สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนดื่มเหล้า แต่มีเพื่อนดื่มเหล้าเยอะ
ต้องถามก่อนว่าคุณเข้าใจสังคมของแฟนคุณดีแค่ไหนครับ ?
บางทีการที่เขาไปดื่มเพื่อเข้าสังคม อาจจะไม่ได้ดื่มเอาเมาอ้วกก็ได้ เพราะหลายที่ทำงาน ก็ต้องออกงานสังคม ไปดื่ม ไปพบปะผู้คน ทั้งเรื่องงาน และเพื่อความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้า
ถ้าแฟนคุณเค้ายอมลดลงมาแล้ว คุณยังจะไปงอแงอีก อันนี้ก็ไม่ถูก
ผมเข้าใจว่าคุณเป็นห่วงแฟน คุณอยากให้แฟนไม่เจ็บป่วย แต่บางทีอะไรที่มันเป็น "ตัวเขา" มันก็เป็น "ตัวเขา" วันยังค่ำ...
คุณรักกับแฟนคุณมาเป็นปี ทั้งๆที่รู้แล้วว่าเรื่องที่แฟนคุณดื่มเหล้ามันเป็นกิจวัตร แสดงว่าคุณก็ต้องรับเขาได้ในเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว และถ้าคุณรับเขาได้ตั้งแต่แรก จนตกลงเป็นแฟนกัน แล้วทำไมหลังๆคุณถึงมาเรียกร้องให้ลด และ เลิก ?
เหล้ามันอาจไม่ดีกับสุขภาพ แต่บางงานมันก็เลี่ยงไม่ได้ หรือเลี่ยงยาก ที่สำคัญผมถามว่า เขาเคยขอร้องให้คุณเลิกอะไรที่คุณเคยทำเป็นกิจวัตรบ้างหรือเปล่าครับ ? ถ้าไม่เคย แสดงว่าคุณเอาคำว่า "เป็นห่วง" มาเป็นโล่กำบังคำว่า "เห็นแก่ตัว" ของคุณเหมือนกันนะครับ...
ถ้าคุณรักแฟนคุณ ผมเชื่อว่าคุณบอกให้แฟนคุณเลิกดื่มเพราะเป็นห่วงจริงๆ แต่ถ้าเขาเลิกไม่ได้ แต่เขาไม่เคยทำให้คุณต้องเดือดร้อนอย่าง ไปมีเรื่อง เอาเงินเดือนคุณไปลงขวด ไปมีกิ๊กอื่นที่งานสังคม หรือทำร้ายร่างกายคุณ ผมว่าบางทีคุณก็เรียกร้องเยอะไปครับกับเรื่องนี้ เขาลดให้คุณแล้ว แต่คุณก็ยังไม่พอ อยากได้มากขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ได้คืบจะเอาศอก
ต้องบอกก่อนว่า บางคนเลิกไม่ได้จริงๆก็มีนะครับ ต้องค่อยๆจับมือไปด้วยกัน ช่วยๆกันไป เวลาแค่ปีสองปีมันทำให้คนที่ดื่มมาตลอดเลิกเด็ดขาดไม่ได้หรอกครับ
คุณบอกเลิกเขาเอง เขาง้อก็แล้ว คุณยังไม่ยอมเลย... ถึงเวลาตอนนี้ที่คุณมาคิดได้ ผมก็เอาคำแฟนคุณมาพูดอีกทีละกันว่า "มันสายไปรึเปล่า?"
คิดดีๆนะครับ ถ้าฝ่ายนั้นหมดใจกับคุณแล้ว (เพราะคุณทำตัวเอง) คุณไปตามง้อต่อไปเรื่อยๆทุกวัน มันจะกลายเป็นคำว่า "น่ารำคาญ" แทนหรือเปล่า ?
ปากเราเป็นเจ้านายตัวเราครับ คุณบอกเลิกเขาไปแล้ว (ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย) ถึงตอนนี้จะมากลืนน้ำลาย ผมว่ายากแหละ...
คหสต. นะครับ
ต้องถามก่อนว่าคุณเข้าใจสังคมของแฟนคุณดีแค่ไหนครับ ?
