้นที่ดินตรงนี้ก็ไม่มีความหมายเท่าไหร่ หรือถ้าหากถึงเวลาที่เธอได้สมบัติมาจริงๆเธอก็ค่อยโอนทั้งหมดคืนให้เขาก็ไม่เสียหาย ทำไมต้องแต่งงานกับเขาให้เปลืองตัวเปลืองใจ เปลืองเวลาด้วย
“จะเอายังไง”
“ฉันต้องถามคุณมากกว่าว่าเอายังไง”
“ผมต้องการจะแต่งงานเพื่อเอาของของผมคืน”
“ฉันจะไม่แต่ง ตอนนี้ฉันคุณไม่ใช่คนที่จะมีทางเลือกมากนะหรอกชาร์ล อิริแกน”เอวายิ้มให้เขาอย่างเจ้าเล่ห์ กอดอกมั่นใจว่าเป็นผู้ชนะ คนถือถ้วยลาเต้ในมือแทบจะปล่อยถ้วยตกลงมาเพราะความตกตะลึงเธอไปเอาความกล้าเหล่านี้มาจากไหนกันหนอ ทำไมถึงคิดว่าตัวเองจะสามารถอยู่เหนือชาร์ลได้กัน
ไม่ต้องสงสัยว่าตอนนี้คนถูกแสดงท่าทีเหนือกว่าจะทำหน้าอย่างไรเขายังคงทำหน้านิ่งสนิท คนเป็นทนายที่นั่งข้างสามารถเริ่มคิดว่าบางทีแอร์ในร้านอาหารแห่งนี้อาจจะหนาวจนเกินไป
“อยากได้เงินเท่าไหร่”
“ฉันจะเอาของคุณไปทำไมในเมื่อแค่ของพ่อคุณฉันก็สบายไปทั้งชาติแล้ว”โดมินิคแทบอยากจะลากเธอออกจากโต๊ะทันที เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนปากกล้าอย่างนี้มาก่อน เธอไม่รู้สึกเหรอว่าชาร์ลกำลังรวบรวมพลังบางอย่างอยู่ รอบตัวเขาช่างอึมครึมเป็นพิเศษเหมือนพายุหิมะกำลังตั้งเค้าจะโถมถล่มร้านอาหารแห่งนี้ให้ราบ
“คุณรู้ว่าผมรวย คุณควรจะรู้อีกว่าคนรวยทำอะไรได้หลายอย่าง”น้ำเสียงนั้นเจือแววปนเอาไอความเย็นชาออกมาด้วย คนฟังเสียวสันหลังวาบ หน้าตื่นขึ้นมาทันที
“ถะ ถ้าคุณจะสั่งฆ่าฉันแล้วหล่ะก็ ฉะ ฉันมีหลักฐานมากมายที่จะ จะ เอาผิดคุณ”โดมินิคมองสาวน้อยที่เพิ่งจะรู้สึกตัวอย่างเหลือเชื่อ เธอเดินเข้าไปในถ้ำเสืออย่างองอาจเพียงแค่มันลืมตาขึ้นก็แทบจะลมจับ น่าแปลกใจเหลือเกินที่เสือตัวนั้นไม่ขย้ำเหยื่อในทันทีอย่างที่แล้วๆมา
“ผมได้ทุกอย่างที่ผมอยากได้เสมอ”ทุกคำพูดทำให้เธอขนลุกซู่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เอาแล้ว เธอเยียบบางอย่างเข้าไปให้ สวรรค์ เหงื่อผุดออกมาจากหน้าผากจนเธอต้องปาดทิ้งด้วยท่าทีที่ยากลำบาก
“เสียใจคะ เว้นเรื่องนี้ไว้เรื่องนึงเถอะนะคะ เชิญคุณกลับด้วย ค่าน้ำฉันเลี้ยงเอง”เธอรีบไล่เขากลับในทันทีเพราะขืนอยู่นานกว่านี้เธอจะต้องเป็นลมไปแน่  คิด ดูเอาเถอะคนทั่วไปคงวิ่งหนีเสือตื่น แต่เธอยังคงเอาไม้แหย่เล่นอยู่นั่น
“แล้วคุณจะต้องเสียใจ”
“ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้วคะ คุณสิคะมีมากมาย”อ้าว เธออยากจะตบปากตัวเองนัก เพราะความปากไวทำอะไรไม่ค่อยจะคิดของเธอจึงทำให้เธอซวยแล้วซวยอีกอยู่นี่ การกระทำทั้งหมดของเธอถูกจดบันทึกด้วยสมองอันว่องไวของทั้งสองอย่างรวดเร็วแต่การตีความช่างต่างกันแบบคนละขั้วเลยทีเดียว
ชาร์ลวางเงินสิบปอนด์ลงบนโต๊ะ ขณะที่เอวาทำได้แต่มองเขาเดินจากไปแข้งขาอ่อน สองลูกน้องรีบเข้ามาดูเจ้านายอย่างรวดเร็ว
“นายว่าหล่อนเป็นยังไง”ชาร์ลถามความเห็นจากเพื่อน รักษาระดับเสียงให้เรียบสนิท
