ชาวบ้านภูมิสลอน ร้องไห้ระงม เมื่อรู้ว่า มาร์คเสนอตัวช่วยรัฐบาลเรื่องประสาทพระวิหาร

ส่วนมากน้ำตาไหลพราก ๆ เพราะเกรงว่า รัฐบาลจะอ่อนข้อให้มาร์คเข้าไปช่วย

ครั้งที่แล้วโดนลูกปืนใหญ่คอขาดไปหนึ่ง

เด็ก ๆ ต้องเล่น กีฬาสี วิ่งให้เร็วที่สุด เพื่อให้ทันกับการ โกงความตาย

ผมไม่รู้ว่า มาร์คเขาจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าครั้งที่แล้ว  เขาทำอะไรลงไป

จากนโยบายเปลี่ยนสนามรบให้เป็นสนามการค้า

มาร์ค ก็พยายามลดหุ่นประชากรริมชายแดน ด้วยการพยายามเปลี่ยนสนามการค้าเป็นสนามรบ

ทั้ง ๆ ที่ตนเอง ก็ รบไม่เป็น

แต่หากเรื่องปากยื่นปากยาว ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้านเนี่ย

มาร์คอยู่ในระดับ จีเนียสขั้นแนวหน้า

ยิ่งเข้าคู่กับ กษิต ภิรมย์ รัฐมนตรีต่างประเทศผู้ที่เดินทางไปไหน นานาชาติ พยายามเบือนหน้าหนี ในความเถื่อน ด้วยหละ

พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย ....อย่าให้ต้องสาธยายว่า ประเทศเราคล้ายสุนัขบ้า เข้าไปทุกที

ไม่ว่าทิศ เหนือ ใต้ ออก ตก ไม่มีใครอยากคบกับเรา

ตอนนี้ ชาวบ้านริมชายแดนเริ่มเครียด บ้างก็บ่นขมุบ ขมิบว่า "ครั้งที่แล้วยังอิบอ๋ายกันไม่พออีกหรือ"

นี่ถ้ามานอนเป็นเพื่อนชาวบ้าน จะไม่ว่าสักคำ

กี่ครั้ง ๆ ก็เห็นแต่ก่อหวอด ให้มีเรื่อง แล้วก็หายศรีษะ ไปนอนสบายในกรุงเทพทุกที

ส่วนชาวบ้านที่นี่ ต้องนอนไปผวาไป ไม่รู้ว่า ตนเองและครอบครัวจะได้รับรางวัลแจ๊คพอทเมื่อไหร่

เพิ่งจะได้ รัฐบาลใหม่ที่ไม่บ้าสงครามได้ไม่นาน

เอาอีกแล้ว มาร์คเอาอีกแล้ว กระสันต์จะโชวฟอร์มอีกแล้ว

ตอนนี้ชาวบ้านได้แต่บนสิ่งศักดิ์สิทธิ ขอให้มาร์ค มันเป็นโรคใบ้เฉียบพลัน ซัก 6 - 7 เดือนก็ยังดี

บ้านเมืองจะได้อยู่กันอย่างสงบ  ๆ

ไม่รู้ตัวเลยว่า ที่มันยุ่งหยอยเป็นฝอยขัดหม้อ จนประเทศชาติเกือบต้องเข้าสู่สงคราม (ซึ่งน่าจะรบกันเป็นสิบ ๆ ปี และไม่มีใครแพ้ชนะ)

เพราะเพียงไอ้แค่สนอง นี๊ด ไอ้พวกคลั่งชาติไม่ลืมหูลืมตาบางกลุ่มแค่นั้นเอง