http://writer.dek-d.com/noma007/writer/viewlongc.php?id=797390&chapter=1
คำนำ
ความรักแม้ไม่มีอำนาจบันดลสรรพสิ่ง ในท่ามกลางวงล้อมกรงเขี้ยวเล็บแห่งอสูรร้าย ที่จ้องจะดูดกลืนชีวิตที่แสนเปราะบางอยู่นั้น แต่เมื่อใดที่สิ่งมีชีวิตได้สัมผัสกับคำว่ารักแล้ว เมื่อนั้นสิ่งมหัศจรรย์และพลังที่ยิ่งใหญ่จะบังเกิดขึ้น
a.n pol
มนต์รักในมนตราอสูร
บทที่ 1 แรกพบ
//ฉากที่หน้าโรงเรียน ตัวละคร พระเอก นางเอกเริ่มพบกันครั้งแรกตอนเด็ก//
รถเก๋งหรูหราคันใหญ่สีขาว วิ่งมาอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆจอดด้านข้างกำแพงสูงสีขาว มองผ่านกำแพงไปจะมองเห็นอาคารเรียนขนาดใหญ่สีครีมและเสาธงชาติขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจน
เด็กหน้าลูกครึ่งฝรั่งไทย รูปไข่ รูปร่างสูงแต่ดูทะมัดทะแมง ผมตรงทรงรองทรงสั้น ผิวขาวเหลือง ตาเป็นประกายกลมโต คิ้วเข้ม แลดูเฉลียวฉลาด
เดินลงมาจากรถคันหรู มาหยุดอยู่ที่หน้าโรงเรียน อีกคนก้าวลงจากรถด้านคนขับ รูปร่างสูงใหญ่ อายุประมาณ 35 ปี ไว้หนวดผิวเข้ม ใส่ชุดซาฟารี รีบวิ่งไปหาเด็กชายอย่างรวดเร็ว เด็กชายเอยถามคนที่มากับเขา
“ดำนายกลับไปก่อนเถอะ ผมนะเดินเล่นแถวนี้ก่อนฮะ”อรัญพูดกับคนที่มาด้วยน้ำเสียงอย่างเซงๆ
เพราะผมต้องย้ายโรงเรียนบ่อยมาก เกือบจะทุกปีตามพ่อผม มันทำให้ผมคิดว่าเหมือนท่านกำลังจะหนีอะไรบ้างอย่างอยู่เลย
“อืมครับ แล้วคุณหนูอรัญ อย่าไปไกลนะครับ เดี๋ยวจะไปรายงานตัวไม่ทันครับ เดี๋ยวตอนเย็นผมจะมารับนะครับ” ดำตอบแล้วพูดอย่างเป็นห่วง
อรัญพยักหน้าตอบ “อืม สายๆหน่อยก็ได้นะฮะ ผมอยากจะเดินดูรอบๆโรงเรียนก่อนกลับฮะ” อรัญพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง
“เอ่อ เอ่อ คือว่าคุณสินจะว่า” ดำพูดยังไม่ทันจะจบ อรัญก็พูดแทรกขึ้นมา
“ไม่ต้องห่วง บอกอาจารย์ว่าผมไม่ลืมเรื่องท่านที่สั่งไว้แน่นอนฮะ”อรัญพูดตัดบทสนทนา
ผมไม่ค่อยมีเวลาทำกิจกรรมเท่าไร เพราะพ่อผมไม่ชอบ ท่านอยากให้ผมฝึกพิเศษอย่างเดียวพอแล้ว
ซึ่งผมก็คิดว่านั้นมันก็หนักมากพอแล้ว
อรัญมองไปเห็นต้นมะขามที่อยู่ด้านข้างของโรงเรียน รูปร่างมันคล้ายทรงกลมพุ่มไม่สูงมาก แต่มีลูกดกจนเต็มต้น มันทำให้เขานึกถึงต้นมะขามที่บ้านคุณตาที่อยู่ต่างจังหวัด จนอรัญต้องเดินไปดูใกล้ๆ
คุณตาผมเป็นคนไทย ท่านใจดี ตามใจผมตลอดเวลา ผิดกับพ่อผมที่ค่อนข้างจะเข้มงวด แต่ถ้าผมทำผิดท่านจะเป็นคนตีผมเองกับมือ ซึ่งท่านมือหนักมากๆ แต่ผมก็รักท่านมาก ท่านมักจะพาผมไปเล่นที่ต้นมะขาม แต่ท่านเสียด้วยโรคชราเมื่อปีที่ผ่านมา ท่านมักจะถามผมว่า
“หลานอยากเป็นฮีโร่ไหม รู้ไหมหลานก็เป็นฮีโร่ได้นะ”
“อยากฮะ เป็นฮีโร่แล้วเท่ห์ แล้วก็เก่งมากๆด้วยฮะคุณตา”ผมตอบอย่างตั้งใจ ตาก็จ้องมองที่หน้าคุณตาเพื่อรอคำตอบ
