วันนี้มีโอกาสได้คุยกับผู้ชายคนนึง ซึ่งมีครอบครัวแล้วเกี่ยวกับเรื่องการใช้ชีวิตคู่ เขาบอกว่า ผู้ชายก็เจ้าชู้ทั้งนั้นแหละ ภรรยาที่ดี ต้องแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เดี๋ยวเค้าเที่ยวเบื่อก็กลับมาเอง แต่เขาจะไม่ยุ่งกับคนที่จะทำให้เขาวุ่นวาย เช่น ผู้หญิงโสด ผู้หญิงที่คิดจะจริงจัง จริงใจกับเขา  ผู้หญิงที่เขาไปยุ่งเกี่ยวด้วยจะรู้ว่าเขามีครอบครัว มีลูกแล้ว และยินดีจะคบหาด้วย ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือ… คนที่มีครอบครัวแล้วเหมือนกัน ผู้หญิง ผู้ชาย ต่างมีครอบครัวแล้วและยินดีจะคบกันเพื่อ Sex โดยไม่มีพันธะ

เราก็แย้งเขาไปว่าภรรยาที่ดีต้องทำได้แบบนั้นจริงๆเหรอ ต้องแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ สามีไปเที่ยวหาความสุขข้างนอก เวลาที่เขากลับมา ก็ต้องเอาอกเอาใจ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เพื่อที่เขาจะได้เกรงใจ เพราะยังไงเขาก็เลือกเราและครอบครัว  ขณะที่สามีไปมีความสุขกับคนอื่น เราซึ่งเป็นภรรยาคงเจ็บปวดน่าดู คนรักกันต้องแคร์ความรู้สึกกันไม่ใช่หรือ คู่ชีวิตคือคนที่เราสามารถไว้ใจเค้าได้ทุกเรื่อง เวลาที่เราเหนื่อยอ่อนล้ามาจากเรื่องงาน สังคมภายนอก เมื่อกลับมาบ้านได้คุยกับคู่ชีวิต น่าจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นไม่ใช่หรือ คนที่เป็นกำลังใจให้กันและกัน ทำอะไรเพื่อกัน ไม่ใช่คนที่เห็นแก่ตัว คิดถึงแต่ความสุขของตัวเอง ตัวเราเองอายุ 29 แล้ว เคยมีแฟนและเลิกรากันไปเพราะเขาไม่ซื่อสัตย์ ปัจจุบันก็โสดสนิท มีคนเข้ามาคุย มาจีบ ก็ไม่ได้สนใจอยากจะคบใคร เมื่อได้มุมมองของ ผู้ชายคนนี้แล้ว ทำให้เรากลัวการมีชีวิตคู่ไปเลย พอเราอธิบายมุมมองของเราให้เขาฟัง เขาบอกเราว่า “ผู้หญิงคิดอย่างเรา สมควรขึ้นคานแล้วแหละ”  ได้แต่คิดในใจว่า ฉันมั่นใจว่าฉันมีดีพอ ที่จะโสดอย่างมีคุณภาพ ไม่ใช่โสดเพราะไม่มีใครเอา โสดก็ดีกว่าเจอผู้ชายมีแนวคิดแบบนี้คงแย่ เราคงเห็นแก่ตัวมากเกินไป ที่จะยอมใครได้ถึงขนาดนั้น ถ้ามีผู้หญิงที่เป็นอย่างผู้ชายคนนี้บอกจริง เรานับถือจริงๆ คงเจ็บปวด แต่อดทนเพราะรัก เราเองถ้าเจอคนที่รักมาก บางทีแนวคิดอาจจะเปลี่ยนไป

สิ่งนึงที่เราได้จากการคุยกับผู้ชายคนนี้คือ ศีลธรรม ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ของคน มันลดน้อยไปมากจริงๆ สามี ภรรยาของใคร ไม่สน ขอแค่เต็มใจทั้งสองฝ่าย โดยไม่คิดถึงใจของคนที่เขารักตัวเอง