สวัสดีค่ะ เป็นครั้งแรกที่เข้ามาเขียนกระทู้ในนี้
จริงๆเรื่องก็ผ่านมาจะเป็นปีแล้วด้วย ที่จริงอ่านกระทู้คนอื่นแล้วนึกถึงเรื่องตัวเองขึ้นมา
คิดว่าคนเรานี่ก็ผ่านเรื่องราวมามากมายไม่แพ้กันเลย
อยากบอกทุกคนว่า ไม่ใช่แค่พวกคุณนะคะที่เจอเรื่องร้ายๆ ใครก็เคยผ่านกันมาแล้วทั้งนั้น
ส่วนเรื่องของเราก็มีอยู่ว่า
ต้นปี 54เราตกงานที่เคยทำอยู่ที่กรุงเทพ โดนเด้งกลางอากาศแต่โชคดี
ผ่านไปแค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก็มีบริษัทเรียกไปสัมภาษณ์ที่ศรีราชา
เป็นโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าของเกาหลี เราสมัครตำแหน่งล่าม
โชคดีเป็นของเรา ได้งานนี้มาแบบสบายๆ
และมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่างๆ ทั้งทุกข์และสุข
เรามีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่เรียนม.ห้า เรียนมหาลัยที่เดียวกัน พอจบต้องแยกย้ายกันไปทำงานคนละที่
เค้าเรียนปริญญาโทที่บ้าน เราทำงานอยู่กรุงเทพ แล้วก็ย้ายมาชลบุรี
ความรักเราก็เรียบๆ ไม่ได้ไรมาก แต่ติดตรงที่นานๆเจอกันครั้ง ส่วนใหญ่ที่เจอ
เราจะเป็นซัพพอร์ต คือเราเป็นคนจ่าย ด้วยข้ออ้างที่ว่าเราเงินเดือนเยอะ
พ่อแม่ กับทางบ้านผู้ชายไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ เราเป็นลูกแม่ค้า ขายก๊วยเตี๊ยวธรรมดาๆ
ทางบ้านเค้าชอบหาคนมาดูตัวให้บ่อยๆ แต่เค้าก็ดีนะ ไม่สนใจ เค้ารักเราก็รักนะ
แต่ไม่ค่อยสนใจ ดูแลอะไรมาก โทรไปไม่ค่อยรับบอกว่าเรียนเครียดเหนื่อย
เราบอกเราตกบันไดมือซ้น เค้าบอกสมน้ำหน้า อยากซุ่มซ่ามเอง
วันเกิด เทศกาลสำคัญก็ไม่มีของขวัญ การ์ดใบเดียวก็ไม่มีบอกว่าไม่มีเวลาไปซื้อ
ของขวัญก็ไร้สาระ โตๆกันแล้ว เราก็อึ้งๆไปแต่ทำไรไม่ได้
เรามาทำงานที่ศรีราชา เป็นโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้า
ด้วยความที่เราเป็นล่ามแล้วก็ต้องตามเจ้านาย ติดต่อแผนกต่างๆอยู่บ่อยๆ
ก็จะมีคนรู้จักเราเยอะ ตอนเราเข้าใหม่ก็มีคนมาจีบพอสมควร
เราไม่ได้หน้าตาดีมากแต่ว่าเราพูดเก่ง ก็มีน้องคนนึงอยู่แผนกซ่อมบำรุง
อายุน้อยกว่าเรา3ปี มาชอบเรา ในโรงงานเราจะมีระบบแชตคุยกันเหมือนเอ็มเอสเอ็น
เค้าก็จะคอยแชตมาคุยมาจีบเราเรื่อยๆ ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรนะคะ
คิดว่าเฮ้ย เรามีแฟนแล้ว แล้วก็เท่าที่รู้มาน้องคนนี้ก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
สมมติว่าน้องผู้ชายคนนี้ชื่อ วัน ละกันนะคะ
น้องวันเนี่ยค่ะ เจอหน้ากันจะไม่พูด ไม่เรียกเราว่าพี่ แต่จะชอบแชตมา
คุยกันมาเรื่อยๆ ในจังหวะที่เราเหงาๆพอดีด้วย เราก็ยอมรับนะคะว่าเราก็ผิด
ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดีค่ะ ต่างจากเวลาเราโทรไปหาแฟนเรา เราได้แต่อะไรที่เย็นชากลับมา
จริงๆแล้วเรากับแฟนตกลงจะแต่งงานกันตอนสิ้นปี
แต่เราไม่มีเงินพอ แม่แฟนเราจะให้เราเก็บค่าสินสอด ทองหมั้นเองคนเดียวหมด
เราก็ไม่ค่อยจะรู้สึกดีเท่าไหร่ แฟนเราก็ไม่พูด ไม่ท้วงอะไร เราเครียดไปหมด
พอมาเจอคนเอาใจ เราก็เลยเขว เราบอกเลิกแฟนเราช่วงเดือนตุลาคม 54
แฟนเราก็เสียใจมาก เค้าด่าว่าเราสารพัด เราก็ยอมรับโดยดี
แต่เค้าพูดคำนึงว่า เราขอโทษ เราจะไม่เห็นเธอเป็นของตายอีกแล้ว เราจะดูแลเธอให้ดีกว่าเดิม
เค้าถามว่าเรามีคนอื่นใช่มั้ย เราก็ตอบว่าใช่ เค้าบอกว่า ทำไมล่ะ ที่เรานอกใจเธอเราก็ยัง
กลับมาหาเธอทุกครั้งนะ ........อึ้งมั้ยคะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
เลิกกันเค้าก็ทวงของทุกอย่างที่เคยให้เรา ทวงเงินเราที่ยืมเค้าไปสองหมื่น
แต่เราค้ำประกันรถให้เค้าแล้วก็ช่วยส่งเดือนละสามสี่พัน เค้าบอกว่าไม่เกี่ยวกัน
พอเราเลิกกับแฟนคนนี้ เราก็เริ่มไปคบกับวันแบบเต็มตัว
เราไปสืบมาแล้วก็รู้ว่าเค้าเลิกกับแฟนไปได้หลายเดือนแล้ว
เรากับวันเหมือนจะไปกันได้ดีมากๆในทุกๆเรื่อง
วันเป็นคนใส่ใจรายละเอียดมาก เค้ารู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
มีของเล็กๆน้อยๆ มาเซอร์ไพรส์บ่อยๆ
แต่แปลกเค้าไม่รับแอดเฟสบุ๊คเรา บางทีก็ดูเหมือนเค้าปิดบังอะไรเราอยู่ซักอย่าง
ตอนที่เราเลือกมาคบกับวันก็มีคนเตือนเราเยอะเหมือนกัน แต่ก็นะ
ความรักหรือความหลงก็ไม่รู้ เราก็ไม่ฟังใครเลย
คบกันตอนแรกเรายังไม่มีรถ เค้าวางแผนจะซื้อรถแล้วก็เอาใบจองมาเซอร์ไพรส์เรา
บอกว่าจะได้พาเราไปเที่ยว เค้าชอบเที่ยวมากๆ
เวลาอยู่ด้วยกันส่วนใหญ่เราก็นอนคุยกัน นอนร้องเพลง ดูหนังบ้าง ทำกับข้าวกินกัน
ชีวิตเราเหมือนได้อะไรที่ขาดหายไปมาเติมเต็ม
คบกันได้เดือนนึง เค้าก็ลาออกแล้วไปทำงานที่ระยอง แต่เราก็ได้เจอกันทกเย็น
กินข้าวด้วยกันทุกวัน ระหว่างวันก็มีส่งข้อความน่ารักๆหากัน
ก่อนวันวาเลนไทน์ไม่กี่วัน เค้าถูกส่งตัวไปอบรมที่กรุงเทพ
พอเย็นวันนั้นกลับมาเจอหน้ากัน ปกติเราจะกระโดดกอดเค้าทุกวัน(กระโดดเข้าเอวเลย)
แต่วันนั้นเค้าเหมือนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ปกติเราจะผลัดกันเล่าให้กันฟัง
ว่าวันนี้ทำงานเจออะไรกันมาบ้าง เหนื่อยมั้ย ให้กำลังใจกัน
เราก็ถามเค้าว่าเป็นอะไรทำไมเงียบไป เค้าบอกว่าไปอบรมมาแล้วเจอเพื่อน
จนเค้าหลุดปากมาว่าเจอแฟนเก่า แฟนเก่าเค้าเป็นเซลส์ขายเครื่องจักร
