ก่อนอื่นขออนุญาติแท็กไปทั้ง 3 ห้อง คือ
-ศาลาประชาคม
-สยามสแควร์ และ
-โต๊ะเครื่องแป้ง (เพราะใครคนนั้นสิงสถิตในห้องนี้)
คงเป็นกระทู้ระบายความในใจ คงไม่มีมาม่านะครับ
[G] & [Y]
เนื่องจากตอนนี้ความรัก จากคนที่เรารักได้หลุดหายไป
ตั้งแต่วันเสาร์ที่ผ่านมา (26-1-56) ต้นเหตุจากปัญหาเรื่อง "หึง"
กับคำถามที่ว่า "กำลังคุยอยู่กับใคร" นั่นคือเหตุผลที่ต้อง "เลิก"
ตลอดเวลา 7 เดือน !! ใช่ครับ มัน 7 เดือนเอง แต่ทำไมอะไรดลใจ
ที่ทำให้เรารักใครคนนึงได้มากมายขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น
พูดกับตามตรง ไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะเค้าติดภาระกิจสำคัญบางอย่าง
ซึ่งอันนี้ไม่เป็นไร เรายอมรับตั้งแต่วันแรกที่คุยกันแล้ว แต่ในทุกๆวัน
เราคุยกันตลอด ไม่ว่าจะแชท หรือ เฟสทามเห็นหน้ากัน เป็นอย่างนี้ทุกวัน
แต่ตอนนี้เวลาความสุข คนที่เราเคยเห็นทุกวันได้จากไป ซึ่ง ณ จุดนี้
ก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ร้องไห้อย่างหนักและไม่ได้กินข้าว 2 วัน !!
แต่สาเหตุนั้น ส่วนหนึ่งมันก็ต้องโทษที่ตัวเราเอง ที่ไปถามคำถามโง่ๆแบบนั้น
ซึ่งมันก็หลายครั้ง อันนี้ก็ยอมรับผิด ซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด แต่ใจจริงแล้ว
เราเองไม่อยากมีปัญหา จึงทำการพูดคุยให้รู้ถึงปัญหาและช่วยกันแก้ไข
แต่กลับกลายเป็นเราเองที่ดูน่ารำคาญ เพราะพูดอะไรซ้ำซาก เรื่องเดิมๆซึ่งเค้าคงจะเบื่อ
เราพยายามบอกเหตุและผลที่เราเป็นแบบนี้ แต่ทำไม ทำไม เค้าถึงไม่ยอมรับฟัง
และให้โอกาสแก้ไขกันอีกเลย มันคงเป็นการพยามที่ไม่มีโอกาสเลย
สุดท้ายคงต้องอยู่กับตัวเองในเวลาที่เหลือต่อจากนี้
และขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่าน
เนื้อเรื่องมั่วไปเรื่อยคงเพราะต้องนี้สภาพจิตใจยังไม่ค่อยไหว
ท่านใดมีคนแนะนำเชิญได้ครับ
...เมื่อความรักจากไป...
-ศาลาประชาคม
-สยามสแควร์ และ
-โต๊ะเครื่องแป้ง (เพราะใครคนนั้นสิงสถิตในห้องนี้)
คงเป็นกระทู้ระบายความในใจ คงไม่มีมาม่านะครับ
[G] & [Y]
เนื่องจากตอนนี้ความรัก จากคนที่เรารักได้หลุดหายไป
ตั้งแต่วันเสาร์ที่ผ่านมา (26-1-56) ต้นเหตุจากปัญหาเรื่อง "หึง"
กับคำถามที่ว่า "กำลังคุยอยู่กับใคร" นั่นคือเหตุผลที่ต้อง "เลิก"
ตลอดเวลา 7 เดือน !! ใช่ครับ มัน 7 เดือนเอง แต่ทำไมอะไรดลใจ
ที่ทำให้เรารักใครคนนึงได้มากมายขนาดนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น
พูดกับตามตรง ไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะเค้าติดภาระกิจสำคัญบางอย่าง
ซึ่งอันนี้ไม่เป็นไร เรายอมรับตั้งแต่วันแรกที่คุยกันแล้ว แต่ในทุกๆวัน
เราคุยกันตลอด ไม่ว่าจะแชท หรือ เฟสทามเห็นหน้ากัน เป็นอย่างนี้ทุกวัน
แต่ตอนนี้เวลาความสุข คนที่เราเคยเห็นทุกวันได้จากไป ซึ่ง ณ จุดนี้
ก็รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ร้องไห้อย่างหนักและไม่ได้กินข้าว 2 วัน !!
แต่สาเหตุนั้น ส่วนหนึ่งมันก็ต้องโทษที่ตัวเราเอง ที่ไปถามคำถามโง่ๆแบบนั้น
ซึ่งมันก็หลายครั้ง อันนี้ก็ยอมรับผิด ซึ่งมันทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด แต่ใจจริงแล้ว
เราเองไม่อยากมีปัญหา จึงทำการพูดคุยให้รู้ถึงปัญหาและช่วยกันแก้ไข
แต่กลับกลายเป็นเราเองที่ดูน่ารำคาญ เพราะพูดอะไรซ้ำซาก เรื่องเดิมๆซึ่งเค้าคงจะเบื่อ
เราพยายามบอกเหตุและผลที่เราเป็นแบบนี้ แต่ทำไม ทำไม เค้าถึงไม่ยอมรับฟัง
และให้โอกาสแก้ไขกันอีกเลย มันคงเป็นการพยามที่ไม่มีโอกาสเลย
สุดท้ายคงต้องอยู่กับตัวเองในเวลาที่เหลือต่อจากนี้
และขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่าน
เนื้อเรื่องมั่วไปเรื่อยคงเพราะต้องนี้สภาพจิตใจยังไม่ค่อยไหว
ท่านใดมีคนแนะนำเชิญได้ครับ