เรื่องของเรามันเกิดในระยะเวลาหนึ่งปี อาจจะมีรายละเอียดมากหน่อย ถ้าใครสนใจก็อ่านได้ เพราะ เราก็อยากเขียนระบาย+ขอคำปรึกษา
เราเป็นผู้หญิงกรูุ๊ปเลือดบี นิสัย สดใส ร่าเริง เป็นมิตร ค่อนข้างเป็นจุดสนใจ เป็นเด็กกิจกรรม เล่นกีฬา ถ่ายภาพ ศิลปะ ดนตรีเป็นหมด แต่เรียนไม่ค่อยเก่ง เราอายุ 24 อยู่ปีห้า เพราะ เราไปปรับพื้นฐานภาษา ก่อนเข้าเรียนในคณะสุดโหดที่เรียนนานมากๆที่ต่างประเทศ
การแต่งตัวแบบเรียบๆ เท่ๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าคอนเวิร์ส บุคลิกจะห้าวๆหน่อย ผมสั้น
ความคิดจะเป็นแบบผู้ชาย คือ อยากหาเงิน ซื้อบ้าน ซื้อรถ เป็นผู้นำครอบครัว
แต่นิสัยค่อนข้างอ่อนโยนมาก ความรู้สึกอ่อนไหวมาก
ส่วนเค้า เป็นผู้หญืงกรุ๊ปเลือดเอ นิสัย เงียบ ขรึม นิ่ง เก็บอารมณ์ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ จะเว้นระยะกับคนอื่น เค้าอายุ 20 อยู่ปีสาม เป็นเด็กเรียน
แต่งตัวเรียบๆ เสื้อ กางเกง ไม่ใส่กระโปรง ไม่แต่งหน้า ผมยาว รัดผมธรรมดา บุคลิกดูกลางๆ ไม่สาวมาก แต่ก็ไม่แมน
ด้วยความที่เค้าเก็บอารมณ์เก่ง เค้าก็จะดูเหมือนคนที่มีเหตุผลตลอดเวลา รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่ข้างในจิตใจเป็นคนอ่อนโยนและอ่อนไหวมาก
เราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน (รู้ตัวเองตั้งแต่ประถม) แต่มีเพื่อนหลากหลาย ก็สนใจทั้งชายและหญิง แต่ส่วนมากจะแอบชอบผู้หญิงมากกว่า ผู้ชายที่ชอบก็พอมีแต่น้อยมากๆ เคยมีปั๊ปปี้เลิฟตอนประถมกับเพื่อนผู้หญิง แต่ก็แค่ไม่กี่เดือน พอขึ้นมัธยมก็จบไป และเคยคบผู้ชายช่วงมหาลัยประมาณ 3 ปี รักมาก แต่สุดท้ายก็ขอเลิกกับเค้า เพราะ เรารู้ตัวเองแบบแน่ใจแล้วว่า แม้เราจะรักเค้ามาก แต่ความรุ็สึกมันไม่ใช่ เราอยากได้ผู้หญิงเป็นคู่ชีวิต เพราะเรามั่นใจแล้วว่า เรารักผู้หญิง
พอเราเลิกกับแฟนไปได้ประมาณครึ่งปี เราก็ได้มาพบกับรุ่นน้องผู้หญิงคนนี้ที่งานกีฬา เห็นตอนแรก ก็สะดุดที่บุคลิกเค้าเลย นิ่งมากๆ เงียบ ไม่ยิ้มให้คนแปลกหน้า (คือเรา แม้จะต้องแข่งกีฬาทีมเดียวกัน) เราก็เหมือนรู้สึกแบบท้าทายว่า
ถ้าวันนึงเค้ายิ้มให้เราได้นะ เราจะมีความสุขมากๆเลย