เค้าบอกว่าเราไปทักเค้า แต่แฟนเก่าไม่ทักตอบ ก็เสียใจ
เราเงียบไปพักนึง ไม่รู้จะพูดยังไง แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ บอกเค้าว่าขออาบน้ำก่อน
หลังจากวันนั้นเค้าก็เงียบๆไป ปกติเวลาแฟนเก่าเราโทรมาเค้าจะไม่ให้รับ
แต่มีวันนึงเค้าบอกว่ารับซิ ทำไมไม่รับล่ะ ปกติตอนเย็นเราจะไม่ค่อยทำโอเพราะ
อยากกลับเร็วๆมาเจอเค้า เค้าก็บอกว่าทำโอไปเถอะ ไม่เป็นไร
วาเลนไทน์เค้าสั่งให้ร้านดอกไม้มาส่งให้เราที่โรงงานเพื่อนที่โรงงานเราก็อิจฉากันใหญ่
แต่พอเจอหน้ากันเค้าก็นิ่งๆไปอีก เราสับสนมากแต่ไม่ได้ถามอะไร
หลังจากวาเลนไทน์อาทิตย์นึง รถที่เค้าจองไว้ได้พอดี เราชวนเค้าไปเที่ยวประจวบ
แต่เค้าบอกว่ายังขับไม่คล่อง ยังไม่อยากไป อีกสองสามวันเค้าก็บอกเราว่า
จะไปเที่ยวกาญจนบุรีกับที่บ้านนะ บอกแค่นี้แต่ไม่ชวนเราไป เราก็บอกว่า
ดีๆ ได้รถใหม่มาก็พาพ่อแม่ไปเที่ยวก่อน ถือว่าเจิม
วันศุกร์เค้าลางานไปเที่ยว เราไม่ได้เอะใจอะไร ได้แต่บอกว่าเป็นห่วงนะ ขับรถดีๆ
ตอนเย็นเค้าโทรมาบอกว่า ถ้าโทรไม่ติดไม่ต้องตกใจนะ ลืมที่ชาร์ตมาด้วย
เราก็ตงิดๆใจแต่ไม่ได้สงสัย วันเสาร์เราอยู่ห้องคนเดียวก็เล่นเฟสไปเรื่อยๆ
พอดีเรารู้จักเฟสแฟนเก่าเค้า นึกยังไงไม่รู้ลองเข้าไปดู ปรากฎว่า
แฟนเค้าโพสว่า "ตื่นมาก็อยู่ที่นี่แล้ว" แล้วก็เป็นรูปสะพานข้ามแม่น้ำแคว
เราก็คิด โลกคงไม่กลมขนาดนั้นหรอกมั้ง ทำไมต้องไปเที่ยวที่เดียวกัน
รอจนวันอาทิตย์เย็นเค้ากลับมา เค้ายื่นทองม้วนสดให้เรากล่องนึงบอกว่าเอามาฝาก
เราก็รับมา จะกอดเค้าเค้าก็นิ่งมาก พอค่ำๆอาบน้ำ แล้วก็นอนเล่นคุยกัน
เราก็ถามว่า เป็นไง เที่ยวสนุกมั้ย ฝนตกหรือเปล่า พ่อกับแม่นั่งรถเมื่อยมั้ย
เค้าก็ตอบปกติทุกอย่าง เราถามว่าได้ไปสะพานข้ามแม่น้ำแควมาหรือเปล่า
เค้าทำหน้าตกใจ แล้วก็ถามว่าถามทำไมเหรอ เราบอกว่า
เปล่าหรอก ก็เห็นใครๆก็ต้องไปกันนี่นา เค้าขอไปเข้าห้องน้ำ
ปกติเราเป็นคนไม่เคยเช็คมือถือแฟน แต่ไม่รู้ทำไมวันนั้น เราหยิบมาดู
เปิดข้อความอ่าน เห็นข้อความส่งถึงกันหลายข้อความ เป็นข้อความที่นัดเจอกันไปเที่ยวด้วย
พอเค้าออกมาจากห้องน้ำ เราก็ถามว่า "บอกมาเถอะ ไปกับใครมา"
เค้าไม่ยอมพูด ให้เราปิดไฟ บอกว่าไม่กล้ามองหน้าเรา
เค้าก็สารภาพว่าไปกับแฟนเก่ามาแต่ไม่ได้มีไรกัน สองวันหนึ่งคืนเต็มๆ
เค้าบอกกับเราว่าแฟนเก่าเค้าอยู่ด้วยแล้วสนุก แต่เวลาอยู่กับเราแล้วรู้สึกอบอุ่น
เราเสียใจมาก นอนไม่หลับทั้งคืน เช้ามาเราไปทำงานสภาพเหมือนศพ
เค้าโทรมาบอกว่าไม่ต้องร้องไห้นะ ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เราถามว่า
