จากนมบูด,ปลากระป๋องเน่าจนถึงข้าวบูด...ความเน่าเหม็นที่ยังคงเส้นคงวาของพรรคการเมืองซากเน่า

ยังไม่นับวาทกรรมโวหารต่างกรรมต่างวาระที่พ่นโดยน้ำลายเน่าเหม็นออกมาให้เห็นตลอดทุกยุคทุกสมัย
ไม่ว่า....เรื่องปรีดี....เรื่องบรรหาร....เรื่องทักษิณ....เรื่องบิ๊กจิ๋ว....เรื่องไม่เคยซื้อเสียง..เรื่องไม่เคยเลี้ยงกาแฟ...เรื่องปรส...เรื่องสปก 4-01
เรื่องไทยเข้มแข็ง...เรื่อง MOU....เรื่องกัมพูชา....จนมาถึงเรื่องชายชุดดำ....เรื่อง 2 สัญชาติ.....เรื่อง สด.9....เรื่องฉ้อฉลโรงพัก 396 แห่ง
จนสุดท้ายมาถึง..เรื่องแบกกระสอบข้าวสารบูด

ทำไม...สังคมนี้ยังคงต้องก้มหน้ายอมรับสำนวนโวหารอัปยศที่มีแต่สีเทาอึมตรึม เพียงแค่จะปั้นแต่งเรื่องขึ้นมา บางส่วนเอาไว้ซัดใส่คนอื่น
บางส่วนเพื่อบิดเบือนปกปิดความเลวความชั่วของตัวเอง แล้วอาศัยสื่อและเครือข่ายพวกพ้องชี้นำสังคมจนบ้านเมืองสับสนวุ่นวาย
จนตอนนี้ถึงขั้นนัดตีกันผ่านทางโซเซียลเน็ตเวิร์คเพียงแค่คิดต่าง

เพื่ออะไร....เพื่อใคร....ประชาชนได้อะไรดีขึ้น ท่านๆทั้งหลาย