อยากให้ไปช่วยกันให้ความเห็นแก้ไขปัญหาเรื่องการเงินและให้กำลังใจให้บ้าง
เห็นใจฝ่ายสามีมากๆ
(เพิ่ม)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบนะคะ เผอิญเราอาจจะบอกไม่ชัดตั้งแต่แรกว่ากระทู้นี้เราเอามาจากที่อื่น เราเองไม่ใช่เจ้าของกระทู้ เห็นในนี้ความเห็นดีๆเยอะก็เสียดาย ยังไงก็รบกวนไปตอบเจ้าของกระทู้ที่ต้องการกำลังใจ ได้ที่ลิงก์ด้านล่างนะคะ
แต่เราก็ทำลิงก์จากกระทู้เดิมมาที่นี่แล้ว เผื่อเจ้าของกระทู้นั้นจะเข้ามาอ่านเพิ่มค่ะ
http://pantip.com/topic/30102294
ขอใช้พื้นที่ระบายหน่อยนะ
ผมทำงาน ตปท มาหลายปีแล้ว รายได้เดือนละเกือบๆ 2 แสนบาท ส่งกลับบ้านทุกเดือน น้อยสุด 7 หมื่นบาท บางเดือนมีโอที หรือ โบนัส ผมส่งคราวละเกิน 2 แสนบาท ไม่เคยขาดซักเดือนเดียว ถือคติ"รีบโกย รีบกลับ"
ผมไม่เคยสนใจแจกแจงวิธีเก็บ วิธีใช้เงิน วิธีบริหารเงินเองเลย ให้ภรรยาเป็นคนจัดการทั้งหมด ค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าบัตรเครดิต ค่าผ่อนรถผ่อนบ้าน ฯลฯ ตัวเองมีหน้าที่หาเงิน ถึงเวลาก็โอนและโทร ไปบอกยอดว่าเท่าไหร่ เท่านั้น และภรรยาก็ไม่เคยบอกว่าเรามีเงินเท่าไหร่ เก็บอะไรยังไง
ชีวิตดำเนินไปตามปกติ จนเมื่อปลายปีที่แล้ว ภรรยาบอกว่าบัตรเครดิตวงเงินเต็ม (วงเงิน 2 แสนบาท) ใช้ไม่ได้ ผมเริ่มสงสัยเพราะตัวเองใช้บัตรเครดิตมานาน ไม่เคยจ่ายเกินรอบบิลซักครั้ง แต่เมื่อต้นปีที่แล้ว ผมเปิดบัตรเสริมให้ภรรยา เพราะเวลาพาลูกไปหาหมอ หรือ ชอปปิ้งของใช้ในบ้าน จะได้สะดวก
อ้อ เมื่อต้นปีที่แล้วผมต่อเติมบ้านนิดหน่อย แต่ก็กู้มาต่อเติมนะ และยังผ่อนอยู่ ให้เธอมีบัตรเครดิต เผื่อซื้อของใช้ และผมไม่ลืมเตือนให้เธอลงบัญชี/จดรายการใช้จ่าย เธอบอกไม่มีเวลา
เมื่อวงเงินเริ่มเต็ม เธอเลยผ่อนแค่ขั้นต่ำ จนเมื่อผมรู้เรื่อง เลยบอกให้ไปเอาเงินในบัญชีที่พอมีอยู่บ้าง 2 แสนกว่ามาปิด เพราะหนี้บัตรเครดิตโตเร็วมาก เท่ากับว่า สิ้นปีที่ผ่านมา ผมใช้เงินโบนัส+เงินเก็บโปะหนี้ไปเกือบ 5 แสนบาท
สิ้นเดือน ม.ค ที่ผ่านมา เงินผมโอนช้า เพราะติดธุระ ผมบอกภรรยาว่าให้เอาเงินส่วนอื่นไปจ่ายค่าผ่อนบ้านก่อน เพราะเดี๋ยวโดนค่าปรับส่งงวดช้า
ภรรยาบอกว่า เงินเหลือติดตัวไม่ถึงพันบาท ทั้งบ้านไม่มีเงินสดเหลือเลย ผมอึ้ง...