บางทีการที่เขาไปดื่มเพื่อเข้าสังคม อาจจะไม่ได้ดื่มเอาเมาอ้วกก็ได้ เพราะหลายที่ทำงาน ก็ต้องออกงานสังคม ไปดื่ม ไปพบปะผู้คน ทั้งเรื่องงาน และเพื่อความสัมพันธ์อันดีกับลูกค้า
ถ้าแฟนคุณเค้ายอมลดลงมาแล้ว คุณยังจะไปงอแงอีก อันนี้ก็ไม่ถูก
ผมเข้าใจว่าคุณเป็นห่วงแฟน คุณอยากให้แฟนไม่เจ็บป่วย แต่บางทีอะไรที่มันเป็น "ตัวเขา" มันก็เป็น "ตัวเขา" วันยังค่ำ...
คุณรักกับแฟนคุณมาเป็นปี ทั้งๆที่รู้แล้วว่าเรื่องที่แฟนคุณดื่มเหล้ามันเป็นกิจวัตร แสดงว่าคุณก็ต้องรับเขาได้ในเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว และถ้าคุณรับเขาได้ตั้งแต่แรก จนตกลงเป็นแฟนกัน แล้วทำไมหลังๆคุณถึงมาเรียกร้องให้ลด และ เลิก ?
เหล้ามันอาจไม่ดีกับสุขภาพ แต่บางงานมันก็เลี่ยงไม่ได้ หรือเลี่ยงยาก ที่สำคัญผมถามว่า เขาเคยขอร้องให้คุณเลิกอะไรที่คุณเคยทำเป็นกิจวัตรบ้างหรือเปล่าครับ ? ถ้าไม่เคย แสดงว่าคุณเอาคำว่า "เป็นห่วง" มาเป็นโล่กำบังคำว่า "เห็นแก่ตัว" ของคุณเหมือนกันนะครับ...
ถ้าคุณรักแฟนคุณ ผมเชื่อว่าคุณบอกให้แฟนคุณเลิกดื่มเพราะเป็นห่วงจริงๆ แต่ถ้าเขาเลิกไม่ได้ แต่เขาไม่เคยทำให้คุณต้องเดือดร้อนอย่าง ไปมีเรื่อง เอาเงินเดือนคุณไปลงขวด ไปมีกิ๊กอื่นที่งานสังคม หรือทำร้ายร่างกายคุณ ผมว่าบางทีคุณก็เรียกร้องเยอะไปครับกับเรื่องนี้ เขาลดให้คุณแล้ว แต่คุณก็ยังไม่พอ อยากได้มากขึ้นเรื่อยๆ อารมณ์ได้คืบจะเอาศอก
ต้องบอกก่อนว่า บางคนเลิกไม่ได้จริงๆก็มีนะครับ ต้องค่อยๆจับมือไปด้วยกัน ช่วยๆกันไป เวลาแค่ปีสองปีมันทำให้คนที่ดื่มมาตลอดเลิกเด็ดขาดไม่ได้หรอกครับ
คุณบอกเลิกเขาเอง เขาง้อก็แล้ว คุณยังไม่ยอมเลย... ถึงเวลาตอนนี้ที่คุณมาคิดได้ ผมก็เอาคำแฟนคุณมาพูดอีกทีละกันว่า "มันสายไปรึเปล่า?"
คิดดีๆนะครับ ถ้าฝ่ายนั้นหมดใจกับคุณแล้ว (เพราะคุณทำตัวเอง) คุณไปตามง้อต่อไปเรื่อยๆทุกวัน มันจะกลายเป็นคำว่า "น่ารำคาญ" แทนหรือเปล่า ?
ปากเราเป็นเจ้านายตัวเราครับ คุณบอกเลิกเขาไปแล้ว (ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย) ถึงตอนนี้จะมากลืนน้ำลาย ผมว่ายากแหละ...
คหสต. นะครับ
แสดงความคิดเห็น
ถ้าถูกแฟนบอกเลิก เนื่องจากสาเหตุนี้...ควรทำอย่างไร??