ท่านหัวเราะและยิ้มแล้วพูดว่า”ใครๆก็เป็นฮีโร่ได้ถ้า รู้จักให้ความสุขกับคนอื่นมากกว่าที่จะรับความสุขจากคนอื่นและรู้จักรับความทุกข์จากคนอื่นมากกว่าที่ให้ความทุกข์กับคนอื่น”ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจว่าคุณตาหมายถึงอะไรแต่ก็จำทุกคำพูดได้ขึ้นใจ
ระหว่างที่ผมกำลังคิดถึงความหลังอยู่นั้น ก็มีเสียงดังมาจากด้านข้างของผม ที่มุมของรั้วโรงเรียน
“นิๆ นายมาทางนี้หน่อยสิ”เสียงเหมือนเด็กผู้หญิงแต่น้ำเสียงห้าวๆนิดๆ
“นายคนตัวสูงๆ นั้นแหละ”เสียงนั้นรบเร้า
ผมมองรอบตัวแถวนี้ก็มีผมเป็นผู้ชายคนเดียว จึงหันไปดูเสียงเรียกนั้น เจ้าของเสียงนั้นป็นเด็กผู้หญิงฝรั่ง หน้ารูปไข่ ผมยาวยักโศก ผิวขาวนวล แววตาสดใสร่าเริง มีชีวิตชีวา รูปร่างสูงเหมือนนางแบบ ท่าทางมั่นใจสูง แต่พูดไทยชัดมาก
"เธอเรียกฉันเหรอ"อรัญถามอย่างงงๆ
อืมใช่ ฉันรบกวนเธอช่วยยกหินก้อนนี้มาวางตรงนี้ให้หน่อยได้ไหม"เธอพูดแล้วก็ชี้นิ้วไปที่ตรงกำแพงโรงเรียน
ผมคิดในใจว่าเธอคงจะแอบปีนกำแพงโรงเรียนสินะ เพราะตรงนั้นมีรูให้เยียบข้ามไปได้ แต่ก็ยากสำหรับผู้หญิง
"อืม ไม่ละ แบบนี้มันเหมือนการโกงข้อสอบเลยรู้ไหม" "เธอมาสายก็ต้องยอมรับความจริงสิ"อรัญพูดแล้วจะพยายามเดินหนี
"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ถ้าเธอไม่ช่วยพ่อฉันตีฉันตายแน่เลย"เธอพูดเสร็จ ก็ทำทางเหมือนจะร้องไห้ (ฝุ่นเข้าตาเธอ ทำให้เหมือนเธอมีน้ำตาไหล)
บอกตามตรงผมแพ้น้ำตาผู้หญิง จึงจำใจที่จะต้องช่วยเธอ
ก็ได้ ฉันจะช่วยแต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ"อรัญพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เราทั้งสองจึงช่วยกันพยายามลากก้อนหินก้อนใหญ่ มีที่กำแพง ซึ่งต้องใช้แรงมากที่เดียวกว่าจะทำเสร็จ ระหว่างนั้นผมไม่ตั้งใจจะมองไปที่หน้าของเธอ เมื่อมองดูใกล้ๆแล้วเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักเลยละ ผมคิดในใจเสียดายทื่เป็นทอม ตอนนั้นเธอหันมามองเห็นผมกำลังจ้องเธออยู่ เธอรีบเอามือปิดที่หน้าอกแล้วพูดว่า
"นี้นายแอบมองหน้าอกฉันเหรอ ไอ้คนลามก"เธอพูดอย่างโมโห
"มะมะ ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ"อรัญพูดอย่างเขินๆ
เธอพยายามที่จะปีนกำแพงขึ้นไป ผมมองดูเธออย่างเป็นห่วง จึงจะเดินไปดูใกล้ๆ
"ไปไกลๆเลยนะ คนลามก"เธอพูดยังไม่ทันจะขาดคำ
เธอก็ก้าวพลาดเท้าไปติดกำแพง ทำให้เธอกำลังจะตกจากกำแพงซึ่งสูง 2 เมตร ผมตกใจมาก ในใจคิดว่าเธออย่ามาเป็นอะไรต่อหน้าฉันนะ ในความคิดของเธอ เหมือนตัวเองกำลังหมุน ช่วงแวบหนึ่งก็เห็นหน้าของอรัญกำลังเรียกเธออยู่ แล้วเธอก็หมดสติไป
******************************************************************
//ฉากในโรงเรียน บริเวณกำแพง//
"นี้ฉันเป็นอะไรไปนะ"เธอพูดอย่างงงๆ
"เธอลื่นล้มนะ โชดดีที่เธอ ตกลงที่พุ่มไม้ตรงนั้นเธอเลยไม่เป็นอะไรมากนะ"อรัญพูดแบบไม่กล้าสบตา แล้วชี้ไปที่พุ่มไม้
"แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะล้ม ฉันจำได้ลางๆว่าเห็นหน้าเธอ แล้วเธอก็กำลังเรียกฉัน"เธอพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่ามันจะเป็นไปได้ เพราะอรัญอยู่ห่างกับเธอหลายเมตร แล้วเธอก็อยู่บนกำแพงด้วย เธอจ้องมองอรัญแบบจับผิด ทันใดนั้นก็มีเหมือนเสียงคนกำลังเดินมาทางที่ทั้งสองคนอยู่ ผมจึงได้โอกาส เปลี่ยนเรื่อง โดยการชวนเธอวิ่งหนีคุณครู เราทั้งสองวิ่งมาได้ สักพักมาหยุดตรงบริเวณตรงกลางโรงเรียน "เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม"อรัญถามอย่างเป็นห่วง
เธอจ้องมองอรัญ ตาไม่กระพริบ แล้วตอบว่า "ฉันไม่เป็นไร"
"อืม งั้นเราลากันตรงนี้เลยนะ เธอก็ระวังตัวให้มากๆนะ อาจจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้นะ"อรัญพูดอย่างเป็นห่วง ในใจก็คิดว่าอย่าเจอกันอีกก็ดี เพราะเธอต้องนำความยุ่งยากมาให้เขาแน่ๆ อรัญจึงเดินออกมาเพื่อที่จะรีบไปรายงานตัว ซึ่งเขาก็กำลังจะสายแล้ว
"ขอบใจนายมากเลยนะ ที่ช่วยฉันไว้นะ"เธอพูด
อรัญคิดในใจว่าเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เลวร้ายซะทีเดียว
*************************************************************
//ฉากที่ห้องเรียน //
ที่ห้องเรียน มีนักเรียนชายหญิงประมาณ 35 คน ทั้งหมดกำลังเล่นกันอย่างสนุก เพื่อรอชั่วโมงเรียนต่อไป อยู่ๆมีเสียงหนึ่งพูดว่า
"ครูกำลังมาแล้ว" นักเรียนทั้งหมดต่างรีบวิ่งไปที่โต๊ะของตัวเอง ซึ่งที่นั่งส่วนใหญ่แถวหน้า จะเป็นของเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายส่วนใหญ่จะนั่งแถวหลัง ครูเดินมาพร้อมกับเด็กผู้ชายตัวสูงคนนึ่ง แล้วก็พูดว่า "วันนี้ครูมีเรื่องดีๆ จะบอกทุกคน"
"ห้องเรามีนักเรียนใหม่ เพิ่งย้ายมาวันนี้เป็นวันแรก ครูขอฝากพวกเราทุกคนช่วยดูแลเขาด้วยละ"
"แนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จักหน่อยจ้า"คุณครูหันมาพูดกับผม ถึงแม้ผมจะย้ายมาหลายโรงเรียนแล้ว แต่การต้องมาแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่ยังเป็นอะไรที่ทำให้ผมประหม่าทุกครั้ง อรัญสังเกตเห็นเด็กผู้หญิง(ยายตัวแสบ)ที่เขาเจอเมื่อช่วงเช้ายิ่งทำให้เขาประหม่า
"อือ อือ"อรัญพูดอย่างอายๆ
"สวัสดีครับ ผมชื่ออรัญ ใจกล้า ขอฝากตัวด้วยนะครับ "อรัญพูดแล้วก้มหน้าอย่างเขินๆ
"อรัญเป็นนักเรียนที่เรียนเก่งมากนะ สอบได้ 4 เกือบทุกวิชาเลย"ครูพูดถึงผมอย่างชื่นชม
ระหว่างนั้นก็มีเสียงกริ๊ด ของนักเรียนผู้หญิงทุกคนในห้อง พยายามถามคำถามผม
"ชอบผู้หญิงแบบไหน, มีแฟนหรือยัง" บางคนก็ชื่นชม "ทั้งหล่อ เสียงก็เพราะ แถมยังเรียนเก่งด้วย"
"นายเคยพูดโกหกไหม"ยายตัวแสบถามผม ทุกคนต่างมองมาที่เธออย่างไม่ค่อยพอใจ
"ทำไมพูดกับเพื่อนใหม่แบบนั้นล่ะ แอนนา"ครูดุเธอ