เมื่อวานนี้ ผมเลยลองไปเช็ค Slip เงินเดือนเก่าๆ ดูว่า ผมทำงานมาได้เท่าไหร่ ส่งกลับบ้านเท่าไหร่ ปรากฏว่า
ผมแทบทรุดหมดแรง ดื้อๆ...
ผมทำงานมา 4 ปีกว่า ปีแรกได้เงิน 2.2 ล้าน ปีต่อๆมา น้อยกว่านี้ไม่เท่าไหร่ 2 ปีสุดท้าย(เช็คง่ายสุด) ปีละ 2 ล้านกว่าๆ
รวมๆ แล้วกว่า 8 ล้าน คำณวนคร่าวๆ หลังหักภาษี+ค่าใช้จ่ายต่างๆ ผมส่งกลับบ้านเกิน 4 ล้านบาท
แล้วเงินมันหายไปไหนหมด(ฟร่ะ)
เงินจำนวนนี้ มันอาจจะไม่มากมายสำหรับบางคน แต่สำหรับผม มันคือความทุ่มเท เหนื่อยยาก อดทนห่างบ้าน ห่างลูก/ภรรยา มาไกลบ้าน ทนเหงา ทนแรงกดดันหลายๆอย่าง
สุดท้าย มันคือ ความว่างเปล่า...เหนื่อยเปล่า ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เหลืออะไรเลยจริงๆ
จริงๆ เร็วๆนี้มี Plan จะกลับไปทำงานที่ไทย คิดว่า เอาน่ะ ได้อยู่ใกล้ลูก เงินลดลงนิดหน่อยแลกกะครอบครัว....ถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้คงยังกลับไม่ได้
...สงสารตัวเอง...
ทุกอย่างคงต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ทั้งหมด อายุก็มากขึ้นๆแล้ว
ไม่อยากโทษว่า ใครผิด เพราะถึงโทษใคร เงินที่หมดไปก็ไม่ได้คืนมาอยู่ดี ตัวเองมีส่วนผิดที่ปล่อยปละละเลย ไว้ใจภรรยาจนเกินไป ส่วนภรรยาก็ผิดที่ไม่รู้จักการจัดการ บริหารการเงิน มีเยอะใช้เยอะ ไม่ช่วยมอนิเตอร์เงินจนรู้ตัวเมื่อเงินหมดไปแล้ว
***ห้องชานเรือน เคยมีแต่เคส สามีไม่เอาไหน ไม่ทำงาน กินแต่เหล้า คุณแม่บ้านจะยุให้เลิก มีแล้วหนักอกหนักใจจะมีไปทำไม แล้วถ้าเคสภรรยาไม่เอาไหนบ้าง คุณๆจะคิดเห็นเป็นประการใดกันบ้าง
ปล1. ภรรยาไม่ได้นอกใจ มีก๊งมีกิ๊กอะไรนะครับ เพียงแต่บริหารเงินไม่เป็น กินใช้ไปเรื่อยเปื่อย ขาดการจัดการ พอถามที่มาที่ไปของเงินก็ไม่รู้ๆ เรื่องนี้มั่นใจ เพราะภรรยาเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก อยู่กับแม่
ปล2. อยากให้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ เรื่องเงินๆทองๆ ไม่รู้จักใช้ ไม่รู้จักเก็บ จนเวลาผ่านไปจะเป็นเหมือนผม
ปล3. ใครก้ได้ ช่วยพูดอะไรก็ได้ให้ผมรู้สึกดีขึ้นหน่อย ตอนนี้มันท้อ มันเหนื่อย มันหมดแรง แทบไม่มีกำลังใจจะทำงานต่อ คิดถึงแต่ลูก อยากจะกลับบ้านก็ไม่ได้กลับ เมื่อวานภรรยาดุลูกประชดต่อหน้า (ผ่าน Skype) บอกว่าพ่อให้งดกินขนมแล้ว ชุดสวยๆต่อไปนี้ห้ามซื้อ ห้ามขอ ได้ยินแล้วมันจี๊ดดดด แต่ต่อหน้าลูก ผมไม่ว่าอะไรภรรยารุนแรงหรอก ได้แต่บอกว่า ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นซะหน่อย