พาเราไปเที่ยวบ้างได้มั้ย เค้าก็รับปาก แต่เย็นวันนั้นเค้าไม่มาหาเรา
เค้าบอกว่าต้องกลับไปนอนบ้านเป็นเพื่อนน้อง พ่อกับแม่ไม่อยู่
เราโทรไปหาเค้า ถามว่าคิดถึงเรามั้ย เค้าไม่ตอบ แล้วก็พูดมาคำนึงว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว
แต่เค้าก็ไม่บอกเลิกเรา จนเราทนไม่ไหวบอกว่ามาเคลียร์ให้จบๆไปเถอะ
วันนั้นเค้ามาเราเตรียมเก็บของเค้าที่อยู่ห้องเราจนหมด จริงๆเราไม่ได้อยากให้เค้าไปเลย
แอบหวังว่าเค้าคงเลือกเรา คงจะพูดว่าขอโทษแต่ไม่มีเลย เค้าบอกว่า
เราเข้ากันไม่ได้ มีอะไรอีกหลายอย่างที่เค้าอยากทำ เราอายุมากกว่าแม่เค้าไม่ชอบเรา
คบกันไปก็ไม่มีอนาคต สารพัดข้ออ้างที่จะพูดมา เราไม่ร้องไห้เลย ไม่มีน้ำตาซักหยด
เราถามว่าจะกลับหาแฟนเก่าเหรอ เค้าบอกว่าไม่มีทาง ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
เราถามว่าแฟนเก่าเค้ารู้มั้ย ว่ามาคบกับเรา แฟนเก่าเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย คิดว่าแฟนตัวเองหายไปอยู่คนเดียวเฉยๆ
เราก็อวยพรให้เค้าโชคดี มีความสุขมากๆ พอปิดประตู เราก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่เหลือดี
มาทำงานตอนเช้ามีแต่คนตกใจ ทำงานแทบไม่ได้เลย นั่งทำงานก็ร้องไห้
น้ำหนักเราลดไปสี่โลภายในเจ็ดวัน กินอะไรไม่ลงเลย คอมันตีบมันตันไปหมด
เราพยายามติดต่อเค้าแต่เค้าไม่รับ ไม่ตอบอะไรเราเลย หลับไปทั้งน้ำตา ตื่นมาก็ร้องไห้
เป็นอย่างนี้อยู่เป็นเดือน เค้าไปดูเฟสบุ๊คเค้ากับแฟนปรากฎว่าไม่ถึงสามวันที่บอกเลิกเรา
เค้าก็ไปเที่ยวสวนผลไม้ด้วยกัน เราแทบบ้าเลย ต้องกินยานอนหลับให้หลับ
เรากลับบ้านไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด แม่กอดเราแล้วบอกเราว่าแม่ผิดเองที่ให้ความรักลูกไม่พอ
เราพูดไม่ออกเลย คราวนี้ได้แต่ร้องไห้เสียใจที่ตัวเองทำไมโง่อย่างงี้ไปเสียใจให้ผู้ชายอย่างนั้นทำไม
เราใช้เวลาทำใจอยู่ประมาณ แปดเดือน ระหว่างนั้น เราไปหาเพื่อนๆ ไปเที่ยว
ลองใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว โทรหาพ่อกับแม่ทุกวัน พาหลานๆไปกินข้าว ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน
จนวันนึงเค้าติดต่อมา โทรมาหาเราบอกว่าเมา อยู่ดีๆก็คิดถึงเราขึ้นมา
ถึงเวลานี้เราได้แต่หัวเราะกับตัวเอง ถึงเวลานี้เราไม่ดีใจ เราไม่ได้ต้องการเค้าอีกต่อไปแล้ว
อยากจะบอกว่าในชีวิตเรา บนโลกใบนี้นะคะ นอกจากผู้ชายแล้ว ยังมีคนรักเราอีกเยอะ
ยังมีคนที่เราควรให้ความสำคัญและเห็นความสำคัญของเราอีกมากมาย
ใครที่ท้อใจจากความรัก อกหักผิดหวังอย่าเพิ่งท้อ ซักวันเราจะผ่านมันไปได้
