เพิ่งผ่านประสบการณ์สัมภาษณ์วีซ่าท่องเที่ยวเสร็จเมื่อเช้านี้ หลังจากกังวลอยู่นานว่าจะเปลี่ยนใจ ไปหรือไม่ไปดี อยู่หลายรอบ ทำให้ข้อมูลมันไม่ค่อยพร้อมกันเลย เนื่องจากเอกสารการรับรองการทำงานออกตอนพฤศจิกายน 55 กรอกออนไลน์เสร็จธันวา 55 และสัมภาษณ์ปลายมกราคม 56 สุดท้าย เอาวะ ไปก็ไป ว่าแล้วก้อเปิดตารางวันฤกษ์ดี มาจิ้มดูสิ ว่าวันไหนดี สรุปได้เป็นวันที่ 30 มกรา ถามว่าวันดีแค่ไหน ไม่รู้นะ รู้แต่ละไปเจอคนรู้จักถึงสองคนได้ไงไม่รู้ 555 โลกมันกลม แสดงว่าวันมันดีจิ่ง
เนื่องจากรอบที่สัมภาษณ์เรา เป็นรอบ 9.00 เราก้อเดินมาถึงหน้าประตู 8.30 พอดีเลยเดินไปถามเจ้าหน้าที่ เค้าก้อเช็คเอกสารนิดหน่อย ก็ได้เข้าไปฝากของจำพวก โทรศัพท์มือถือ กุญแจรถ แล้วก้อเดินไปต่อแถวต่อเพื่อตรวจเอกสาร ก็หลายนาทีอยู่ เค้าก้อจะจัดชุดเอาเอกสารที่จำเป็นคือ
1. ใบ Confirm ที่พรินท์จากหน้าเว็บ
2. ใบเสร็จที่จ่ายเงินจากไปรษณีย์ (แต่ลืมดูว่าเค้าเอาใบสีขาวหรือสีชมพู มึนอยู่)
3. Passport เล่มปัจจุบันกับเล่มที่มีวีซ่าอเมริกา ซึ่งข้อมูลที่ไปประเทศอื่นมา 2-3 ประเทศอยู่อีกเล่ม เค้าไม่เอา
4. เอกสารสำคัญอย่าง ใบรับรองการทำงาน กับ จดหมายเชิญจากอเมริกา
นอกนั้นก้อไม่เอาเก็บใส่กระเป๋าเราก็เตรียมมาซะเยอะเลย เช่น
1. รูปถ่ายที่เพิ่งทำหายไปคืนก่อนที่จะสัมภาษณ์ (มันหายไปได้ไงยังงงอยู่) ที่ต้องไปอ้อนวอนให้ร้านถ่ายรูป อัดเพิ่ม ตอนสองทุ่ม เสียค่าอัดอีก 60 บาท
2. เอกสารรับรองทางการเงินจากธนาคาร ค่าธรรมเนียม 100 บาท และสมุดบัญชี
3. ทะเบียนบ้าน บัตรประชาชน บัตรข้าราชการ ที่ไม่มีสำเนาสักอัน
4. กำหนดโปรแกรมเที่ยว และข้อมูลเที่ยวบิน ที่เตรียมมา
5. หนังสือที่แสดงว่ามีความผูกพันกับเมืองไทย โดยทำเป็นหนังสือ มีข้อมูลว่า เช่นว่า เรานะเป็นข้าราชการ ทำงานมา 6-7 ปีแล้ว กำลังจะได้รับการโปรโมทเป็นระดับสูง (อันนี้คิดเอง เออเอง ) เป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ที่อายุมากแล้ว จำเป็นต้องใช้สวัสดิการภาครัฐจากสิทธิของการเป็นข้าราชการ ทรัพย์สินที่เป็นของตัวเองอีก (ไม่ค่อยมีหรอก พยายามขุดมา) บลา บลา....
