สมัยขาสั้น  เดินตลาดสะพานเหล็กซื้อเทปชุด " เรามาร้องเพลงกัน " ของวงชื่อแปลก " คีตกวี "เสียงนักร้องนำ
ของเพลง " ทุกๆคนเป็นคนดี " จำได้ว่า สากๆ ลากๆ  ไม่เพราะเลย มารู้ทีหลังว่าเขาชื่อ .....เรวัต พุทธินันทน์

คุ้นชินกับชื่อนี้อีกครั้ง เมื่อเขาเข้ามาทำงานกับ แกรมมี่ ร่วมกับ ไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม  ในส่วนเบื้องหลัง พร้อมๆ
กับงานเบื้องหน้า ในอัลบั้ม " เต๋อ 1 " เทปม้วนนี้ถูกผมใช้งานอย่างหนัก กลับจากโรงเรียนทีไร  ต้องเปิดฟังทุก
เพลงทั้งหน้า A หน้า B  คนอื่นๆอาจชอบ เจ้าสาวที่กลัวฝน / ที่แล้วก็แล้วไป  แต่ผมกลับชอบ เพื่อนเอย กับ
อยากรู้นัก มากเป็นพิเศษ  
ผู้ชายใจดี มีหนวดหนาๆเป็นโลโก้  เข้ามาปฎิวัติวงการเพลง ทำให้สตริงหวานๆในยุคนั้น  มีการเปลี่ยนแปลงและ
พัฒนา  ในขณะที่พี่เต๋อก็ สร้างสรรค์ศิลปินนักร้องเบอร์ต้นๆของ ค่ายเพลงในซอย สุขุมวิท 39 ในตอนนั้น  ออกสู่
ท้องตลาดเพลงไม่ขาดสาย   นันทิดา แก้วบัวสาย ( ดี เจ เสียงใสๆ ) / ฐิติมา สุตสุนทร ( เชิ้ตแขนยาว ไทด์สีเทา ) /
ทูน หิรัญทรัพย์ และ การเจียระไนเพชรเม็ดงาม เบิร์ด - ธงไชย แมคอินไตย์

ถัดมาอีก 2 ปีพี่เต๋อมีอัลบั้มชุดที่สอง  ใช้ชื่อง่ายๆ " เต๋อ 2 "  ผมชอบทุกเพลง แต่จะมีพิเศษที่กรอไปกรอมาจน
เทปยาน( ต้องเอาเข้าตู้เย็น ) ก็คือเพลง ชายแปลกหน้า , ณ โลกสีขาว และ เป็นเวรเป็นกรรม
ถึงแม้จะทำงานเบื้องหลังกับนักร้องหลายๆคน   พี่เต๋อ ก็ไม่ทิ้งงานเพลงของตัวเอง   หนึ่งปีให้หลัง " เต๋อ 3 " ก็ออก
มาให้ผมต้องเจียดตังค์ค่าขนมมาซื้อเทป    และยอมถูกแม่ว่า เมื่อต้องขอเงินไปซื้อบัตรคอนเสิร์ตแรกของพี่เต๋อที่มีชื่อ
เท่ๆว่าคอนเสิร์ต ปี๊กกกก ที่อินดอร์ สเตเดี้ยม หัวหมาก    ซึ่งไกลจากบ้านย่านฝั่งธนเอามากๆ
บรรยากาศในค่ำคืนนั้น   คงติดอยู่ในหัว   ผมอยู่ห่างพี่เต๋อแค่ไม่กี่เมตร    พี่ชายใจดีทั้งร้องและเล่นกีต้าร์  ไม่มีทีท่า
ว่าเหน็ดเหนื่อย   ชุดที่ใส่เป็นเสื้อลายและกางเกงสีเจ็บ   ที่เด่นมากๆในวันนั้น มีมือกลองอีกคน  เขาชื่อ ศิริศักดิ์ นันทเสน
หรือ ติ๊ก ชิโร่ ที่เรารู้จักกันดี   มีวีดิโอออกมาตอนหลัง แต่ผมไม่มีโอกาสได้ซื้อ   (  แม้แต่วันนี้ก็ยังตามหาอยู่ )

ผมเรียนจบ มัธยม  เรียนมหา'ลัย แค่ปีเดียว ต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด     มีซาวอะเบ้าท์เก่าๆกับเทปเพลงของพี่เต๋อ
ไปกับผมทุกๆที่ ( พร้อมๆกับเทป สุรสีห์ อิทธิกุล " กัลปาวสาน "อีกชุด )   หลังๆ ผมอาจพลาดข่าวสารจากพี่เต๋อไป   แต่
รับรู้ด้วยผลงานเพลงของนักร้องในสังกัดที่พี่ดูแลงานอยู่อย่างสม่ำเสมอ
กว่า 10 ปี จากเทปที่ฟังไม่ได้แล้ว   ผมต้องหันมาพึ่ง ซีดี ที่ตามหามาจนครบ  ยกเว้น ดีวีดีคอนเสิร์ต   ด้วยงานที่รับผิดชอบ
มากขึ้น   ผมละเลยจากเรื่องเพลง จนมาทราบข่าวอีกทีว่า พี่เต๋อป่วย และ ต้องบินไปรักษาตัวต่างประเทศ
ตกใจ เสียใจ และเป็นกำลังใจ ผ่านไปกับเพลงที่หยิบขึ้นมาฟังบ่อยครั้งขึ้น

จนกระทั่งถึงวันอาทิตย์ที่ 27 ตุลาคม 2539  พี่เต๋อได้จากพวกเราไป   ด้วยวัย 48 ปี 1 เดือน 22 วัน

17 กุมภาพันธ์ 2540  คือวันที่ร่างของพี่เต๋อจากไปอย่างนิรันตร์   มีพิธีพระราชทานเพลิงศพอย่างยิ่งใหญ่   โดยผมยืนตัวเล็กๆ
ในมุมหนึ่งของงานในวันนั้น    

17 กุมภาพันธ์ 2556  พี่ชายใจดีมีหนวด   จากเราไป 16 ปี แล้ว  
เสียงเพลงของพี่ชายไม่เคยเงียบหายไปจากความทรงจำของผมครับ....

                                       

...............................................................................................................
หนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพของพี่เต๋อ  ผมยังเก็บไว้อย่างดี  ( มีโอกาสจะนำข้อเขียนมาฝากครับ )