แล้วเราจะรู้ว่าเราเก่งแค่ไหน ภูมิใจในตัวเองมากขึ้นเป็นพันเท่า
สู้ๆนะคะ
ให้กำลังใจคนที่ผิดหวังในความรัก
จริงๆเรื่องก็ผ่านมาจะเป็นปีแล้วด้วย ที่จริงอ่านกระทู้คนอื่นแล้วนึกถึงเรื่องตัวเองขึ้นมา
คิดว่าคนเรานี่ก็ผ่านเรื่องราวมามากมายไม่แพ้กันเลย
อยากบอกทุกคนว่า ไม่ใช่แค่พวกคุณนะคะที่เจอเรื่องร้ายๆ ใครก็เคยผ่านกันมาแล้วทั้งนั้น
ส่วนเรื่องของเราก็มีอยู่ว่า
ต้นปี 54เราตกงานที่เคยทำอยู่ที่กรุงเทพ โดนเด้งกลางอากาศแต่โชคดี
ผ่านไปแค่ไม่ถึงสองอาทิตย์ก็มีบริษัทเรียกไปสัมภาษณ์ที่ศรีราชา
เป็นโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าของเกาหลี เราสมัครตำแหน่งล่าม
โชคดีเป็นของเรา ได้งานนี้มาแบบสบายๆ
และมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่างๆ ทั้งทุกข์และสุข
เรามีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่เรียนม.ห้า เรียนมหาลัยที่เดียวกัน พอจบต้องแยกย้ายกันไปทำงานคนละที่
เค้าเรียนปริญญาโทที่บ้าน เราทำงานอยู่กรุงเทพ แล้วก็ย้ายมาชลบุรี
ความรักเราก็เรียบๆ ไม่ได้ไรมาก แต่ติดตรงที่นานๆเจอกันครั้ง ส่วนใหญ่ที่เจอ
เราจะเป็นซัพพอร์ต คือเราเป็นคนจ่าย ด้วยข้ออ้างที่ว่าเราเงินเดือนเยอะ
พ่อแม่ กับทางบ้านผู้ชายไม่ค่อยชอบเราเท่าไหร่ เราเป็นลูกแม่ค้า ขายก๊วยเตี๊ยวธรรมดาๆ
ทางบ้านเค้าชอบหาคนมาดูตัวให้บ่อยๆ แต่เค้าก็ดีนะ ไม่สนใจ เค้ารักเราก็รักนะ
แต่ไม่ค่อยสนใจ ดูแลอะไรมาก โทรไปไม่ค่อยรับบอกว่าเรียนเครียดเหนื่อย
เราบอกเราตกบันไดมือซ้น เค้าบอกสมน้ำหน้า อยากซุ่มซ่ามเอง
วันเกิด เทศกาลสำคัญก็ไม่มีของขวัญ การ์ดใบเดียวก็ไม่มีบอกว่าไม่มีเวลาไปซื้อ
ของขวัญก็ไร้สาระ โตๆกันแล้ว เราก็อึ้งๆไปแต่ทำไรไม่ได้
เรามาทำงานที่ศรีราชา เป็นโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้า
ด้วยความที่เราเป็นล่ามแล้วก็ต้องตามเจ้านาย ติดต่อแผนกต่างๆอยู่บ่อยๆ
ก็จะมีคนรู้จักเราเยอะ ตอนเราเข้าใหม่ก็มีคนมาจีบพอสมควร
เราไม่ได้หน้าตาดีมากแต่ว่าเราพูดเก่ง ก็มีน้องคนนึงอยู่แผนกซ่อมบำรุง
อายุน้อยกว่าเรา3ปี มาชอบเรา ในโรงงานเราจะมีระบบแชตคุยกันเหมือนเอ็มเอสเอ็น
เค้าก็จะคอยแชตมาคุยมาจีบเราเรื่อยๆ ตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรนะคะ
คิดว่าเฮ้ย เรามีแฟนแล้ว แล้วก็เท่าที่รู้มาน้องคนนี้ก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
สมมติว่าน้องผู้ชายคนนี้ชื่อ วัน ละกันนะคะ
น้องวันเนี่ยค่ะ เจอหน้ากันจะไม่พูด ไม่เรียกเราว่าพี่ แต่จะชอบแชตมา
คุยกันมาเรื่อยๆ ในจังหวะที่เราเหงาๆพอดีด้วย เราก็ยอมรับนะคะว่าเราก็ผิด
ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดีค่ะ ต่างจากเวลาเราโทรไปหาแฟนเรา เราได้แต่อะไรที่เย็นชากลับมา
จริงๆแล้วเรากับแฟนตกลงจะแต่งงานกันตอนสิ้นปี
แต่เราไม่มีเงินพอ แม่แฟนเราจะให้เราเก็บค่าสินสอด ทองหมั้นเองคนเดียวหมด
เราก็ไม่ค่อยจะรู้สึกดีเท่าไหร่ แฟนเราก็ไม่พูด ไม่ท้วงอะไร เราเครียดไปหมด
พอมาเจอคนเอาใจ เราก็เลยเขว เราบอกเลิกแฟนเราช่วงเดือนตุลาคม 54
แฟนเราก็เสียใจมาก เค้าด่าว่าเราสารพัด เราก็ยอมรับโดยดี
แต่เค้าพูดคำนึงว่า เราขอโทษ เราจะไม่เห็นเธอเป็นของตายอีกแล้ว เราจะดูแลเธอให้ดีกว่าเดิม
เค้าถามว่าเรามีคนอื่นใช่มั้ย เราก็ตอบว่าใช่ เค้าบอกว่า ทำไมล่ะ ที่เรานอกใจเธอเราก็ยัง
กลับมาหาเธอทุกครั้งนะ ........อึ้งมั้ยคะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
เลิกกันเค้าก็ทวงของทุกอย่างที่เคยให้เรา ทวงเงินเราที่ยืมเค้าไปสองหมื่น
แต่เราค้ำประกันรถให้เค้าแล้วก็ช่วยส่งเดือนละสามสี่พัน เค้าบอกว่าไม่เกี่ยวกัน
พอเราเลิกกับแฟนคนนี้ เราก็เริ่มไปคบกับวันแบบเต็มตัว
เราไปสืบมาแล้วก็รู้ว่าเค้าเลิกกับแฟนไปได้หลายเดือนแล้ว
เรากับวันเหมือนจะไปกันได้ดีมากๆในทุกๆเรื่อง
วันเป็นคนใส่ใจรายละเอียดมาก เค้ารู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
มีของเล็กๆน้อยๆ มาเซอร์ไพรส์บ่อยๆ
แต่แปลกเค้าไม่รับแอดเฟสบุ๊คเรา บางทีก็ดูเหมือนเค้าปิดบังอะไรเราอยู่ซักอย่าง
ตอนที่เราเลือกมาคบกับวันก็มีคนเตือนเราเยอะเหมือนกัน แต่ก็นะ
ความรักหรือความหลงก็ไม่รู้ เราก็ไม่ฟังใครเลย
คบกันตอนแรกเรายังไม่มีรถ เค้าวางแผนจะซื้อรถแล้วก็เอาใบจองมาเซอร์ไพรส์เรา
บอกว่าจะได้พาเราไปเที่ยว เค้าชอบเที่ยวมากๆ
เวลาอยู่ด้วยกันส่วนใหญ่เราก็นอนคุยกัน นอนร้องเพลง ดูหนังบ้าง ทำกับข้าวกินกัน
ชีวิตเราเหมือนได้อะไรที่ขาดหายไปมาเติมเต็ม
คบกันได้เดือนนึง เค้าก็ลาออกแล้วไปทำงานที่ระยอง แต่เราก็ได้เจอกันทกเย็น
กินข้าวด้วยกันทุกวัน ระหว่างวันก็มีส่งข้อความน่ารักๆหากัน
ก่อนวันวาเลนไทน์ไม่กี่วัน เค้าถูกส่งตัวไปอบรมที่กรุงเทพ
พอเย็นวันนั้นกลับมาเจอหน้ากัน ปกติเราจะกระโดดกอดเค้าทุกวัน(กระโดดเข้าเอวเลย)
แต่วันนั้นเค้าเหมือนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ปกติเราจะผลัดกันเล่าให้กันฟัง
ว่าวันนี้ทำงานเจออะไรกันมาบ้าง เหนื่อยมั้ย ให้กำลังใจกัน
เราก็ถามเค้าว่าเป็นอะไรทำไมเงียบไป เค้าบอกว่าไปอบรมมาแล้วเจอเพื่อน
จนเค้าหลุดปากมาว่าเจอแฟนเก่า แฟนเก่าเค้าเป็นเซลส์ขายเครื่องจักร
เค้าบอกว่าเราไปทักเค้า แต่แฟนเก่าไม่ทักตอบ ก็เสียใจ