ก็เตรียมมาพอสมควร ก่อนจะนอนก้อวิตกจริต เอ กลัวเอกสารมีไม่พอ ตื่นเช้ามาลืมปากกา ลืมสลิปเงินเดือน ซะนี่
ที่นี้ก้อต่อแถวตรวจเอกสาร เค้าให้ไปสองช่องคือ ช่อง 14 กับ ช่อง 15 ลังเลอยู่ว่าช่องไหนดี เอ๊ะช่องไหนที่เข้าบอกว่าดุกัน ก้อไม่รู้ เอาช่องผู้หญิงคนไทยล่ะกัน ดูเหมือนฝรั่งจะตรวจนานกว่า พอถึงคิวตรวจเอกสารก็ไม่ค่อยมีไรมาก ถามว่าไปเที่ยวเหรอ คุณทำงานอะไร บอกว่าเป็นข้าราชการ อยู่กระทรวงไร....ก็ตอบไป เคยเปลี่ยนชื่อนามสกุลรึป่าว คุณ.... เนี่ย เป็นไรกะคุณ แล้วเค้าทำงานอะไร จากนั้นก้อสแกนนิ้ว ให้ไปต่อคิวช่องที่ 13 ต่อ
หลังจากนั้น รอสักพัก ถึงคิวช่องที่ 13 ก็เป็นฝรั่งผู้ชายหนุ่มๆ หน้าตาดีๆหน่อย แต่ดูเหมือนจะน่ากลัวนิดนึง เพราะแอบเห็นเค้าถามคนอื่นนานอ่ะ ถามเยอะด้วย แล้วคนนั้นก็ตอบภาษาอังกฤษกันไฟแล่บเลยค้า นึกถึงตัวเอง อ้าว !!! ซวยแน่เลย
พอถึงคิว ก็ทักทายกันไป
A : ไปเที่ยวไหนเหรอคับ (ไทย)
B : ไปซานฟรานค่ะ (ไทย)
A : ไปกับใครคับ
B: เดินทางไปคนเดียว ไปเจอแฟนที่นู่นค่ะ
A : แฟนอยู่ที่นั้นเหรอ
B : ไม่ใช่ค่ะ แล้วก็ตอบเป็นภาษาอังกฤษไป ยังงงอยู่ว่าไมต้องตอบเป็นอังกฤษ คือท่องมาเป็นอังกฤษไง ......เขาเป็นวิศวกร มีบริษัทแม่อยู่ที่ แคนซัส บริษัทสาขาอยู่เมืองไทย ได้รับมอบหมายให้ไปทำงานอยู่ 1 ปี แปดเดือน คุณสามารถดูเอกสารได้ในแฟ้มค่ะ ( ไม่เห็นดูเลย??)
A: ถามมาเป็นอังกฤษ ฟังไม่ทัน จับใจความได้ว่า เป็น colleague ไรก็ไม่รู้ แต่ตอบเยสไปแล้วเว้ย??????
A : แฟนเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย (ถามเป็นไทย)
B : ตอบเร็วมาก เป็นผู้ชายค่ะ งง เลยว่าไมถามแบบนี้ว้า
A แต่งงานกันยัง (ถามเป็นไทย)
B ตกใจนิดหน่อย รีบตอบยังค่ะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษอีกแล้วว่า จะแต่ง ปลายปีนี้
A: how long ……..
B : ฟังไม่ทัน ว่าหมายถึงใคร ?? เรา หรือแฟน I’m sorry
A: คุณจะอยู่นานเท่าไหร่คับ 3 อาทิตย์ ใช่มั้ย (ข้อมูลตอนกรอกวีซ่า)
B: ค่ะ ประมาณ 15 วัน (ข้อมูลตอนนี้)
A: แฟนอยู่ซานฟราน
B: ป่าวค่ะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษ อยู่แคนซัส คือไปเจอกันที่ซานฟราน แล้วก้อกลับมาแคนซัส จากนั้นก็ขับรถไปเที่ยว ชิคาโก้ หลังจากนั้นก็กลับเมืองไทย
A : กลับพร้อมกันเลยเหรอ ?
