"มีอารมณ์แต่ไร้รัก" คำนี้ยังคงใช้ได้อยู่เสมอเมื่ออารมณ์บางอย่างอยู่เหนือเหตุผล
คือไกล้วันแห่งความรักเข้าไปทุกที สำหรับคนที่ยังโสด ถือว่าเป็นวันแห่งความขมขื่นทีเดียวที่ต้องเห็นคู่รักต่างๆควงกันไป......(ล้อเล่นนะครับ). ทุกๆปีจะกลับมาลำลึกเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนวันวาเลนไทล์ของตัวเองเมื่อครั้งอดีต
นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมานานแล้วเมื่อซัก.4ปีก่อนตอนเรียนอยู่ปี. 1 ไกล้จะขึ้นเทอม 2ซึ่งเหตุการ์นี้ได้ค้างคาในใจเล็กๆมาจนถึงปัจจุบันนี้
ขอเล่าเลยละกันว่าตอนนั้นผมเรียนติดโปรในเทอมแรก ถ้าเทอม2โปรอีกก็ไปแล้วไปลับ(เรียนมหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง). พอดีตอนนั้นในกลุ่มเพื่อนมีแฟนกันหมด ซึ่งเพื่อนผมเข้ามาเรียนพร้อมกันแต่มีแฟนก่อนผมจึงถามผมว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน ผมก็ท้าเพื่อนไปว่าก่อนวันวาเลนไทล์กูจะควงแฟนมาให้ดู. ก็เป็นการพูดแบบไม่คิด(ตอนนั้นยังอยู่ช่วงเดือนธันวาคม). ผมก็ยอมไม่ได้ไปจีบสาวเชียร์หรีดเดอร์ ซึ่งยอมรับว่าเธอสวยมากสเปกผมเลย โดยเธอมองผมเป็นน้อง(เพราะเรียกแทนตัวเองว่าพี่) ส่วนผมมองเธอในฐานะผู้หญิงคนนึง
หลังจากวันนั้นผมมักจะชวนไปใหนมาใหนตลอด เช่นดูหนัง เที่ยว โดยเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์ก้าวหน้ามากที่สุดคือได้ไปเที่ยวภูกระดึงด้วยกันช่วงปลายเดือนมกรา(ตอนชวนไปก็ชวนกันหลายคน แต่คนอื่นเหมือนรู้สถานการณ์จึงไม่ไปด้วย)และเธอก็ไปด้วยเพราะคิดว่าผมเองเป็นรุ่นน้องคนนึง คงทำอะไรไม่ได้หรอก(จริงๆเธอบอกว่าผมเป็นคนไว้ใจได้)ที่สุดแล้วผมก็ทนไม่ได้ทั้งขอ ทั้งอ้อนวอน สุดท้ายเธอก็ยอมแค่ให้ใช้"มือกับปากเท่านั้น"เธอบอกว่า"ยอมให้เพราะสงสาร"ทริปเที่ยวนั้นเป็นความสุขแรกหลังจากได้ออกจากกะลาที่เรียกว่าโรงเรียน แม้ว่าหลังจากนั้นจะไม่ได้เจอกับเธออีกแล้วเพราะเธอจบก่อนผมสามปี
อยากถามว่าการยอมเพราะสงสารมันมีด้วยหรือ หรือเพราะตอนนั้นผมอ่อนด้อยประสบการณ์เกินไปจึงไม่รู้ว่าผู้หญิงคิดอะไรอยู่?? ถ้าเป็คุณจะทำไงต่อจะคบต่อใหม
เดี๋ยวกลายเป็นผู้หญิงซึ่งทำงานแล้วเลี้ยงผู้ชายซึ่งเรียนอยู่(ตอนนั้นผมเลือกการจบ คือไม่ได้ติดต่อไปอีกเลยหลังจากเธอเรียนจบ)
(คำถามเรทนิดๆ 2)ถ้าผู้หญิงคนที่คุณชอบ ยอมคุณเพราะสงสารที่พยายามจีบเธอ โดยได้แต่ร่างกาย. แต่ไม่ได้ใจเธอคุณจะ???
