อันนี้เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับผมนะครับ ไม่ได้สมมุติ
ผมอยู่คนเดียวในห้องมาเกือบสี่ปี ผมเก็บตัวอยู่อย่างนั้นเช้าทำงาน เย็นกลับบ้าน จนรู้สึกว่ามันผิดปรกติ ของมนุษย์ทั่วไป ไม่ได้คุยกับใครนอกจากเวลางาน ผมแก้โดยตอนเย็นออกไปหาอะไรทำบ้าง คุยกับคนนอกบ้านมากขึ้น มันก็ไม่ได้ดีขึ้นมากเท่าไหร่ แต่ก็ดีกว่าเดิม
สาเหตุมันเริ่มเกิดขึ้นหลังจากที่คุยกับคนอื่น เรื่องที่มันรู้สึกแย่เพราะที่เจอมามีแต่คนโกหก ผมรู้เพราะทุกคนที่เข้ามาผมจับได้แบบคาหนังคาเขา ห่างกันไม่ถึง 5 เมตร ทั้งนั้น มันเป็นภาพที่ทำให้หยุดหายใจไปขณะนึงสะเทือนใจมากใครที่จับได้ผมก็เลิกยุ่ง รู้จักคนใหม่ก็เหมือนเดิมวนเวียนซ้ำเติมกันอยู่อย่างนี้ ตอนนี้กลายเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบ ไม่ค่อยไว้ใจใคร รายละเอียดไม่ได้ลงเท่าไหร่เพราะมันไม่ใช่คำถาม
คนที่เคยเจอเรื่องแบบนี้มี " วิธีคิด " หรือแนวทางอย่างไร ให้สภาพจิตใจ มันดีขึ้นหรือไม่แย่ไปกว่านี้ไหมครับ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ
เวลารู้สึกสภาพจิตใจย่ำแย่ ซ้ำซ้อน ทำอย่างไรกันครับ
ผมอยู่คนเดียวในห้องมาเกือบสี่ปี ผมเก็บตัวอยู่อย่างนั้นเช้าทำงาน เย็นกลับบ้าน จนรู้สึกว่ามันผิดปรกติ ของมนุษย์ทั่วไป ไม่ได้คุยกับใครนอกจากเวลางาน ผมแก้โดยตอนเย็นออกไปหาอะไรทำบ้าง คุยกับคนนอกบ้านมากขึ้น มันก็ไม่ได้ดีขึ้นมากเท่าไหร่ แต่ก็ดีกว่าเดิม
สาเหตุมันเริ่มเกิดขึ้นหลังจากที่คุยกับคนอื่น เรื่องที่มันรู้สึกแย่เพราะที่เจอมามีแต่คนโกหก ผมรู้เพราะทุกคนที่เข้ามาผมจับได้แบบคาหนังคาเขา ห่างกันไม่ถึง 5 เมตร ทั้งนั้น มันเป็นภาพที่ทำให้หยุดหายใจไปขณะนึงสะเทือนใจมากใครที่จับได้ผมก็เลิกยุ่ง รู้จักคนใหม่ก็เหมือนเดิมวนเวียนซ้ำเติมกันอยู่อย่างนี้ ตอนนี้กลายเป็นคนที่มองโลกในแง่ลบ ไม่ค่อยไว้ใจใคร รายละเอียดไม่ได้ลงเท่าไหร่เพราะมันไม่ใช่คำถาม
คนที่เคยเจอเรื่องแบบนี้มี " วิธีคิด " หรือแนวทางอย่างไร ให้สภาพจิตใจ มันดีขึ้นหรือไม่แย่ไปกว่านี้ไหมครับ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