เราเงียบไปพักนึง ไม่รู้จะพูดยังไง แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ บอกเค้าว่าขออาบน้ำก่อน
หลังจากวันนั้นเค้าก็เงียบๆไป ปกติเวลาแฟนเก่าเราโทรมาเค้าจะไม่ให้รับ
แต่มีวันนึงเค้าบอกว่ารับซิ ทำไมไม่รับล่ะ ปกติตอนเย็นเราจะไม่ค่อยทำโอเพราะ
อยากกลับเร็วๆมาเจอเค้า เค้าก็บอกว่าทำโอไปเถอะ ไม่เป็นไร
วาเลนไทน์เค้าสั่งให้ร้านดอกไม้มาส่งให้เราที่โรงงานเพื่อนที่โรงงานเราก็อิจฉากันใหญ่
แต่พอเจอหน้ากันเค้าก็นิ่งๆไปอีก เราสับสนมากแต่ไม่ได้ถามอะไร
หลังจากวาเลนไทน์อาทิตย์นึง รถที่เค้าจองไว้ได้พอดี เราชวนเค้าไปเที่ยวประจวบ
แต่เค้าบอกว่ายังขับไม่คล่อง ยังไม่อยากไป อีกสองสามวันเค้าก็บอกเราว่า
จะไปเที่ยวกาญจนบุรีกับที่บ้านนะ บอกแค่นี้แต่ไม่ชวนเราไป เราก็บอกว่า
ดีๆ ได้รถใหม่มาก็พาพ่อแม่ไปเที่ยวก่อน ถือว่าเจิม
วันศุกร์เค้าลางานไปเที่ยว เราไม่ได้เอะใจอะไร ได้แต่บอกว่าเป็นห่วงนะ ขับรถดีๆ
ตอนเย็นเค้าโทรมาบอกว่า ถ้าโทรไม่ติดไม่ต้องตกใจนะ ลืมที่ชาร์ตมาด้วย
เราก็ตงิดๆใจแต่ไม่ได้สงสัย วันเสาร์เราอยู่ห้องคนเดียวก็เล่นเฟสไปเรื่อยๆ
พอดีเรารู้จักเฟสแฟนเก่าเค้า นึกยังไงไม่รู้ลองเข้าไปดู ปรากฎว่า
แฟนเค้าโพสว่า "ตื่นมาก็อยู่ที่นี่แล้ว" แล้วก็เป็นรูปสะพานข้ามแม่น้ำแคว
เราก็คิด โลกคงไม่กลมขนาดนั้นหรอกมั้ง ทำไมต้องไปเที่ยวที่เดียวกัน
รอจนวันอาทิตย์เย็นเค้ากลับมา เค้ายื่นทองม้วนสดให้เรากล่องนึงบอกว่าเอามาฝาก
เราก็รับมา จะกอดเค้าเค้าก็นิ่งมาก พอค่ำๆอาบน้ำ แล้วก็นอนเล่นคุยกัน
เราก็ถามว่า เป็นไง เที่ยวสนุกมั้ย ฝนตกหรือเปล่า พ่อกับแม่นั่งรถเมื่อยมั้ย
เค้าก็ตอบปกติทุกอย่าง เราถามว่าได้ไปสะพานข้ามแม่น้ำแควมาหรือเปล่า
เค้าทำหน้าตกใจ แล้วก็ถามว่าถามทำไมเหรอ เราบอกว่า
เปล่าหรอก ก็เห็นใครๆก็ต้องไปกันนี่นา เค้าขอไปเข้าห้องน้ำ
ปกติเราเป็นคนไม่เคยเช็คมือถือแฟน แต่ไม่รู้ทำไมวันนั้น เราหยิบมาดู
เปิดข้อความอ่าน เห็นข้อความส่งถึงกันหลายข้อความ เป็นข้อความที่นัดเจอกันไปเที่ยวด้วย
พอเค้าออกมาจากห้องน้ำ เราก็ถามว่า "บอกมาเถอะ ไปกับใครมา"
เค้าไม่ยอมพูด ให้เราปิดไฟ บอกว่าไม่กล้ามองหน้าเรา
เค้าก็สารภาพว่าไปกับแฟนเก่ามาแต่ไม่ได้มีไรกัน สองวันหนึ่งคืนเต็มๆ
เค้าบอกกับเราว่าแฟนเก่าเค้าอยู่ด้วยแล้วสนุก แต่เวลาอยู่กับเราแล้วรู้สึกอบอุ่น
เราเสียใจมาก นอนไม่หลับทั้งคืน เช้ามาเราไปทำงานสภาพเหมือนศพ
เค้าโทรมาบอกว่าไม่ต้องร้องไห้นะ ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เราถามว่า
พาเราไปเที่ยวบ้างได้มั้ย เค้าก็รับปาก แต่เย็นวันนั้นเค้าไม่มาหาเรา