เราคบกับแฟนมาสองปี เราทะเลาะกันบ่อยมา ด้วยสาเหตุที่ว่าเราไม่เคยพอใจแม้เค้าจะทำดีแค่ไหนก็ตาม..
เรื่องคือ เค้าเป็นคนสังคมจัด ชอบดื่มเป็นกิจวัตร จนเราขอให้เค้ากินน้อยลง
เค้าก็ยอมและทำตามข้อตกลงได้มาตลอด แต่เราก็ยังไม่พอ อยากให้น้อยลงกว่านี้
ซึ่งเดิมตกลงกันที่ 4วัน/สัปดาห์ (หลายคนๆ อาจจะบอกว่าเยอะมาก แต่จากนั้นเค้าลดเองเหลือ 2วัน/สัปดาห์ เพราะยังทะเลาะกันอีก)
เราชอบบอกเลิกเค้าบ่อยๆ ด้วยเหตุผลว่าไม่อยากทน ไม่อยากจะเป็นห่วง ไม่อยากรักคนที่ไม่รักตัวเอง..
ปีที่ผ่านมาเราพูดคำว่าเลิก เป็นสิบรอบได้ แต่เค้าก็มาง้อตลอด และเราก็ดีด้วยตลอดเช่นกัน
จนมาก่อนช่วงปีใหม่ เราพูดกับเค้าว่า เค้าต่อมน้ำเหลืองไม่ดี อยากให้กินน้อยๆ เหล้าอ่ะ เดี๋ยวจะมาเป็นแผลอีก ไหนจะแพ้ยุงอีก..ซึ่งเค้าก็เหมือนฟัง
สรุป วันอังคารเค้าไปดื่มอีก แต่เค้าบอกไว้ล่วงหน้าแล้วว่าไปกับที่ทำงาน อันนี้รับได้ มาวันศุกร์เค้าไปกับเพื่อนอีก..เราเลยไม่พอใจ
และไม่คุยกับเค้าเลย เพราะคิดว่าเค้าไม่ได้ใส่ใจกับความเป็นห่วงที่เราคอยบอกเค้าตลอดเลย
จนสามวันถัดมาเราบอกเลิกกับเค้าอีก ทั้งที่เค้าขอเราแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว ว่าอย่าพูดว่าเลิกกันอีก..
จากนั้น คำว่าเลิกของเราก็กลายเป้นความจริง แต่เค้าก็ยังขอให้ดีกัน ซึ่งเราไม่ดีด้วย ตอนหลังเราบีบให้เค้าพูดเอง ว่าให้เลิกกัน
เค้ายอมพูด แต่เค้าก็เสียใจมาก และยังมาง้อเรา ซึ่งเราก็เล่นตัว..แต่ในที่สุดไม่กี่วันเราก็กลับไปง้อเค้า..
แต่เค้ากลับบอกว่า สายไปหรือเปล่า? ทำไมตอนมีไม่รักษา? ที่ผ่านมาสองปีให้โอกาสมาตลอด..ทำไมยังไม่เลิกพูดคำว่าเลิกกัน ทั้งที่ให้โอกาสมาตลอด ตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร?
แต่เราก็ยังหน้าด้านหน้าทน ง้อเค้ามาจนถึงทุกวันนี้ ร่วมเดือนกว่าแล้ว..
เราอยากจะให้ทุกคนช่วยแสดงความคิดเห็นว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะทำอย่างไร?
จะง้อเค้าต่อไป แม้เค้าจะไม่กลับมาดีด้วย?
หรือจะเลิกแล้วไปทำใจ..
โดยตัวเรามีความคิดว่าเราจะทำต่อไป ถึงแม้คำตอบจะเป็นคำว่า "ไม่ๆๆๆๆๆ" เหมือนเดิม..
เราจะทำต่อไป แม้ว่าเค้าจะปฏิเสธ เค้าบอกว่าที่ไม่ดีด้วยเพราะอยากให้ไปเจอคนที่ดีกว่าเค้า คนที่ใช่
แล้วถ้าสำหรับเราเค้าคือคนที่ใช่ล่ะ? ทำไมเค้าไม่กลับมา??