"ครูก็ขอให้อรัญกับแอนนาช่วยกัน ติวให้เพื่อนๆที่ยังตามไม่ทันด้วยนะ เพราะใกล้จะสอบแล้ว"ครูพูดแล้วมองไปที่ยายตัวแสบ
ผมคิดว่าทำไมโลกกลมแบบนี้และแทบไม่เชื่อว่าเธอจะเรียนเก่ง ผู้หญิงห้าวๆแบบนี้ แต่ถ้าบอกว่าเธอเป็นหัวโจ๊กยังน่าเชื่อกว่า เรื่องอื่นผมอาจยอมผู้หญิงนะ แต่เรื่องเรียนผมไม่ยอมแน่ๆ เพราะมันเป็นไม่กี่สิ่งที่ทำพ่อผมภูมิใจได้
"ปีนี้ห้องเราต้องทำได้ดี ในงานกีฬาสีแน่เลย"ครูพูดแล้วมองมาที่ผม
"ครูฝากเธอด้วยนะ อรัญ"ครูพูดแบบตั้งความหวัง เพราะภายนอกผมเหมือนนักกีฬา เพราะรูปร่างดูดี สูง มีกล้ามเล็กน้อย แต่นั้นมันทำให้ผมทำงานยากขึ้นไปอีก ผมจึงบอกครูไปว่า
"อาจจะไม่ได้นะครับ ผมสุขภาพร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงนะครับ"ผมแกล้งพูดให้ครูลืมๆเรื่องนี้ไป ผู้หญิงหลายคนในห้องบ่นเสียดาย
"เหรอเธอวิ่งได้เร็วพอๆกับ ฉันเลยนะ"แอนนาพูด ทุกคนในห้องต่างตกใจ ทำให้ผมยืนงง ในใจก็คิดว่ายายตัวแสบก่อเรื่องอีกแล้ว
"เธอทั้งสองเคยเจอกันเหรอ"ครูถาม เราทั้งสองก็พยักหน้าตอบเกือบจะพร้อมกัน
"อรัญเธออาจจะยังไม่รู้นะ แอนนานะเป็นนักกีฬาเบอร์ 1 ของโรงเรียนเราเลยนะ"ครูพูดอย่างภูมิใจในตัวนักเรียนของเธอ
"ถ้าอย่างนั้น การได้ออกกำลังกายบ่อยๆ น่าจะทำให้สุขภาพเธอดีขึ้นได้นะอรัญ อย่าทำให้ครูผิดหวังละ"ครูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ครับ"อรัญตอบคุณครูแต่นั้นทำให้ผมต้องเซ็งอย่างมาก เพราะอาจารย์สินต้องไม่ชอบแน่ ถ้าผมทำตัวเด่นสะดุดตาแบบนี้
"อรัญเธอไปนั่งข้างๆแอนนานะ"ครูพูดพร้อมบอกให้นักเรียนอีกคนที่นั่งข้างๆแอนนา เขยิบไปนั่งข้างหลังแทน ผมสังเกตเห็นว่าแอนนามีท่าทีไม่ค่อยจะพอใจ ผมจึงพูดว่า "ไม่เป็นไรครับครู ผมไปนั่งข้างหลังเองครับ"อรัญพูด พร้อมกับจะเดินไปนั่งข้างหลัง สาวๆในห้องต่างก็แย่งและพยายามบอกให้อรัญไปนั่งข้างตัวเอง
"อรัญเธอจะไปไหน มานั่งข้างหน้านี้แหละ มันเป็นนโยบายของโรงเรียนนะ นักเรียนใหม่ต้องให้หัวหน้าห้องคอยแนะนำ"ครูพูดเสียงดัง
ผมคิดในใจว่า ยายตัวแสบเป็นหัวหน้าห้องด้วย วันนี้วันอะไร ทำไมซวยทั้งวันเลย งานเข้าแน่ๆเลย จึงแอบมองแอนนา
แอนนาก็กำลังจ้องเขาอยู่ แล้วทำท่ากำมือ เหมือนจะบอกว่าเขาอยู่ในกำมือเธอระหว่างชั่วโมงเรียน
ทั้งอรัญและแอนนาต่างก็แย่งกันตอบคำถามของครูอย่างไม่มีใครยอมใคร ตอนพักกลางวันแอนนาชวนอรัญไปทานข้าวด้วยกัน อรัญพยายามปฏิเสธ แต่แอนนาบอกว่าเดี๋ยวครูว่าที่ไม่ดูแลนักเรียนใหม่
แอนนาและอรัญไปกินข้าวกลางวันกับนักเรียนหญิงอีกคนที่นั่งอยู่ข้างแอนนา ชื่อพัชราซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงไทยที่สวยใกล้เคียงแอนนาเลย พัชราเป็นคนขี้อายผิดกับแอนนาอย่างมาก อรัญสังเกตเห็นว่าเธอแอบมองดูเขา แต่ไม่กล้าสบตา เขาคิดว่าเธออาจจะกลัวเขาก็ได้ ทั้งสามไปนั่งกินอาหารที่ โรงอาหาร
ซึ่งมีเสียงคุยกันดังมาก โดยโต๊ะข้างๆเป็นกลุ่มเด็กผู้ชายกำลังคุยอยู่ อรัญจึงได้ยินอย่างไม่ตั้งใจ