พอการกีฬาสีจบลง เราก็หวังว่าจะได้เจอเค้าอีก จนวันนึง เราบังเอิญเจอเค้า เราก็เลยคิดว่า เฮ้ย ปล่อยโอกาสนี้ไปไม่ได้ละ เลยเริ่มส่งข้อความไปหาเค้า จากแค่ ฝันดี ก็มากขึ้นเรื่อยๆ เป็น วันเว้นวัน เป็น ทุกๆวันบ้าง บางทีก็ชวนไปทานข้าวอาทิตย์ละครั้งบ้าง หรือดูหนังเทอมละครั้งบ้าง อีกทั้งเค้ายังเอาชื่อเราไปให้ทีมบาสเกตบอล เราเลยได้เข้าไปเล่นในทีมด้วยกัน ต้องซ้อมบาสด้วยกัน อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
เราก็ทักทาย เป็นเพื่อนกับเค้ามาเรื่อยๆ (ใจจริงเราสนใจในบุคลิกเค้าตั้งแต่แรกพบ แต่ไม่ได้คิดจะจีบ) จนเวลาผ่านไป จากการสังเกต การพูดคุยกัน การเล่นกีฬา การส่งข้อความไปมา ทำให้เราก็ยอมรับกับตัวเองว่า เราก็ชอบเค้าและจีบเค้าแบบเนียนๆอยู่นั่นแหละ เพราะ วันเวลาผ่านไป จากความสนใจ ความสงสัยในบุคลิกเค้า ก็กลายเป็นความชอบในที่สุด
เค้าก็รับไมตรีเรามาตลอด มีบ้างที่ปฏิเสธไปทานข้าวกับเรา หรือ ไม่ตอบข้อความเราบ้าง แต่ส่วนมาก เรารู้สึกได้ว่า เค้าชอบที่จะมีเราเป็นเพื่อน ชอบที่จะได้รับข้อความจากเราเกือบทุกๆวัน ชอบที่จะไปทานข้าวกับเรา ชอบที่จะได้รับความสนใจจากเรามากกว่าที่คนอื่นๆในทีมได้รับ
เราชอบเค้า ทั้งๆที่เราก็ไม่รู้ว่า เค้าจะชอบผู้หญิงได้หรือไม่ ถือว่าสิ่งที่เราทำมาตลอดหนึง่ปีนั้น เสี่ยงกับความผิดหวังและเสียใจมาก
บางทีเราก็อยากรู้ว่า เค้ามีรสนิยมแบบไหน เราก็จะมีถามเค้าอ้อมๆบ้าง ถึงเรื่องความรัก ความชอบ อะไรแบบนี้ และนี่คือสิ่งที่เค้าบอกเรา...
ปรึกษาเรื่อง หญิงรักหญิง และเราควรทำตัวอย่างไรต่อไปดี
เราเป็นผู้หญิงกรูุ๊ปเลือดบี นิสัย สดใส ร่าเริง เป็นมิตร ค่อนข้างเป็นจุดสนใจ เป็นเด็กกิจกรรม เล่นกีฬา ถ่ายภาพ ศิลปะ ดนตรีเป็นหมด แต่เรียนไม่ค่อยเก่ง เราอายุ 24 อยู่ปีห้า เพราะ เราไปปรับพื้นฐานภาษา ก่อนเข้าเรียนในคณะสุดโหดที่เรียนนานมากๆที่ต่างประเทศ
การแต่งตัวแบบเรียบๆ เท่ๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าคอนเวิร์ส บุคลิกจะห้าวๆหน่อย ผมสั้น
ความคิดจะเป็นแบบผู้ชาย คือ อยากหาเงิน ซื้อบ้าน ซื้อรถ เป็นผู้นำครอบครัว
แต่นิสัยค่อนข้างอ่อนโยนมาก ความรู้สึกอ่อนไหวมาก
ส่วนเค้า เป็นผู้หญืงกรุ๊ปเลือดเอ นิสัย เงียบ ขรึม นิ่ง เก็บอารมณ์ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจ จะเว้นระยะกับคนอื่น เค้าอายุ 20 อยู่ปีสาม เป็นเด็กเรียน
แต่งตัวเรียบๆ เสื้อ กางเกง ไม่ใส่กระโปรง ไม่แต่งหน้า ผมยาว รัดผมธรรมดา บุคลิกดูกลางๆ ไม่สาวมาก แต่ก็ไม่แมน
ด้วยความที่เค้าเก็บอารมณ์เก่ง เค้าก็จะดูเหมือนคนที่มีเหตุผลตลอดเวลา รู้ว่าอะไรควรไม่ควร แต่ข้างในจิตใจเป็นคนอ่อนโยนและอ่อนไหวมาก
เราเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน (รู้ตัวเองตั้งแต่ประถม) แต่มีเพื่อนหลากหลาย ก็สนใจทั้งชายและหญิง แต่ส่วนมากจะแอบชอบผู้หญิงมากกว่า ผู้ชายที่ชอบก็พอมีแต่น้อยมากๆ เคยมีปั๊ปปี้เลิฟตอนประถมกับเพื่อนผู้หญิง แต่ก็แค่ไม่กี่เดือน พอขึ้นมัธยมก็จบไป และเคยคบผู้ชายช่วงมหาลัยประมาณ 3 ปี รักมาก แต่สุดท้ายก็ขอเลิกกับเค้า เพราะ เรารู้ตัวเองแบบแน่ใจแล้วว่า แม้เราจะรักเค้ามาก แต่ความรุ็สึกมันไม่ใช่ เราอยากได้ผู้หญิงเป็นคู่ชีวิต เพราะเรามั่นใจแล้วว่า เรารักผู้หญิง
พอเราเลิกกับแฟนไปได้ประมาณครึ่งปี เราก็ได้มาพบกับรุ่นน้องผู้หญิงคนนี้ที่งานกีฬา เห็นตอนแรก ก็สะดุดที่บุคลิกเค้าเลย นิ่งมากๆ เงียบ ไม่ยิ้มให้คนแปลกหน้า (คือเรา แม้จะต้องแข่งกีฬาทีมเดียวกัน) เราก็เหมือนรู้สึกแบบท้าทายว่า
ถ้าวันนึงเค้ายิ้มให้เราได้นะ เราจะมีความสุขมากๆเลย
พอการกีฬาสีจบลง เราก็หวังว่าจะได้เจอเค้าอีก จนวันนึง เราบังเอิญเจอเค้า เราก็เลยคิดว่า เฮ้ย ปล่อยโอกาสนี้ไปไม่ได้ละ เลยเริ่มส่งข้อความไปหาเค้า จากแค่ ฝันดี ก็มากขึ้นเรื่อยๆ เป็น วันเว้นวัน เป็น ทุกๆวันบ้าง บางทีก็ชวนไปทานข้าวอาทิตย์ละครั้งบ้าง หรือดูหนังเทอมละครั้งบ้าง อีกทั้งเค้ายังเอาชื่อเราไปให้ทีมบาสเกตบอล เราเลยได้เข้าไปเล่นในทีมด้วยกัน ต้องซ้อมบาสด้วยกัน อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง
เราก็ทักทาย เป็นเพื่อนกับเค้ามาเรื่อยๆ (ใจจริงเราสนใจในบุคลิกเค้าตั้งแต่แรกพบ แต่ไม่ได้คิดจะจีบ) จนเวลาผ่านไป จากการสังเกต การพูดคุยกัน การเล่นกีฬา การส่งข้อความไปมา ทำให้เราก็ยอมรับกับตัวเองว่า เราก็ชอบเค้าและจีบเค้าแบบเนียนๆอยู่นั่นแหละ เพราะ วันเวลาผ่านไป จากความสนใจ ความสงสัยในบุคลิกเค้า ก็กลายเป็นความชอบในที่สุด
เค้าก็รับไมตรีเรามาตลอด มีบ้างที่ปฏิเสธไปทานข้าวกับเรา หรือ ไม่ตอบข้อความเราบ้าง แต่ส่วนมาก เรารู้สึกได้ว่า เค้าชอบที่จะมีเราเป็นเพื่อน ชอบที่จะได้รับข้อความจากเราเกือบทุกๆวัน ชอบที่จะไปทานข้าวกับเรา ชอบที่จะได้รับความสนใจจากเรามากกว่าที่คนอื่นๆในทีมได้รับ
เราชอบเค้า ทั้งๆที่เราก็ไม่รู้ว่า เค้าจะชอบผู้หญิงได้หรือไม่ ถือว่าสิ่งที่เราทำมาตลอดหนึง่ปีนั้น เสี่ยงกับความผิดหวังและเสียใจมาก
บางทีเราก็อยากรู้ว่า เค้ามีรสนิยมแบบไหน เราก็จะมีถามเค้าอ้อมๆบ้าง ถึงเรื่องความรัก ความชอบ อะไรแบบนี้ และนี่คือสิ่งที่เค้าบอกเรา...