ตั้งแต่เป็นต่อกลับมาตอนหลังๆเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ
เพราะบทบาททุกตัวละครชัดเจนขึ้น
เป็นต่อ ดูมีมิติ หลังเรียนรู้ที่จะรัก ที่จะ(เลิก)หลง และชาคริตก็ดูแสดงลึกขึ้นนิดนึง(เปรียบเทียบกะตอนที่เป้นต่อตกกระป๋องไม่มีใครสนใจช่วงนึงตอนนั้นเหมือนชาคริตอกหักเลยไม่มีจิตใจจะเล่น)
ขั้นเทพก็ดูเหมาะ พอฟัดเหวี่ยงสมแก่การปีนเกลียวรุ่นพี่ด้วยมาดชายแมนๆ หล่อๆจบ โดยไม่ทำให้สนยุกต์ดูแค่เป็นหุ่นยนต์เกินไปนัก

ส่วนนักแสดงอื่นๆนอกจากลุ่มหนุ่มโสด(ยกเว้นพี่ยม)
พอแยกกันโชว์ โดยเฉพาะตอนล่าสุด"ข้าวผัด" ดูแล้วมุกความเป็นตัวตนแต่ละคนชัดเจนมาก
ไม่มีใครขโมยซีนใคร ให้ดูไม่ทัน เจ้าวอกตอนหลีหญิงแบบไม่น่าสงสาร
พี่อู๊ดตอนเมา เหมือนเพื่อนที่ทำงานที่เห็นประจำ
พอใจก็น่ารัก ตามวัย

ส่วนที่ดีที่สุด(โดยเฉพาะตอนแข่งกินก๋วยเตี๋ยว) คือ พี่หมอน ทำเอาขำก๊ากได้ฝีมือล้วนๆแบบไม่อายที่จะบอกเลยว่า คุณผอูนเนี่ย ผู้กำกับตัวจริง

เสียดายภาพไม่ค่อยชัด
[CR] เป็นต่อขั้นเทพ
เพราะบทบาททุกตัวละครชัดเจนขึ้น
เป็นต่อ ดูมีมิติ หลังเรียนรู้ที่จะรัก ที่จะ(เลิก)หลง และชาคริตก็ดูแสดงลึกขึ้นนิดนึง(เปรียบเทียบกะตอนที่เป้นต่อตกกระป๋องไม่มีใครสนใจช่วงนึงตอนนั้นเหมือนชาคริตอกหักเลยไม่มีจิตใจจะเล่น)
ขั้นเทพก็ดูเหมาะ พอฟัดเหวี่ยงสมแก่การปีนเกลียวรุ่นพี่ด้วยมาดชายแมนๆ หล่อๆจบ โดยไม่ทำให้สนยุกต์ดูแค่เป็นหุ่นยนต์เกินไปนัก
ส่วนนักแสดงอื่นๆนอกจากลุ่มหนุ่มโสด(ยกเว้นพี่ยม)
พอแยกกันโชว์ โดยเฉพาะตอนล่าสุด"ข้าวผัด" ดูแล้วมุกความเป็นตัวตนแต่ละคนชัดเจนมาก
ไม่มีใครขโมยซีนใคร ให้ดูไม่ทัน เจ้าวอกตอนหลีหญิงแบบไม่น่าสงสาร
พี่อู๊ดตอนเมา เหมือนเพื่อนที่ทำงานที่เห็นประจำ
พอใจก็น่ารัก ตามวัย
ส่วนที่ดีที่สุด(โดยเฉพาะตอนแข่งกินก๋วยเตี๋ยว) คือ พี่หมอน ทำเอาขำก๊ากได้ฝีมือล้วนๆแบบไม่อายที่จะบอกเลยว่า คุณผอูนเนี่ย ผู้กำกับตัวจริง
เสียดายภาพไม่ค่อยชัด