"เมื่อหลายวันก่อนตอนเย็นหลังจากที่ข้าเล่นบาสเสร็จ กำลังจะกลับบ้าน ข้าสังเกตเห็นเงาดำๆใหญ่ๆตรงพุ่มไม้ มันเหมือนหมาที่ยืนสองขา แล้วมือมันก็เต็มไปด้วยเลือด มันจ้องมองข้าแล้วก็กระโจนหายไปอย่างรวดเร็ว ข้ากลัวแทบจะฉี่ราดเลยละ"เด็กชายรูปร่างสูงผอมพูดด้วยเสียงสั่นๆ
"เอ็งกำลังจะบอกว่า เอ็งเห็นมนุษย์หมาป่าเหรอ ข้าว่าเอ็งตาฝาดมากกว่า"เด็กชายรูปร่างอ้วนพูดอย่างไม่เชื่อ
"ข้าก็อยากจะคิดแบบเอ็งนะ แต่ภาพที่เห็นมันเหมือนจริงมาก จนทุกวันนี้ข้ายังฝันร้ายทุกคืนเลย"เด็กร่างผอมพูดอยากกลัวๆ
ส่วนกลุ่มเด็กหญิงอีกกลุ่มก็กำลังคุยถึงชายคนหนึ่งอยู่
"เธอรู้หรือยัง ว่าพี่ยศอยู่โรงบาล อาการสาหัสมากเลยนะ"เด็กหญิงที่รูปร่างเล็กพูด
"จริงเหรอ แล้วพี่ยศเป็นอะไรละ"เด็กหญิงที่ตัวสูงใหญ่พูดอย่างเสียใจ
"เขาว่าโดนสัตว์ร้ายทำร้ายเอานะ มีรอยเล็บเต็มตัวไปหมดเลยนะ โชคดีที่เขายังไม่ตายนะ"เด็กหญิงคนตัวเล็กพูด
"เสียดายจังเขากำลังจะชวนฉันไปเดทเลย"
"เธอโชคดีมากเลยนะที่เขาชวนนะ เขาโด่งดังมากเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมา hot เหมือนเดิมได้หรือป่าวนะ"
"อรัญ....อรัญญญญ นายเป็นอะไรนะ"แอนนาพูดอย่างหงุดหงิด
แนะนำนิยาย มนต์รักในมนตราอสูร
คำนำ
ความรักแม้ไม่มีอำนาจบันดลสรรพสิ่ง ในท่ามกลางวงล้อมกรงเขี้ยวเล็บแห่งอสูรร้าย ที่จ้องจะดูดกลืนชีวิตที่แสนเปราะบางอยู่นั้น แต่เมื่อใดที่สิ่งมีชีวิตได้สัมผัสกับคำว่ารักแล้ว เมื่อนั้นสิ่งมหัศจรรย์และพลังที่ยิ่งใหญ่จะบังเกิดขึ้น
a.n pol
มนต์รักในมนตราอสูร
บทที่ 1 แรกพบ
//ฉากที่หน้าโรงเรียน ตัวละคร พระเอก นางเอกเริ่มพบกันครั้งแรกตอนเด็ก//
รถเก๋งหรูหราคันใหญ่สีขาว วิ่งมาอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆจอดด้านข้างกำแพงสูงสีขาว มองผ่านกำแพงไปจะมองเห็นอาคารเรียนขนาดใหญ่สีครีมและเสาธงชาติขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจน
เด็กหน้าลูกครึ่งฝรั่งไทย รูปไข่ รูปร่างสูงแต่ดูทะมัดทะแมง ผมตรงทรงรองทรงสั้น ผิวขาวเหลือง ตาเป็นประกายกลมโต คิ้วเข้ม แลดูเฉลียวฉลาด
เดินลงมาจากรถคันหรู มาหยุดอยู่ที่หน้าโรงเรียน อีกคนก้าวลงจากรถด้านคนขับ รูปร่างสูงใหญ่ อายุประมาณ 35 ปี ไว้หนวดผิวเข้ม ใส่ชุดซาฟารี รีบวิ่งไปหาเด็กชายอย่างรวดเร็ว เด็กชายเอยถามคนที่มากับเขา
“ดำนายกลับไปก่อนเถอะ ผมนะเดินเล่นแถวนี้ก่อนฮะ”อรัญพูดกับคนที่มาด้วยน้ำเสียงอย่างเซงๆ
เพราะผมต้องย้ายโรงเรียนบ่อยมาก เกือบจะทุกปีตามพ่อผม มันทำให้ผมคิดว่าเหมือนท่านกำลังจะหนีอะไรบ้างอย่างอยู่เลย
“อืมครับ แล้วคุณหนูอรัญ อย่าไปไกลนะครับ เดี๋ยวจะไปรายงานตัวไม่ทันครับ เดี๋ยวตอนเย็นผมจะมารับนะครับ” ดำตอบแล้วพูดอย่างเป็นห่วง
อรัญพยักหน้าตอบ “อืม สายๆหน่อยก็ได้นะฮะ ผมอยากจะเดินดูรอบๆโรงเรียนก่อนกลับฮะ” อรัญพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง
“เอ่อ เอ่อ คือว่าคุณสินจะว่า” ดำพูดยังไม่ทันจะจบ อรัญก็พูดแทรกขึ้นมา
“ไม่ต้องห่วง บอกอาจารย์ว่าผมไม่ลืมเรื่องท่านที่สั่งไว้แน่นอนฮะ”อรัญพูดตัดบทสนทนา
ผมไม่ค่อยมีเวลาทำกิจกรรมเท่าไร เพราะพ่อผมไม่ชอบ ท่านอยากให้ผมฝึกพิเศษอย่างเดียวพอแล้ว
ซึ่งผมก็คิดว่านั้นมันก็หนักมากพอแล้ว
อรัญมองไปเห็นต้นมะขามที่อยู่ด้านข้างของโรงเรียน รูปร่างมันคล้ายทรงกลมพุ่มไม่สูงมาก แต่มีลูกดกจนเต็มต้น มันทำให้เขานึกถึงต้นมะขามที่บ้านคุณตาที่อยู่ต่างจังหวัด จนอรัญต้องเดินไปดูใกล้ๆ
คุณตาผมเป็นคนไทย ท่านใจดี ตามใจผมตลอดเวลา ผิดกับพ่อผมที่ค่อนข้างจะเข้มงวด แต่ถ้าผมทำผิดท่านจะเป็นคนตีผมเองกับมือ ซึ่งท่านมือหนักมากๆ แต่ผมก็รักท่านมาก ท่านมักจะพาผมไปเล่นที่ต้นมะขาม แต่ท่านเสียด้วยโรคชราเมื่อปีที่ผ่านมา ท่านมักจะถามผมว่า
“หลานอยากเป็นฮีโร่ไหม รู้ไหมหลานก็เป็นฮีโร่ได้นะ”
“อยากฮะ เป็นฮีโร่แล้วเท่ห์ แล้วก็เก่งมากๆด้วยฮะคุณตา”ผมตอบอย่างตั้งใจ ตาก็จ้องมองที่หน้าคุณตาเพื่อรอคำตอบ
ท่านหัวเราะและยิ้มแล้วพูดว่า”ใครๆก็เป็นฮีโร่ได้ถ้า รู้จักให้ความสุขกับคนอื่นมากกว่าที่จะรับความสุขจากคนอื่นและรู้จักรับความทุกข์จากคนอื่นมากกว่าที่ให้ความทุกข์กับคนอื่น”ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจว่าคุณตาหมายถึงอะไรแต่ก็จำทุกคำพูดได้ขึ้นใจ
ระหว่างที่ผมกำลังคิดถึงความหลังอยู่นั้น ก็มีเสียงดังมาจากด้านข้างของผม ที่มุมของรั้วโรงเรียน
“นิๆ นายมาทางนี้หน่อยสิ”เสียงเหมือนเด็กผู้หญิงแต่น้ำเสียงห้าวๆนิดๆ
“นายคนตัวสูงๆ นั้นแหละ”เสียงนั้นรบเร้า
ผมมองรอบตัวแถวนี้ก็มีผมเป็นผู้ชายคนเดียว จึงหันไปดูเสียงเรียกนั้น เจ้าของเสียงนั้นป็นเด็กผู้หญิงฝรั่ง หน้ารูปไข่ ผมยาวยักโศก ผิวขาวนวล แววตาสดใสร่าเริง มีชีวิตชีวา รูปร่างสูงเหมือนนางแบบ ท่าทางมั่นใจสูง แต่พูดไทยชัดมาก
"เธอเรียกฉันเหรอ"อรัญถามอย่างงงๆ
อืมใช่ ฉันรบกวนเธอช่วยยกหินก้อนนี้มาวางตรงนี้ให้หน่อยได้ไหม"เธอพูดแล้วก็ชี้นิ้วไปที่ตรงกำแพงโรงเรียน
ผมคิดในใจว่าเธอคงจะแอบปีนกำแพงโรงเรียนสินะ เพราะตรงนั้นมีรูให้เยียบข้ามไปได้ แต่ก็ยากสำหรับผู้หญิง
"อืม ไม่ละ แบบนี้มันเหมือนการโกงข้อสอบเลยรู้ไหม" "เธอมาสายก็ต้องยอมรับความจริงสิ"อรัญพูดแล้วจะพยายามเดินหนี
"มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ถ้าเธอไม่ช่วยพ่อฉันตีฉันตายแน่เลย"เธอพูดเสร็จ ก็ทำทางเหมือนจะร้องไห้ (ฝุ่นเข้าตาเธอ ทำให้เหมือนเธอมีน้ำตาไหล)
บอกตามตรงผมแพ้น้ำตาผู้หญิง จึงจำใจที่จะต้องช่วยเธอ
