เรื่องเล่าบนถนน พ่อVSลูก

ตอนเช้าผมต้องไปส่งลูกที่โรงเรียน ใช้เส้นทางประจำจากถ.สิรินธร วิ่งช่องขวาสุดขึ้นสะพานข้ามแยกถ.จรัลฯ ลงมาเพื่อเบี่ยงเข้าช่องพิเศษที่ตร.เปิดไว้ก่อน 07.00 น. สิ่งที่พบคือคำถามจากลูกถามว่า
ลูก: ตร.กั้นรถทางเราทำไม่ครับ
พ่อ: กั้นให้รถที่มาจากถ.จรัลฯไง
ลูก: งั้นเราก็ต้องเสียสละให้ซิครับ
พ่อ: ใช่ลูก เราต้องเสียสละให้รถที่มาอีกทาง
ลูก: เงียบ.......

พอตร.ปล่อยรถผมก็ค่อยๆ ไหลลงสะพานกำลังจะเข้าเลนพิเศษ ลูกก็ถามอีกว่า
ลูก: รถที่มาจากโน้นไม่เห็นตร.กั้นเลยนี่ครับ
พ่อ: ไม่รู้ซิ......

พอเข้าเลนพิเศษได้ก็มีรถจากเลนซ้าย 2-3 คัน พยายามแทรกเข้าเลนพิเศษให้ได้ ลูกก็ถามอีก
ลูก: รถคันนั้นกำลังจะเบียดรถคันข้างหน้าแล้ว จะชนกันไหม หนูกลัวรถติด
พ่อ: ไม่ชนหรอกลูก
ลูก: แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย ทำไมไม่ตรงไปล่ะ
พ่อ: อยากวิ่งเลนพิเศษมั้ง
ลูก: แล้วคุณพ่อจะให้เค้าไหมครับ
พ่อ: คอยดูละกันลูก

ผมก็ไม่ให้แทรกเข้ามา แถมบีบแตรเตือนก่อนด้วย
ลูก: ทำไมคุณพ่อไม่ให้รถคันนั้นเข้ามาล่ะครับ
พ่อ: .........
แม่: แบบนี้ลูกที่พ่อไม่ให้พวกเห็นแก่ตัวก็พราะว่า...เราเสียเวลาที่ตร.กั้นแล้ว ยังจะต้องมาถูกพวกเห็นแก่ตัวมาแทรกด้วย
      ถ้าคนที่ขับรถมาจากถ.จรัลฯ รู้ว่า รถที่มาจากถ.สิรินธรถูกกั้นเพื่อให้ตัวเองได้ไป ก็ควรจะให้รถที่มาจากถ.สิรินธรเข้าเลนพิเศษ
      ได้เร็วด้วย โดนกั้นก็เสียเวลาอยู่แล้ว แถมยังจะโดนแทรกอีก.....
ลูก: