ในที่สุดก็มีโอกาสได้ไปแหกม่านตาและรูหู เสพสมภาพยนตร์เรื่องนี้มาเสียทีค่ะ หลังจากรอมานาน ไม่ใช่รอหนังนะค่ะ รอเวลาหลบจากชีวิต(อันรุงรัง) ไปดูเนี่ยแหละ รู้สึกโชคดี มากถึงมากที่สุดที่อยู่เชียงใหม่ เพราะเห็นบางจังหวัดเรื่องนี้ก็ไม่เข้ารู้สึกเสียดายแทนจริงๆค่ะ เพราะเรารับประกันได้เลยว่าคงหาบรรยากาศ และอารมณ์ร่วมกับหนังเรื่องนี้แบบนี้ที่อื่น ไม่ได้เท่ากับในโรงแน่ๆ
ไปดูมาค่ะ ที่ เซนทรัลแอร์พอร์ต ก็เพราะมันมีฉายอยู่ที่เดียวในแคว้นนี้แหละ (รู้สึกไฮโซ นานๆบ้านนอกอย่างเราจะเข้ากรุง ฮ่าๆๆๆ(นางเป็นเอามาก)) ก่อนจะไปพูดถึงหนัง ขอเล่า(“บ่น” มากกว่า) ก่อนว่าไปรู้จักหนังเรื่องนี้ได้ยังไง ต้องย้อนไปซัก 1000 B.C. ก่อน (บ้าแหระ!!) ตอนนั้นเห็นภาพมาจากในเน็ตค่ะ เป็นภาพแม่หญิง แอน ตัดผมสั้นกุด ไอ่เราเห็นทีแรกก็ตกใจ นึกว่าแม่หญิงคนงามไปทำอะไรมา เลยตามเข้าไปอ่าน ก็อ๋อปรากฏว่า แม่หญิงมารับเล่นหนังเรื่องนี้นี่เอง หลังจากนั้นเลยไปขุดคุ้ยข่าวมาอ่าน เลยได้รู้ว่าเล่นเป็นโสเภณีด้วย (ในใจคิด ฮึๆๆ ออสการ์ปีนี้ แม่หญิง ได้ชิงชัวร์ๆ แล้วก็จริง) ทีแรกยังไม่ได้สนใจหนังมากมาย แต่พอเริ่มเห็น Cast เฮีย โครว์ เฮีย แจ็คแมน กับสาว อเมนด้าเนี่ยแหละ ทำให้เริ่มรู้สึกเฮ๊ยยย น่าดูๆ !! แต่ !! เมื่อรู้เท่านั้นแหละว่าเป็นหนังที่ทำมาจาก มิวสิเคิล ความอยากก็อัพเกรด เป็นความบ้าโดยพลัน
เราจะขอพูดถึงหนังในฐานะคนที่ไม่เคย อ่านนิยายมาก่อน (กะจะไปหาอ่านแล้วหล่ะค่ะ แต่เห็นแล้วสุดท้อ หนาไปไหน เล่มเด๊ยวไม่พอ แต่มาแบบยกชุด ห้าเล่ม แทบเป็นลม เลยรอดูหนังอย่างเดียวละกัน เพราะถึงซื้อมาก็คงได้แต่ดองไว้เฉยๆ ไม่มีเวลาอ่าน) และหนังเรื่องนี้ เวอร์ชั่น อื่นๆมาก่อน (ซึ่งรีเมคเยอะ และ ถี่ไปไหน) แต่พอจะทราบว่า เวอร์ชั่นนี้จะมาแนวแปลกที่สุดคือ ยกเพลงและบทละครเวทีมาแทบทั้งดุ้นเลย เพราะในหนังจะร้องเพลงกัน 97 98 % ได้ ที่เหลือคือบทสนทนาสั้นๆ ระเบิดตู๊มต๊าม เสียงร้องไห้คนดู (อันหลังนี้มาได้ไง??? แต่ขอบอกว่ามีจริง หนึ่งในเสียงนั้นก็ของเราเอง) บางครั้งไม่เต็มประโยคด้วยซั้ม 2 % ค่ะ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว เราเป็น แฟนคลับหนังมิวสิเคิลตัวยง และชื่นชอบหนังร้องเพลงเป็นพิเศษ เราเลยสุนทรีย์กับหนังเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย เหมือนเพื่อนที่สนิทกันมานาน
มาค่ะ เพร๊อออ มานานละ ขอเปิดประเด็นเม้ามอยด์ ว่า ตื่นเต้นมากตอนเข้าไปดู เพราะนั่งที่ตำแหน่ง E16 แล้วตั้งแต่ E17 ไปจนสุด โล่งลึ๊ง สพรึงถึงหัวใจ ในใจก็หวั่นๆ ว่าดูไปดูมา จะมีคนโผล่มาตุ๊งเช่เรามั้ย (ฮ่าๆๆๆ) !! แต่ !! นั่นมิใช่ปัญหาเพราะ เมื่อเห็น ธงฝรั่งเศสลอยเคว้งอยู่ในน้ำกลางจอ อย่างเดียวดายก็สะกดเราซะอยู่หมัด จากนั้น เพลง Look Down ก็ดังขึ้น แถบสะดุ้ง เป็นเพลงเปิดหนังที่ยิ่งใหญ่ (น่ากลัว) มากจริงๆฉากลากเรือเป็นอะไรที่ เริ่ดเวอร์ สมจริงมากค่ะ