“เอายังไงดี”
“ตลกนักเหรอ”ชาร์ลดูออกว่าโดมินิคกำลังขำขัน ทั้งๆที่มีหนทางมากมายเขากลับเลือกจะเดินจากมาง่ายๆโดยที่ไม่ได้อะไรติดไม่ติดมือกลับมาทั้งยังเสียเงินไปตั้งสิบปอนด์ สำหรับโดมินิคโอกาสที่จะเห็นภาพแบบนี้ช่างหายากนัก
“น่าจะได้ถ่ายวีดิโอเอาไว้”ว่าแล้วเขาก็หัวเราะพรืดออกมาอย่างไม่เกรงใจเดินขึ้นรถหรูไปพร้อมกับชาร์ลทิ้งให้ทนายไปรถอีกคันที่จอดอยู่ด้านหลัง
“บอกสถานการณ์ฉันมา”
“นายจะแต่งงานกับหล่อนไปทำไม บอกฉันมาก่อนดีกว่าฉันจะได้เข้าข้างคนถูก”
“นายควรเข้าข้างเพื่อน ไม่ใช่ปีศาจจิ้งจอกนั่น”ปีศาจจิ้งจอกแล้วยังไงเจอเสือที่ทั้งใหญ่ทั้งมีอำนาจล้นมือ ต่อให้มาอีกสิบเสือตัวนั้นก็ขย้ำจนตายได้อยู่ดี
“ตอบฉันมาซิ ถ้ามีเหตุผลสมควรฉันก็จะช่วยนายจนถึงขึ้นชำแหละหล่อนเลยทีเดียว”
“ฉันแค่สงสัยว่าทำไมพ่อถึงเลือกผู้หญิงคนนี้”ไม่ยากเลยเพราะหน้าหล่อนเปลี่ยนอารมณ์ได้เป็นพันภายในวันเดียว ตรงกันข้ามกับชาร์ลโดยสิ้นเชิง ถ้าเขาเป็นพ่อชาร์ลเขาย่อมพยายามจะเติมสีสันต์ให้ลูกชายบ้างแน่นอนเพียงแต่วิธีมันออกจะดูยุ่งจนเกินไปก็เท่านั้น
“ฉันชอบเธอนะ เธอเหมาะจะเป็นน้องสะใภ้ แต่ฉันก็ยืนยันคำเดิมถ้านายไม่รู้สึกดีกับหล่อนก็อย่าทำร้ายหล่อนเพราะผู้หญิงเปรียบเสมือนดอกไม้งามที่คอยจรรโลงโลกใบนี้”
“ฉันต้องการจะแต่งงานกับเธอ”
“ประเด็นคือชีวิตคู่สมัยนี้ถ้ามันไม่ได้เริ่มจากความรักมันก็ยากที่จะอยู่ด้วยกันได้แค่ปีนึงมันก็ลำบาก ดูจากหน้านายแล้วก็ไม่ได้ประทับใจแม่หญิงเท่าไหร่ หล่อนแค่สวยเท่านั้นแต่นายก็ไม่ได้ชอบอยู่ดีแถมยังปล่อยรังสีอัมหิตนั่นออกมาฟุ้งกระจายเต็มร้านหล่อนไปหมด”โดมินิคบ่นเสียยาวยืด
“นายเองก็ยังไม่แต่งงาน จะไปรู้อะไร”
“ก็เพราะไม่มีพื้นฐานความรักเลยยังไม่แต่ง แล้วก็ไม่ชอบผูกมัดฉันยังมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ อย่างการได้มองผู้หญิงก็เป็นความสุขของฉันแล้ว หากจะให้หยุดที่ใครแล้วหล่ะก็คงยาก”โดมินิคยักคิ้วเรียว ขยิบตาให้เพื่อนที่นั่งข้างๆ เขาเป็นดีไซน์เนอรลำดับหนึ่ง ที่เกิดมาพร้อมความสามารถคัดสรรค์สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้หญิง เจ้าของธุรกิจความงามที่ออกจะโด่งดังการเรียนรู้ที่จะทำความรู้จักผู้หญิงจึงเป็นเรื่องที่เขาอยากจะเรียนรู้และเข้าใจให้มากเข้าไว้
“ทำเป็นรู้ดี”
“ไอ้ความคิดประหลาดของนายเลิกเถอะนะฉันว่า จะอยู่ด้วยกันสองนาทียังยาก นายเล่นจะกลืนกินทุกสิ่งอย่างไปแบบนั้น ปีนึงนักข่าวประโคมข่าวจริงลอยเท็จกันให้วุ่นแน่ คนที่ลำบากนั่นมันผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่นายซักนิด”
“ไม่ใช่เรื่องของฉัน”ก็นั่นไง ไม่ใช่เรื่องของนายซักนิดเขาเดาออก