B: ช่ายคะ กลับพร้อมกัน วันที่ 28 เมษา ค่ะ วันเดียวกัน ไฟลท์เดียวกัน (ยังไม่ได้จอง 55)
A: เอาใบสีฟ้า ไปที่ไปรษณีย์ครับ ยื่นพาสปอร์ตคืน อ้าวเฮ้ย
เล่มเก่านี่หว่า ตกใจหมดเลย แล้วก็ไปจ่ายเงินซื้อซองอย่างงงง ว่านี้เราได้วีซ่าแล้วช่ายป่ะ
ก็เอามาเล่าให้ฟัง เป็นประสบการณ์ไป แต่เท่าที่สังเกตุดู เหมือนส่วนใหญ่ จะผ่านกันทั้งนั้น ไม่เห็นมีใครไม่ผ่านเลยนะ เท่าที่แอบดูอยู่ คนก็ไม่เยอะมาก เพราะเข้าไปดูตอนจองคิวว่างแทบทุกวัน เลือกจิ้มได้เลย
ทุกอย่างดีโอเคหมด เสียอย่างเดียว ค่าขอวีซ่าแพงไปหน่อย ตั้ง 5000 แน่ะ
ประสบการณ์สัมภาษณ์วีซ่าอเมริกา อย่าง งงๆ
เนื่องจากรอบที่สัมภาษณ์เรา เป็นรอบ 9.00 เราก้อเดินมาถึงหน้าประตู 8.30 พอดีเลยเดินไปถามเจ้าหน้าที่ เค้าก้อเช็คเอกสารนิดหน่อย ก็ได้เข้าไปฝากของจำพวก โทรศัพท์มือถือ กุญแจรถ แล้วก้อเดินไปต่อแถวต่อเพื่อตรวจเอกสาร ก็หลายนาทีอยู่ เค้าก้อจะจัดชุดเอาเอกสารที่จำเป็นคือ
1. ใบ Confirm ที่พรินท์จากหน้าเว็บ
2. ใบเสร็จที่จ่ายเงินจากไปรษณีย์ (แต่ลืมดูว่าเค้าเอาใบสีขาวหรือสีชมพู มึนอยู่)
3. Passport เล่มปัจจุบันกับเล่มที่มีวีซ่าอเมริกา ซึ่งข้อมูลที่ไปประเทศอื่นมา 2-3 ประเทศอยู่อีกเล่ม เค้าไม่เอา
4. เอกสารสำคัญอย่าง ใบรับรองการทำงาน กับ จดหมายเชิญจากอเมริกา
นอกนั้นก้อไม่เอาเก็บใส่กระเป๋าเราก็เตรียมมาซะเยอะเลย เช่น
1. รูปถ่ายที่เพิ่งทำหายไปคืนก่อนที่จะสัมภาษณ์ (มันหายไปได้ไงยังงงอยู่) ที่ต้องไปอ้อนวอนให้ร้านถ่ายรูป อัดเพิ่ม ตอนสองทุ่ม เสียค่าอัดอีก 60 บาท
2. เอกสารรับรองทางการเงินจากธนาคาร ค่าธรรมเนียม 100 บาท และสมุดบัญชี
3. ทะเบียนบ้าน บัตรประชาชน บัตรข้าราชการ ที่ไม่มีสำเนาสักอัน
4. กำหนดโปรแกรมเที่ยว และข้อมูลเที่ยวบิน ที่เตรียมมา
5. หนังสือที่แสดงว่ามีความผูกพันกับเมืองไทย โดยทำเป็นหนังสือ มีข้อมูลว่า เช่นว่า เรานะเป็นข้าราชการ ทำงานมา 6-7 ปีแล้ว กำลังจะได้รับการโปรโมทเป็นระดับสูง (อันนี้คิดเอง เออเอง ) เป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ที่อายุมากแล้ว จำเป็นต้องใช้สวัสดิการภาครัฐจากสิทธิของการเป็นข้าราชการ ทรัพย์สินที่เป็นของตัวเองอีก (ไม่ค่อยมีหรอก พยายามขุดมา) บลา บลา....
ก็เตรียมมาพอสมควร ก่อนจะนอนก้อวิตกจริต เอ กลัวเอกสารมีไม่พอ ตื่นเช้ามาลืมปากกา ลืมสลิปเงินเดือน ซะนี่
ที่นี้ก้อต่อแถวตรวจเอกสาร เค้าให้ไปสองช่องคือ ช่อง 14 กับ ช่อง 15 ลังเลอยู่ว่าช่องไหนดี เอ๊ะช่องไหนที่เข้าบอกว่าดุกัน ก้อไม่รู้ เอาช่องผู้หญิงคนไทยล่ะกัน ดูเหมือนฝรั่งจะตรวจนานกว่า พอถึงคิวตรวจเอกสารก็ไม่ค่อยมีไรมาก ถามว่าไปเที่ยวเหรอ คุณทำงานอะไร บอกว่าเป็นข้าราชการ อยู่กระทรวงไร....ก็ตอบไป เคยเปลี่ยนชื่อนามสกุลรึป่าว คุณ.... เนี่ย เป็นไรกะคุณ แล้วเค้าทำงานอะไร จากนั้นก้อสแกนนิ้ว ให้ไปต่อคิวช่องที่ 13 ต่อ
หลังจากนั้น รอสักพัก ถึงคิวช่องที่ 13 ก็เป็นฝรั่งผู้ชายหนุ่มๆ หน้าตาดีๆหน่อย แต่ดูเหมือนจะน่ากลัวนิดนึง เพราะแอบเห็นเค้าถามคนอื่นนานอ่ะ ถามเยอะด้วย แล้วคนนั้นก็ตอบภาษาอังกฤษกันไฟแล่บเลยค้า นึกถึงตัวเอง อ้าว !!! ซวยแน่เลย
พอถึงคิว ก็ทักทายกันไป
A : ไปเที่ยวไหนเหรอคับ (ไทย)
B : ไปซานฟรานค่ะ (ไทย)
A : ไปกับใครคับ
B: เดินทางไปคนเดียว ไปเจอแฟนที่นู่นค่ะ
A : แฟนอยู่ที่นั้นเหรอ
B : ไม่ใช่ค่ะ แล้วก็ตอบเป็นภาษาอังกฤษไป ยังงงอยู่ว่าไมต้องตอบเป็นอังกฤษ คือท่องมาเป็นอังกฤษไง ......เขาเป็นวิศวกร มีบริษัทแม่อยู่ที่ แคนซัส บริษัทสาขาอยู่เมืองไทย ได้รับมอบหมายให้ไปทำงานอยู่ 1 ปี แปดเดือน คุณสามารถดูเอกสารได้ในแฟ้มค่ะ ( ไม่เห็นดูเลย??)
A: ถามมาเป็นอังกฤษ ฟังไม่ทัน จับใจความได้ว่า เป็น colleague ไรก็ไม่รู้ แต่ตอบเยสไปแล้วเว้ย??????
A : แฟนเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย (ถามเป็นไทย)
B : ตอบเร็วมาก เป็นผู้ชายค่ะ งง เลยว่าไมถามแบบนี้ว้า
A แต่งงานกันยัง (ถามเป็นไทย)
B ตกใจนิดหน่อย รีบตอบยังค่ะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษอีกแล้วว่า จะแต่ง ปลายปีนี้
A: how long ……..
B : ฟังไม่ทัน ว่าหมายถึงใคร ?? เรา หรือแฟน I’m sorry
A: คุณจะอยู่นานเท่าไหร่คับ 3 อาทิตย์ ใช่มั้ย (ข้อมูลตอนกรอกวีซ่า)
B: ค่ะ ประมาณ 15 วัน (ข้อมูลตอนนี้)
A: แฟนอยู่ซานฟราน
B: ป่าวค่ะ ตอบเป็นภาษาอังกฤษ อยู่แคนซัส คือไปเจอกันที่ซานฟราน แล้วก้อกลับมาแคนซัส จากนั้นก็ขับรถไปเที่ยว ชิคาโก้ หลังจากนั้นก็กลับเมืองไทย
A : กลับพร้อมกันเลยเหรอ ?
B: ช่ายคะ กลับพร้อมกัน วันที่ 28 เมษา ค่ะ วันเดียวกัน ไฟลท์เดียวกัน (ยังไม่ได้จอง 55)
A: เอาใบสีฟ้า ไปที่ไปรษณีย์ครับ ยื่นพาสปอร์ตคืน อ้าวเฮ้ย
เล่มเก่านี่หว่า ตกใจหมดเลย แล้วก็ไปจ่ายเงินซื้อซองอย่างงงง ว่านี้เราได้วีซ่าแล้วช่ายป่ะ
ก็เอามาเล่าให้ฟัง เป็นประสบการณ์ไป แต่เท่าที่สังเกตุดู เหมือนส่วนใหญ่ จะผ่านกันทั้งนั้น ไม่เห็นมีใครไม่ผ่านเลยนะ เท่าที่แอบดูอยู่ คนก็ไม่เยอะมาก เพราะเข้าไปดูตอนจองคิวว่างแทบทุกวัน เลือกจิ้มได้เลย
ทุกอย่างดีโอเคหมด เสียอย่างเดียว ค่าขอวีซ่าแพงไปหน่อย ตั้ง 5000 แน่ะ