ถึกเวอร์ค่ะ ฮ่าๆๆ
ช่วงแรกหนังดำเนินเรื่องราวของนาย ฌอง วัลฌอง ไปเรื่อยๆ ช่วงสิบนาทีแรก เราก็คิดในใจว่า อาร๊ายยย จะรันทดขนาดนี้นะมนุษย์เรา แค่ขโมยขนมปังก้อนเดียวเอง ต้องทำให้คนดีๆคนนึงประสบชะตากรรมแล้วร้ายได้ถึงขนาดนี้ การแสดงของ เฮีย ฮิวช่วงแรกๆนี้ ขั้นเทพมาก ทั้งน้ำเสียง หน้าตา(น่ากลัววเวอร์) กิริยา โดยเฉพาะการร้องเพลง ทำเราอินมาก
พอดำเนินเรื่องเข้าไปลึกขึ้น ตัดเข้าสู่ภาคชีวิตของ ฟองทีน (แม่หญิงแอน) เราเปลี่ยนโซน จากชีวิตรันทด เป็นชีวิต โค ตร ระ รันทดในทันที เพราะตัวละครฟองทีน ส่งสารถึงความลำบากลำบนของมนุษย์คนนึงได้อย่างลึกถึงไส้ติ่งมาก โดนเพื่อนในโรงงานแกล้ง ถูกไล่ออก ยิ่งงานก็หายาก แถมต้องหาเงินส่งเสียลูกน้อยที่ฝากไว้กับผัวเมียหน้าเลือด ที่ใช้งานลูกเธอหยั่งกะทาส ชีวิตตกต่ำถึงขีดสุดจนต้องขาย ผม ขายฟัน จนท้ายที่สุดก็ต้องยอมเสียศักดิ์ศรี ขายร่างกายมันเป็นอะไรที่ หดหู่แบบสุด และการแสดงของ แม่หญิงช่วงนี้คือ ถึงสมมุตว่าส่วนหลังของหนังเรื่องนี้จะไม่ดี แต่แค่นี้ก็คุ้มอ่าที่ได้มาดู อินเนอร์ล้นจอ (เด๊ยวไว้เม้าในส่วนนักแสดงละกัน) ขอเล่าเพียงเท่านี้ ที่เหลือไปดูเอง ฮ่าๆๆ เพราะ ยาวมาก นั่งตูดชาตั้งสามชั่วโมง ปวดฉี่ด้วยไม่กล้าออกไปกลัวพลาดฉากสำคัญ
สงสาร ฟองทีน มาก
Les Misérable (ฉบับชาวบ้านเม้ามอยด์ + สปอยด์แบบสุด) ควันหลงของภาพยนตร์แห่งความ “ฟิน”
ไปดูมาค่ะ ที่ เซนทรัลแอร์พอร์ต ก็เพราะมันมีฉายอยู่ที่เดียวในแคว้นนี้แหละ (รู้สึกไฮโซ นานๆบ้านนอกอย่างเราจะเข้ากรุง ฮ่าๆๆๆ(นางเป็นเอามาก)) ก่อนจะไปพูดถึงหนัง ขอเล่า(“บ่น” มากกว่า) ก่อนว่าไปรู้จักหนังเรื่องนี้ได้ยังไง ต้องย้อนไปซัก 1000 B.C. ก่อน (บ้าแหระ!!) ตอนนั้นเห็นภาพมาจากในเน็ตค่ะ เป็นภาพแม่หญิง แอน ตัดผมสั้นกุด ไอ่เราเห็นทีแรกก็ตกใจ นึกว่าแม่หญิงคนงามไปทำอะไรมา เลยตามเข้าไปอ่าน ก็อ๋อปรากฏว่า แม่หญิงมารับเล่นหนังเรื่องนี้นี่เอง หลังจากนั้นเลยไปขุดคุ้ยข่าวมาอ่าน เลยได้รู้ว่าเล่นเป็นโสเภณีด้วย (ในใจคิด ฮึๆๆ ออสการ์ปีนี้ แม่หญิง ได้ชิงชัวร์ๆ แล้วก็จริง) ทีแรกยังไม่ได้สนใจหนังมากมาย แต่พอเริ่มเห็น Cast เฮีย โครว์ เฮีย แจ็คแมน กับสาว อเมนด้าเนี่ยแหละ ทำให้เริ่มรู้สึกเฮ๊ยยย น่าดูๆ !! แต่ !! เมื่อรู้เท่านั้นแหละว่าเป็นหนังที่ทำมาจาก มิวสิเคิล ความอยากก็อัพเกรด เป็นความบ้าโดยพลัน