เค้าบอกว่าต้องกลับไปนอนบ้านเป็นเพื่อนน้อง พ่อกับแม่ไม่อยู่
เราโทรไปหาเค้า ถามว่าคิดถึงเรามั้ย เค้าไม่ตอบ แล้วก็พูดมาคำนึงว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว
แต่เค้าก็ไม่บอกเลิกเรา จนเราทนไม่ไหวบอกว่ามาเคลียร์ให้จบๆไปเถอะ
วันนั้นเค้ามาเราเตรียมเก็บของเค้าที่อยู่ห้องเราจนหมด จริงๆเราไม่ได้อยากให้เค้าไปเลย
แอบหวังว่าเค้าคงเลือกเรา คงจะพูดว่าขอโทษแต่ไม่มีเลย เค้าบอกว่า
เราเข้ากันไม่ได้ มีอะไรอีกหลายอย่างที่เค้าอยากทำ เราอายุมากกว่าแม่เค้าไม่ชอบเรา
คบกันไปก็ไม่มีอนาคต สารพัดข้ออ้างที่จะพูดมา เราไม่ร้องไห้เลย ไม่มีน้ำตาซักหยด
เราถามว่าจะกลับหาแฟนเก่าเหรอ เค้าบอกว่าไม่มีทาง ยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
เราถามว่าแฟนเก่าเค้ารู้มั้ย ว่ามาคบกับเรา แฟนเก่าเค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย คิดว่าแฟนตัวเองหายไปอยู่คนเดียวเฉยๆ
เราก็อวยพรให้เค้าโชคดี มีความสุขมากๆ พอปิดประตู เราก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่เหลือดี
มาทำงานตอนเช้ามีแต่คนตกใจ ทำงานแทบไม่ได้เลย นั่งทำงานก็ร้องไห้
น้ำหนักเราลดไปสี่โลภายในเจ็ดวัน กินอะไรไม่ลงเลย คอมันตีบมันตันไปหมด
เราพยายามติดต่อเค้าแต่เค้าไม่รับ ไม่ตอบอะไรเราเลย หลับไปทั้งน้ำตา ตื่นมาก็ร้องไห้
เป็นอย่างนี้อยู่เป็นเดือน เค้าไปดูเฟสบุ๊คเค้ากับแฟนปรากฎว่าไม่ถึงสามวันที่บอกเลิกเรา
เค้าก็ไปเที่ยวสวนผลไม้ด้วยกัน เราแทบบ้าเลย ต้องกินยานอนหลับให้หลับ
เรากลับบ้านไปหาแม่ที่ต่างจังหวัด แม่กอดเราแล้วบอกเราว่าแม่ผิดเองที่ให้ความรักลูกไม่พอ
เราพูดไม่ออกเลย คราวนี้ได้แต่ร้องไห้เสียใจที่ตัวเองทำไมโง่อย่างงี้ไปเสียใจให้ผู้ชายอย่างนั้นทำไม
เราใช้เวลาทำใจอยู่ประมาณ แปดเดือน ระหว่างนั้น เราไปหาเพื่อนๆ ไปเที่ยว
ลองใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียว โทรหาพ่อกับแม่ทุกวัน พาหลานๆไปกินข้าว ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน
จนวันนึงเค้าติดต่อมา โทรมาหาเราบอกว่าเมา อยู่ดีๆก็คิดถึงเราขึ้นมา
ถึงเวลานี้เราได้แต่หัวเราะกับตัวเอง ถึงเวลานี้เราไม่ดีใจ เราไม่ได้ต้องการเค้าอีกต่อไปแล้ว
อยากจะบอกว่าในชีวิตเรา บนโลกใบนี้นะคะ นอกจากผู้ชายแล้ว ยังมีคนรักเราอีกเยอะ
ยังมีคนที่เราควรให้ความสำคัญและเห็นความสำคัญของเราอีกมากมาย
ใครที่ท้อใจจากความรัก อกหักผิดหวังอย่าเพิ่งท้อ ซักวันเราจะผ่านมันไปได้
แล้วเราจะรู้ว่าเราเก่งแค่ไหน ภูมิใจในตัวเองมากขึ้นเป็นพันเท่า
สู้ๆนะคะ