ก็ได้ ฉันจะช่วยแต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ"อรัญพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เราทั้งสองจึงช่วยกันพยายามลากก้อนหินก้อนใหญ่ มีที่กำแพง ซึ่งต้องใช้แรงมากที่เดียวกว่าจะทำเสร็จ ระหว่างนั้นผมไม่ตั้งใจจะมองไปที่หน้าของเธอ เมื่อมองดูใกล้ๆแล้วเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักเลยละ ผมคิดในใจเสียดายทื่เป็นทอม ตอนนั้นเธอหันมามองเห็นผมกำลังจ้องเธออยู่ เธอรีบเอามือปิดที่หน้าอกแล้วพูดว่า
"นี้นายแอบมองหน้าอกฉันเหรอ ไอ้คนลามก"เธอพูดอย่างโมโห
"มะมะ ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ"อรัญพูดอย่างเขินๆ
เธอพยายามที่จะปีนกำแพงขึ้นไป ผมมองดูเธออย่างเป็นห่วง จึงจะเดินไปดูใกล้ๆ
"ไปไกลๆเลยนะ คนลามก"เธอพูดยังไม่ทันจะขาดคำ
เธอก็ก้าวพลาดเท้าไปติดกำแพง ทำให้เธอกำลังจะตกจากกำแพงซึ่งสูง 2 เมตร ผมตกใจมาก ในใจคิดว่าเธออย่ามาเป็นอะไรต่อหน้าฉันนะ ในความคิดของเธอ เหมือนตัวเองกำลังหมุน ช่วงแวบหนึ่งก็เห็นหน้าของอรัญกำลังเรียกเธออยู่ แล้วเธอก็หมดสติไป
******************************************************************
//ฉากในโรงเรียน บริเวณกำแพง//
"นี้ฉันเป็นอะไรไปนะ"เธอพูดอย่างงงๆ
"เธอลื่นล้มนะ โชดดีที่เธอ ตกลงที่พุ่มไม้ตรงนั้นเธอเลยไม่เป็นอะไรมากนะ"อรัญพูดแบบไม่กล้าสบตา แล้วชี้ไปที่พุ่มไม้
"แต่ระหว่างที่ฉันกำลังจะล้ม ฉันจำได้ลางๆว่าเห็นหน้าเธอ แล้วเธอก็กำลังเรียกฉัน"เธอพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่ามันจะเป็นไปได้ เพราะอรัญอยู่ห่างกับเธอหลายเมตร แล้วเธอก็อยู่บนกำแพงด้วย เธอจ้องมองอรัญแบบจับผิด ทันใดนั้นก็มีเหมือนเสียงคนกำลังเดินมาทางที่ทั้งสองคนอยู่ ผมจึงได้โอกาส เปลี่ยนเรื่อง โดยการชวนเธอวิ่งหนีคุณครู เราทั้งสองวิ่งมาได้ สักพักมาหยุดตรงบริเวณตรงกลางโรงเรียน "เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม"อรัญถามอย่างเป็นห่วง
เธอจ้องมองอรัญ ตาไม่กระพริบ แล้วตอบว่า "ฉันไม่เป็นไร"
"อืม งั้นเราลากันตรงนี้เลยนะ เธอก็ระวังตัวให้มากๆนะ อาจจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้นะ"อรัญพูดอย่างเป็นห่วง ในใจก็คิดว่าอย่าเจอกันอีกก็ดี เพราะเธอต้องนำความยุ่งยากมาให้เขาแน่ๆ อรัญจึงเดินออกมาเพื่อที่จะรีบไปรายงานตัว ซึ่งเขาก็กำลังจะสายแล้ว
"ขอบใจนายมากเลยนะ ที่ช่วยฉันไว้นะ"เธอพูด
อรัญคิดในใจว่าเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เลวร้ายซะทีเดียว
*************************************************************
//ฉากที่ห้องเรียน //
ที่ห้องเรียน มีนักเรียนชายหญิงประมาณ 35 คน ทั้งหมดกำลังเล่นกันอย่างสนุก เพื่อรอชั่วโมงเรียนต่อไป อยู่ๆมีเสียงหนึ่งพูดว่า
"ครูกำลังมาแล้ว" นักเรียนทั้งหมดต่างรีบวิ่งไปที่โต๊ะของตัวเอง ซึ่งที่นั่งส่วนใหญ่แถวหน้า จะเป็นของเด็กผู้หญิง เด็กผู้ชายส่วนใหญ่จะนั่งแถวหลัง ครูเดินมาพร้อมกับเด็กผู้ชายตัวสูงคนนึ่ง แล้วก็พูดว่า "วันนี้ครูมีเรื่องดีๆ จะบอกทุกคน"