เราจะขอพูดถึงหนังในฐานะคนที่ไม่เคย อ่านนิยายมาก่อน (กะจะไปหาอ่านแล้วหล่ะค่ะ แต่เห็นแล้วสุดท้อ หนาไปไหน เล่มเด๊ยวไม่พอ แต่มาแบบยกชุด ห้าเล่ม แทบเป็นลม เลยรอดูหนังอย่างเดียวละกัน เพราะถึงซื้อมาก็คงได้แต่ดองไว้เฉยๆ ไม่มีเวลาอ่าน) และหนังเรื่องนี้ เวอร์ชั่น อื่นๆมาก่อน (ซึ่งรีเมคเยอะ และ ถี่ไปไหน) แต่พอจะทราบว่า เวอร์ชั่นนี้จะมาแนวแปลกที่สุดคือ ยกเพลงและบทละครเวทีมาแทบทั้งดุ้นเลย เพราะในหนังจะร้องเพลงกัน 97 98 % ได้ ที่เหลือคือบทสนทนาสั้นๆ ระเบิดตู๊มต๊าม เสียงร้องไห้คนดู (อันหลังนี้มาได้ไง??? แต่ขอบอกว่ามีจริง หนึ่งในเสียงนั้นก็ของเราเอง) บางครั้งไม่เต็มประโยคด้วยซั้ม 2 % ค่ะ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว เราเป็น แฟนคลับหนังมิวสิเคิลตัวยง และชื่นชอบหนังร้องเพลงเป็นพิเศษ เราเลยสุนทรีย์กับหนังเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย เหมือนเพื่อนที่สนิทกันมานาน
มาค่ะ เพร๊อออ มานานละ ขอเปิดประเด็นเม้ามอยด์ ว่า ตื่นเต้นมากตอนเข้าไปดู เพราะนั่งที่ตำแหน่ง E16 แล้วตั้งแต่ E17 ไปจนสุด โล่งลึ๊ง สพรึงถึงหัวใจ ในใจก็หวั่นๆ ว่าดูไปดูมา จะมีคนโผล่มาตุ๊งเช่เรามั้ย (ฮ่าๆๆๆ) !! แต่ !! นั่นมิใช่ปัญหาเพราะ เมื่อเห็น ธงฝรั่งเศสลอยเคว้งอยู่ในน้ำกลางจอ อย่างเดียวดายก็สะกดเราซะอยู่หมัด จากนั้น เพลง Look Down ก็ดังขึ้น แถบสะดุ้ง เป็นเพลงเปิดหนังที่ยิ่งใหญ่ (น่ากลัว) มากจริงๆฉากลากเรือเป็นอะไรที่ เริ่ดเวอร์ สมจริงมากค่ะ
ถึกเวอร์ค่ะ ฮ่าๆๆ
ช่วงแรกหนังดำเนินเรื่องราวของนาย ฌอง วัลฌอง ไปเรื่อยๆ ช่วงสิบนาทีแรก เราก็คิดในใจว่า อาร๊ายยย จะรันทดขนาดนี้นะมนุษย์เรา แค่ขโมยขนมปังก้อนเดียวเอง ต้องทำให้คนดีๆคนนึงประสบชะตากรรมแล้วร้ายได้ถึงขนาดนี้ การแสดงของ เฮีย ฮิวช่วงแรกๆนี้ ขั้นเทพมาก ทั้งน้ำเสียง หน้าตา(น่ากลัววเวอร์) กิริยา โดยเฉพาะการร้องเพลง ทำเราอินมาก
พอดำเนินเรื่องเข้าไปลึกขึ้น ตัดเข้าสู่ภาคชีวิตของ ฟองทีน (แม่หญิงแอน) เราเปลี่ยนโซน จากชีวิตรันทด เป็นชีวิต โค ตร ระ รันทดในทันที เพราะตัวละครฟองทีน ส่งสารถึงความลำบากลำบนของมนุษย์คนนึงได้อย่างลึกถึงไส้ติ่งมาก โดนเพื่อนในโรงงานแกล้ง ถูกไล่ออก ยิ่งงานก็หายาก แถมต้องหาเงินส่งเสียลูกน้อยที่ฝากไว้กับผัวเมียหน้าเลือด ที่ใช้งานลูกเธอหยั่งกะทาส ชีวิตตกต่ำถึงขีดสุดจนต้องขาย ผม ขายฟัน จนท้ายที่สุดก็ต้องยอมเสียศักดิ์ศรี ขายร่างกายมันเป็นอะไรที่ หดหู่แบบสุด และการแสดงของ แม่หญิงช่วงนี้คือ ถึงสมมุตว่าส่วนหลังของหนังเรื่องนี้จะไม่ดี แต่แค่นี้ก็คุ้มอ่าที่ได้มาดู อินเนอร์ล้นจอ (เด๊ยวไว้เม้าในส่วนนักแสดงละกัน) ขอเล่าเพียงเท่านี้ ที่เหลือไปดูเอง ฮ่าๆๆ เพราะ ยาวมาก นั่งตูดชาตั้งสามชั่วโมง ปวดฉี่ด้วยไม่กล้าออกไปกลัวพลาดฉากสำคัญ
สงสาร ฟองทีน มาก