เห็นข่าวการนัดดวลกำปั้นกันแล้ว ผมรู้สึกไม่สบายใจเลยครับ จึงขอแส่เสนอทางออกอันนุ่มนวลครับ

เกี๊ยกซ่า  ลูกช่างเกียน  vs  หนมโก๋  ศิษย์เกียมัว
จะเปิดศึกดวลกำปั้นกันวันที่ 10 ก.พ. 56   ณ เวทีไหนไม่รู้  แต่รู้ว่าที่ตาก

ผมเห็นข่าวแล้ว  ไม่สบายใจครับ  ประสาคนหล่อ  รักสงบ  จิตใจงามและรักเด็ก
จึงขอแส่เสนอทางออกครับ


การชกกันแบบสากล  มันเป็นการไม่ส่งเสริมวัฒนธรรมและประเพณีไทยครับ
จะดวลกันทั้งที  ไปเอาของฝรั่งมาทำไม  ต้องไทยแท้ ๆ ไปเลยครับ
คาดเชือกไปเลย  เชื่อกลงแป้งแข็งโป๊กยิ่งดี

การชกกันด้วยนวม  แค่มึนครับ  แพ้แล้วก็ท้ากันใหม่  ไม่สิ้นไม่จบ
คาดเชือกไปเลย  ให้หน้าแหก ตาหลุด ดั้งยุบ  ตายคาที่ไปเลย
จบเรื่องภายในไฟท์เดียวครับ

อีกอย่าง  จังหวัดตากนั้น  ขึ้นชื่อในเรื่องมวยคาดเชือกครับ
มวยพม่าเข้ามาให้มวยไทยเตะเล่นทุกปี
แล้วเสี่ย กทม. กับหนุ่มลำปาง  จะชกกันด้วยนวมนุ่ม ๆ  
เสียชื่อจังหวัดเขาหมดครับ
ไม่ดี ๆ   ไม่หนัีบหนุน ๆ
ชกกันให้ตายไปเลย  จะได้ไม่เป็นเยี่ยงอย่างแก่คนอื่น
ไม่งั้นเด๋วผมท้าชกกับซอนต๊อก  กับเขียวใสแสง  กับโพ้นฟ้า  กับ MT7KK มั่ง
มันจะกลายเป็นประเพณีไม่ดีไม่งามไป


ความหมั่นไส้  ต้องแก้ด้วยความเฉียบแหลมทางปัญญาครับ
ไม่ใช่กำลัง
ถกกันไป  ย้อนกันมา  เด๋วก็นับถือความคิด ความรู้ หลักคิดกันไปเอง
ความหมั่นไส้คือพลังขับเคลื่อนที่ดีในการดำเนินชีวิตครับ
(แต่ประเภทสลิ่มที่ทักษิณตด ยิ่งลักษณ์สั่งมูก ก็หมั่นไส้นี่ ไม่ไหวครับ  ไร้สาระเกินไป)

เชื่อผมเหอะ  หากพวกคุณเจอกัน  ชกกัน  พวกคุณจะเสียใจไปจนวันตาย

เจอกัน  ไหว้กัน  ชกกัน  นับถือกัน  รักกัน  ไม่เสียใจให้มันรู้ไปสิ



แต่หากจะชกกันจริง ๆ   ผมขอตั้งรางวัลให้แก่ความอุตสาหะของทั้งสองนักชกครับ
ใครชนะ  
เอาไปเลยครับ  เทพีสงกรานต์ทุ่งกุลา  นามว่าดวงใจ...



หมดมุข   จบ