รู้สึกแย่จังเลยค่ะ กับคำพูดของแม่

เราโทรศัพท์ไปหาสามี แต่แม่ของเรารับสาย เพราะสามีออกไปข้างนอก ทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน คือเรากับสามีอยู่กันคนละจังหวัดค่ะ เค้าอยู่ที่บ้านของเรากับลูก แล้วก็แม่เราค่ะ เรายังต้องทำงานอีกจังหวัดหนึ่งค่ะ กลับบ้านเดือนละครั้ง แต่คิดว่าต้นปีหน้าคงกลับไปอยู่พร้อมหน้ากันซะที แต่ช่วงนี้เราก็มองๆงานแถวบ้านไว้ ถ้ามีว่างก็จะไปสมัครเผื่อได้กลับไปอยู่บ้านก่อนเวลา กลางเดือนที่ผ่านมาเรากลับบ้านเห็นป้าย รับสมัครคนที่ศูนย์รถแห่งหนึ่ง ซึ่งยังสร้างไม่เสร็จ ก็คุยๆกันในบ้านว่าน่าจะไปสมัคร กะว่าเดือนหน้ากลับบ้านจะไปสมัคร วันนี้เลยลองโทรไปถามๆ ฝ่ายบุคคลเค้าบอกว่า  เต็มแล้วค่ะ เลยโทรไปบอกสามีแต่แม่รับสาย  เลยเล่าให้แม่ฟังว่าเต็มแล้วนะเค้าไม่รับแล้ว แม่ตอบกลับมาว่าสมน้ำหน้าไม่รีบไปสมัครเอง เราเสียใจจังค่ะ เค้าไม่พูดไรเลยยังดีกว่าอีก เราก็พึ่งเห็นประกาศ ทุกวันนี้ก็มองหางานใกล้บ้านในเน็ตเรื่อยๆ เห็นข่าวประกาศก็เตรียมตัวไปสมัคร เจอแม่พูดแบบนี้น้ำตาร่วงเลยค่ะ วางสายพูดไรไม่ออก ทุกวันนี้ต้องห่างลูก ห่างสามี เจอกันเดือนละครั้ง อยู่ต่างจังหวัดคนเดียวก็เหงา ก็เศร้า อยากกลับไปอยู่ด้วยกันใจจะขาด แต่ภาระหนี้สินทำให้ยังกลับไม่ได้  ทำไงไม่ให้คิดมากดีคะ ตอนนี้ก็ยังน้ำตาซึม พยายามไม่คิดอะไร แต่อดน้อยใจแม่ไม่ได้จรซิงๆ