คือไกล้วันแห่งความรักเข้าไปทุกที สำหรับคนที่ยังโสด ถือว่าเป็นวันแห่งความขมขื่นทีเดียวที่ต้องเห็นคู่รักต่างๆควงกันไป......(ล้อเล่นนะครับ). ทุกๆปีจะกลับมาลำลึกเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนวันวาเลนไทล์ของตัวเองเมื่อครั้งอดีต
นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมานานแล้วเมื่อซัก.4ปีก่อนตอนเรียนอยู่ปี. 1 ไกล้จะขึ้นเทอม 2ซึ่งเหตุการ์นี้ได้ค้างคาในใจเล็กๆมาจนถึงปัจจุบันนี้
ขอเล่าเลยละกันว่าตอนนั้นผมเรียนติดโปรในเทอมแรก ถ้าเทอม2โปรอีกก็ไปแล้วไปลับ(เรียนมหาลัยรัฐแห่งหนึ่ง). พอดีตอนนั้นในกลุ่มเพื่อนมีแฟนกันหมด ซึ่งเพื่อนผมเข้ามาเรียนพร้อมกันแต่มีแฟนก่อนผมจึงถามผมว่าเมื่อไหร่จะมีแฟน ผมก็ท้าเพื่อนไปว่าก่อนวันวาเลนไทล์กูจะควงแฟนมาให้ดู. ก็เป็นการพูดแบบไม่คิด(ตอนนั้นยังอยู่ช่วงเดือนธันวาคม). ผมก็ยอมไม่ได้ไปจีบสาวเชียร์หรีดเดอร์ ซึ่งยอมรับว่าเธอสวยมากสเปกผมเลย โดยเธอมองผมเป็นน้อง(เพราะเรียกแทนตัวเองว่าพี่) ส่วนผมมองเธอในฐานะผู้หญิงคนนึง
หลังจากวันนั้นผมมักจะชวนไปใหนมาใหนตลอด เช่นดูหนัง เที่ยว โดยเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์ก้าวหน้ามากที่สุดคือได้ไปเที่ยวภูกระดึงด้วยกันช่วงปลายเดือนมกรา(ตอนชวนไปก็ชวนกันหลายคน แต่คนอื่นเหมือนรู้สถานการณ์จึงไม่ไปด้วย)และเธอก็ไปด้วยเพราะคิดว่าผมเองเป็นรุ่นน้องคนนึง คงทำอะไรไม่ได้หรอก(จริงๆเธอบอกว่าผมเป็นคนไว้ใจได้)ที่สุดแล้วผมก็ทนไม่ได้ทั้งขอ ทั้งอ้อนวอน สุดท้ายเธอก็ยอมแค่ให้ใช้"มือกับปากเท่านั้น"เธอบอกว่า"ยอมให้เพราะสงสาร"ทริปเที่ยวนั้นเป็นความสุขแรกหลังจากได้ออกจากกะลาที่เรียกว่าโรงเรียน แม้ว่าหลังจากนั้นจะไม่ได้เจอกับเธออีกแล้วเพราะเธอจบก่อนผมสามปี
อยากถามว่าการยอมเพราะสงสารมันมีด้วยหรือ หรือเพราะตอนนั้นผมอ่อนด้อยประสบการณ์เกินไปจึงไม่รู้ว่าผู้หญิงคิดอะไรอยู่?? ถ้าเป็คุณจะทำไงต่อจะคบต่อใหม
เดี๋ยวกลายเป็นผู้หญิงซึ่งทำงานแล้วเลี้ยงผู้ชายซึ่งเรียนอยู่(ตอนนั้นผมเลือกการจบ คือไม่ได้ติดต่อไปอีกเลยหลังจากเธอเรียนจบ)