คนเก่งคณิต แต่อ่อนภาษาอังกฤษ กับ คนเก่งภาษาอังกฤษ กับอ่อนคณิต คุณว่า ในการทำงาน คนไหนได้เปรียบกว่ากัน พัฒนาง่ายกว่ากัน

เราเก่งภาษา แต่เลือกเรียนทางบริหารธุรกิจ เรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาโทแค่ในมหาวิทยาลัย ขนาดเด็กเอกอังกฤษยังคิดว่าเป็นเด็กเอกเขา เพราะเราคะแนนสูง ข้ามไปเรียนตัวสูงๆ ได้..ไม่ต้องเรียนพื้นฐาน

อยู่ปีสี่เทอมหนึ่ง ไปสมัครงานที่ไหนก็ได้ มั่นใจมาก เขียนไปว่าภาษาอังกฤษ excellent (ไม่ใช่ native) ไปบางที่คนสัมภาษณ์คนไทย (คิดว่า)อยากลอง เขาสัมภาษณ์เรา พอเห็นเราตอบไปแค่ประโยคเดียวก็ไม่สัมภาษณ์ภาษาอังกฤษเลย แต่ท้ายสุดเราก็ทำงานกับฝรั่งมาตลอด เงินเดือนดีมากๆ เพราะเราทำงานด้านธุรกิจได้ และสื่อสารกับลูกค้า คู่ค้า ทั่วโลกได้ เรียกว่าพูดเขียนภาษาอังกฤษทั้งวัน ไปหาลูกค้าก็พรีเซนท์ภาษาอังกฤษ ทำรายงานก็ภาษาอังกฤษ ประชุมกับนายๆ ก็ภาษาอังกฤษ คนที่จบมาเหมือนเรา ทำงานเก่งกว่าเราอีก แต่ภาษาอังกฤษแบบสื่อสารกับผู้บริหารไม่ได้ เงินเดือนน้อยกว่าครึ่ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เก่ง แต่มันไม่ตรงกับธุรกิจของบริษัท
แต่เจ้านายดี ให้ไปเรียนเพิ่มตอนเย็น

บางครั้งต้องทำงานกับวิศวกรที่เก่งมากๆ แต่สื่อสารภาษาอังกฤษระดับพรีเซนท์ ตอบคำถามไม่ได้ เราก็จะไปช่วยซัพพอร์ท ยอมรับว่าที่บริษัท เจ้านายคนไทยภาษาดีมาก เพราะโตๆเมืองนอกกัน ทำให้เราได้มีโอกาสฝึกฝน

ส่วนตัวเราจบมาทางบริหาร ได้ทั้งตัวเลขและภาษา มันอยู่ที่ความชอบด้วย เราชอบอ่านตำราที่มีตัวเลข คำนวณต่างๆ เป็นภาษาอังกฤษมากกว่าฉบับแปล ถือว่าบริหารสองไปทีเดียวสองอย่าง..

ที่บริษัทเราภาษาสำคัญมาก เวลาจะทำอะไรไม่ว่าวิจัย เตรียมงาน หาข้อมูลต่างๆ ส่วนมากจะเป็นภาษาอังกฤษ มาเป็นไฟล์ เป็นปึกๆ ให้อ่านให้วิเคราะห์ ใครไม่ชอบภาษา ก็ไม่สามารถพัฒนาไปทางด้านธุรกิจได้เต็มที่

อย่างไรก็ตาม คนเรามีความสามารถข้อจำกัดต่างกัน ทำอะไรที่ตัวเองชอบ และไม่เกินกำลังจนเกินไป เป็นทางสายกลางที่ดีที่สุดค่ะ