โดย สมาชิกหมายเลข 714585
อึ้ง...พบว่าตัวเองทำงานมากว่า 4-5 ปี รายได้ปีละเกินล้านบาท ไม่มีเงินเหลือเก็บ (กระทู้จากชานเรือน)
เห็นใจฝ่ายสามีมากๆ
(เพิ่ม)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบนะคะ เผอิญเราอาจจะบอกไม่ชัดตั้งแต่แรกว่ากระทู้นี้เราเอามาจากที่อื่น เราเองไม่ใช่เจ้าของกระทู้ เห็นในนี้ความเห็นดีๆเยอะก็เสียดาย ยังไงก็รบกวนไปตอบเจ้าของกระทู้ที่ต้องการกำลังใจ ได้ที่ลิงก์ด้านล่างนะคะ
แต่เราก็ทำลิงก์จากกระทู้เดิมมาที่นี่แล้ว เผื่อเจ้าของกระทู้นั้นจะเข้ามาอ่านเพิ่มค่ะ
http://pantip.com/topic/30102294
ขอใช้พื้นที่ระบายหน่อยนะ
ผมทำงาน ตปท มาหลายปีแล้ว รายได้เดือนละเกือบๆ 2 แสนบาท ส่งกลับบ้านทุกเดือน น้อยสุด 7 หมื่นบาท บางเดือนมีโอที หรือ โบนัส ผมส่งคราวละเกิน 2 แสนบาท ไม่เคยขาดซักเดือนเดียว ถือคติ"รีบโกย รีบกลับ"
ผมไม่เคยสนใจแจกแจงวิธีเก็บ วิธีใช้เงิน วิธีบริหารเงินเองเลย ให้ภรรยาเป็นคนจัดการทั้งหมด ค่าใช้จ่ายในบ้าน ค่าบัตรเครดิต ค่าผ่อนรถผ่อนบ้าน ฯลฯ ตัวเองมีหน้าที่หาเงิน ถึงเวลาก็โอนและโทร ไปบอกยอดว่าเท่าไหร่ เท่านั้น และภรรยาก็ไม่เคยบอกว่าเรามีเงินเท่าไหร่ เก็บอะไรยังไง
ชีวิตดำเนินไปตามปกติ จนเมื่อปลายปีที่แล้ว ภรรยาบอกว่าบัตรเครดิตวงเงินเต็ม (วงเงิน 2 แสนบาท) ใช้ไม่ได้ ผมเริ่มสงสัยเพราะตัวเองใช้บัตรเครดิตมานาน ไม่เคยจ่ายเกินรอบบิลซักครั้ง แต่เมื่อต้นปีที่แล้ว ผมเปิดบัตรเสริมให้ภรรยา เพราะเวลาพาลูกไปหาหมอ หรือ ชอปปิ้งของใช้ในบ้าน จะได้สะดวก
อ้อ เมื่อต้นปีที่แล้วผมต่อเติมบ้านนิดหน่อย แต่ก็กู้มาต่อเติมนะ และยังผ่อนอยู่ ให้เธอมีบัตรเครดิต เผื่อซื้อของใช้ และผมไม่ลืมเตือนให้เธอลงบัญชี/จดรายการใช้จ่าย เธอบอกไม่มีเวลา
เมื่อวงเงินเริ่มเต็ม เธอเลยผ่อนแค่ขั้นต่ำ จนเมื่อผมรู้เรื่อง เลยบอกให้ไปเอาเงินในบัญชีที่พอมีอยู่บ้าง 2 แสนกว่ามาปิด เพราะหนี้บัตรเครดิตโตเร็วมาก เท่ากับว่า สิ้นปีที่ผ่านมา ผมใช้เงินโบนัส+เงินเก็บโปะหนี้ไปเกือบ 5 แสนบาท
สิ้นเดือน ม.ค ที่ผ่านมา เงินผมโอนช้า เพราะติดธุระ ผมบอกภรรยาว่าให้เอาเงินส่วนอื่นไปจ่ายค่าผ่อนบ้านก่อน เพราะเดี๋ยวโดนค่าปรับส่งงวดช้า
ภรรยาบอกว่า เงินเหลือติดตัวไม่ถึงพันบาท ทั้งบ้านไม่มีเงินสดเหลือเลย ผมอึ้ง...
เมื่อวานนี้ ผมเลยลองไปเช็ค Slip เงินเดือนเก่าๆ ดูว่า ผมทำงานมาได้เท่าไหร่ ส่งกลับบ้านเท่าไหร่ ปรากฏว่า
ผมแทบทรุดหมดแรง ดื้อๆ...
ผมทำงานมา 4 ปีกว่า ปีแรกได้เงิน 2.2 ล้าน ปีต่อๆมา น้อยกว่านี้ไม่เท่าไหร่ 2 ปีสุดท้าย(เช็คง่ายสุด) ปีละ 2 ล้านกว่าๆ
รวมๆ แล้วกว่า 8 ล้าน คำณวนคร่าวๆ หลังหักภาษี+ค่าใช้จ่ายต่างๆ ผมส่งกลับบ้านเกิน 4 ล้านบาท
แล้วเงินมันหายไปไหนหมด(ฟร่ะ)
เงินจำนวนนี้ มันอาจจะไม่มากมายสำหรับบางคน แต่สำหรับผม มันคือความทุ่มเท เหนื่อยยาก อดทนห่างบ้าน ห่างลูก/ภรรยา มาไกลบ้าน ทนเหงา ทนแรงกดดันหลายๆอย่าง
สุดท้าย มันคือ ความว่างเปล่า...เหนื่อยเปล่า ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เหลืออะไรเลยจริงๆ
จริงๆ เร็วๆนี้มี Plan จะกลับไปทำงานที่ไทย คิดว่า เอาน่ะ ได้อยู่ใกล้ลูก เงินลดลงนิดหน่อยแลกกะครอบครัว....ถ้าสถานการณ์เป็นแบบนี้คงยังกลับไม่ได้
...สงสารตัวเอง...
ทุกอย่างคงต้องเริ่มนับ 1 ใหม่ทั้งหมด อายุก็มากขึ้นๆแล้ว
ไม่อยากโทษว่า ใครผิด เพราะถึงโทษใคร เงินที่หมดไปก็ไม่ได้คืนมาอยู่ดี ตัวเองมีส่วนผิดที่ปล่อยปละละเลย ไว้ใจภรรยาจนเกินไป ส่วนภรรยาก็ผิดที่ไม่รู้จักการจัดการ บริหารการเงิน มีเยอะใช้เยอะ ไม่ช่วยมอนิเตอร์เงินจนรู้ตัวเมื่อเงินหมดไปแล้ว
***ห้องชานเรือน เคยมีแต่เคส สามีไม่เอาไหน ไม่ทำงาน กินแต่เหล้า คุณแม่บ้านจะยุให้เลิก มีแล้วหนักอกหนักใจจะมีไปทำไม แล้วถ้าเคสภรรยาไม่เอาไหนบ้าง คุณๆจะคิดเห็นเป็นประการใดกันบ้าง
ปล1. ภรรยาไม่ได้นอกใจ มีก๊งมีกิ๊กอะไรนะครับ เพียงแต่บริหารเงินไม่เป็น กินใช้ไปเรื่อยเปื่อย ขาดการจัดการ พอถามที่มาที่ไปของเงินก็ไม่รู้ๆ เรื่องนี้มั่นใจ เพราะภรรยาเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก อยู่กับแม่
ปล2. อยากให้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ เรื่องเงินๆทองๆ ไม่รู้จักใช้ ไม่รู้จักเก็บ จนเวลาผ่านไปจะเป็นเหมือนผม
ปล3. ใครก้ได้ ช่วยพูดอะไรก็ได้ให้ผมรู้สึกดีขึ้นหน่อย ตอนนี้มันท้อ มันเหนื่อย มันหมดแรง แทบไม่มีกำลังใจจะทำงานต่อ คิดถึงแต่ลูก อยากจะกลับบ้านก็ไม่ได้กลับ เมื่อวานภรรยาดุลูกประชดต่อหน้า (ผ่าน Skype) บอกว่าพ่อให้งดกินขนมแล้ว ชุดสวยๆต่อไปนี้ห้ามซื้อ ห้ามขอ ได้ยินแล้วมันจี๊ดดดด แต่ต่อหน้าลูก ผมไม่ว่าอะไรภรรยารุนแรงหรอก ได้แต่บอกว่า ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นซะหน่อย
โดย สมาชิกหมายเลข 714585