“เห็นแก่ตัวที่สุด ดอกไม้งามต้องช้ำก็เพราะนาย”ชาร์ลไม่พูดอะไรนิ่งมองจอคอมนิ่ง เอาซี่ ขนาดอยู่ในรถเขาก็ยังทำงานฮ่ะๆๆ สุดยอดคน โดมินิคมองเพื่อนอย่างปลงตกจะมีสาวไหนรับมือเขาได้ก็แปลกอะไรที่เขาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวก็จบด้วยคำว่า ไม่ใช่เรื่องของฉัน แล้วเขาก็ไม่เคยจะใส่ใจปัญหานั้นอีกต่อไป ถ้าหากเขาอยากจะจัดการมันก็กลายเป็นคำว่าไม่ใช่เรื่องของพวกนาย แล้วพริบตาเขาก็จัดการมันจนเสร็จ
“ผู้หญิงต้องการอะไรจากการแต่งงานถ้าไม่ใช่ฟ้องหย่าแล้วจะได้เงิน”คนฟังเบิกตาโพลง  
“แกไม่เข้าใจอะไรในโลกนี้เลยหรือไง โลกนี้มีสิ่งที่เรียกกว่าความรู้สึกอยู่ อย่าเช่นนายอยากจะต้องบริษัทให้นั่นเรียกว่าความต้องการ นายต้องการจะปกป้องใครซักคน ดูแลใครซักคนนั่นเรียกว่าความรัก”โดมินิคสาธยาย
“ฉันก็รักพวกนายไง”
“มันไม่เหมือนกัน”
“เวลาพวกนายมีปัญหาฉันก็คอยดูแล เวลาที่ใครกลั่นแกล้งก็คอยปกป้อง”
“ทำไมแกเข้าใจอะไรยากจังว่ะ ความรักแบบเพื่อนกับแบบชายหญิงมันไม่เหมือนกัน แบบความรักแบบชายหญิงนายจะรู้สึกเจ็บปวดเวลาที่เห็นหล่อนเจ็บปวด เสียใจเวลาหล่อนเสียใจอะไรแบบนี้อ่ะ”
“หมายถึงโดนมีดบาดฉันก็จะโดนด้วย เรื่องแบบนั้นมันจะมีที่ไหน”โดมินิคลมแทบจับเขาอยากจะอัดเสียงเพื่อนข้างๆไว้แล้วเอาไปลงเน็ทเพื่อแสดงความทึ่มของชายคนนี้ออกมา อยากจะหาผู้หญิงมาให้เขาลิ้มลองรสชาติแห่งความรัก ทำไมพวกเขาไม่สังเกตถึงความทึ่มของชาร์ลในเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย นั่นสิพ่อเขาคงเห็นจุดนี้ได้อย่างชัดเจนจึงอยากให้เขาเจอกับตัวเอง ไอ้ทึ่มเอ้ย ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปสนุกแน่ ชาร์ล อิริแกนนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงไม่รู้จักว่าความรักเป็นอย่างไรจะเป็นไปได้เหรอที่จะมีคนแบบนี้อยู่บนโลก
“แกมีแฟนกี่คนต่อกี่คนแกไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอแบบหวง หึง ไม่ชอบให้อยู่กับผู้ชายอื่นแบบนี้อ่ะ”
“สิทธิของเขานี่ เราไม่ทำสัญญากันเรื่องนั้น”
“เลิกคุยเรื่องนี้เถอะบางทีเปิดธุรกิจใหม่ยังจะง่ายกว่าทำให้นายเข้าใจเรื่องพวกนี้”อะไรๆก็ต้องทำสัญญา เซ็นสัญญาไปหมดถูกต้องทะเบียนสมรถเขาก็ต้องใช้วิธีเซ็นแต่ไม่ได้ร่างสัญญา หากเขาต้องเซ็นทะเบียนสมรสจริงๆโดมินิคเดาว่าเขาต้องร่างสัญญาแน่ๆ รับมือให้ดีเถอะเอวา ตะวัน ถึงวันที่จะต้องเซ็นสัญญานั่นจริงๆเขาจะให้ทนายของเพื่อนทุกคนมาช่วยหล่อนวิเคราะห์ข้อเสียเปรียบแน่ ขืนให้เซ็นเองทะเล่อทะล่าอาจจะไม่ได้อะไรซักแดงเดียวจากปีศาจกระหายผลประโยชน์ตนนี้
“ถึงวันที่นายจะเซ็นสัญญาจริงๆช่วยบอกฉันก่อนด้วย”ชาร์ลหันมามองเพื่อนที่นิ่งไปนาน สมกับที่คบมันมาเป็นสิบปี



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอเม้นๆด้วยนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ^_^
แนะนำติชมกล่าวคำหวานน่ารักกับจขกท ก็ยังได้ อิอิ

ขอบคุณผู้ที่หลงอ่านทุกคนครับเขียนผิดไปบ้างขออภัยนิดนึงเน๊อะ ^_^