"ห้องเรามีนักเรียนใหม่ เพิ่งย้ายมาวันนี้เป็นวันแรก ครูขอฝากพวกเราทุกคนช่วยดูแลเขาด้วยละ"
"แนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จักหน่อยจ้า"คุณครูหันมาพูดกับผม ถึงแม้ผมจะย้ายมาหลายโรงเรียนแล้ว แต่การต้องมาแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่ยังเป็นอะไรที่ทำให้ผมประหม่าทุกครั้ง อรัญสังเกตเห็นเด็กผู้หญิง(ยายตัวแสบ)ที่เขาเจอเมื่อช่วงเช้ายิ่งทำให้เขาประหม่า
"อือ อือ"อรัญพูดอย่างอายๆ
"สวัสดีครับ ผมชื่ออรัญ ใจกล้า ขอฝากตัวด้วยนะครับ "อรัญพูดแล้วก้มหน้าอย่างเขินๆ
"อรัญเป็นนักเรียนที่เรียนเก่งมากนะ สอบได้ 4 เกือบทุกวิชาเลย"ครูพูดถึงผมอย่างชื่นชม
ระหว่างนั้นก็มีเสียงกริ๊ด ของนักเรียนผู้หญิงทุกคนในห้อง พยายามถามคำถามผม
"ชอบผู้หญิงแบบไหน, มีแฟนหรือยัง" บางคนก็ชื่นชม "ทั้งหล่อ เสียงก็เพราะ แถมยังเรียนเก่งด้วย"
"นายเคยพูดโกหกไหม"ยายตัวแสบถามผม ทุกคนต่างมองมาที่เธออย่างไม่ค่อยพอใจ
"ทำไมพูดกับเพื่อนใหม่แบบนั้นล่ะ แอนนา"ครูดุเธอ
"ครูก็ขอให้อรัญกับแอนนาช่วยกัน ติวให้เพื่อนๆที่ยังตามไม่ทันด้วยนะ เพราะใกล้จะสอบแล้ว"ครูพูดแล้วมองไปที่ยายตัวแสบ
ผมคิดว่าทำไมโลกกลมแบบนี้และแทบไม่เชื่อว่าเธอจะเรียนเก่ง ผู้หญิงห้าวๆแบบนี้ แต่ถ้าบอกว่าเธอเป็นหัวโจ๊กยังน่าเชื่อกว่า เรื่องอื่นผมอาจยอมผู้หญิงนะ แต่เรื่องเรียนผมไม่ยอมแน่ๆ เพราะมันเป็นไม่กี่สิ่งที่ทำพ่อผมภูมิใจได้
"ปีนี้ห้องเราต้องทำได้ดี ในงานกีฬาสีแน่เลย"ครูพูดแล้วมองมาที่ผม
"ครูฝากเธอด้วยนะ อรัญ"ครูพูดแบบตั้งความหวัง เพราะภายนอกผมเหมือนนักกีฬา เพราะรูปร่างดูดี สูง มีกล้ามเล็กน้อย แต่นั้นมันทำให้ผมทำงานยากขึ้นไปอีก ผมจึงบอกครูไปว่า
"อาจจะไม่ได้นะครับ ผมสุขภาพร่างกายไม่ค่อยจะแข็งแรงนะครับ"ผมแกล้งพูดให้ครูลืมๆเรื่องนี้ไป ผู้หญิงหลายคนในห้องบ่นเสียดาย
"เหรอเธอวิ่งได้เร็วพอๆกับ ฉันเลยนะ"แอนนาพูด ทุกคนในห้องต่างตกใจ ทำให้ผมยืนงง ในใจก็คิดว่ายายตัวแสบก่อเรื่องอีกแล้ว
"เธอทั้งสองเคยเจอกันเหรอ"ครูถาม เราทั้งสองก็พยักหน้าตอบเกือบจะพร้อมกัน
"อรัญเธออาจจะยังไม่รู้นะ แอนนานะเป็นนักกีฬาเบอร์ 1 ของโรงเรียนเราเลยนะ"ครูพูดอย่างภูมิใจในตัวนักเรียนของเธอ
"ถ้าอย่างนั้น การได้ออกกำลังกายบ่อยๆ น่าจะทำให้สุขภาพเธอดีขึ้นได้นะอรัญ อย่าทำให้ครูผิดหวังละ"ครูพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ครับ"อรัญตอบคุณครูแต่นั้นทำให้ผมต้องเซ็งอย่างมาก เพราะอาจารย์สินต้องไม่ชอบแน่ ถ้าผมทำตัวเด่นสะดุดตาแบบนี้
"อรัญเธอไปนั่งข้างๆแอนนานะ"ครูพูดพร้อมบอกให้นักเรียนอีกคนที่นั่งข้างๆแอนนา เขยิบไปนั่งข้างหลังแทน ผมสังเกตเห็นว่าแอนนามีท่าทีไม่ค่อยจะพอใจ ผมจึงพูดว่า "ไม่เป็นไรครับครู ผมไปนั่งข้างหลังเองครับ"อรัญพูด พร้อมกับจะเดินไปนั่งข้างหลัง สาวๆในห้องต่างก็แย่งและพยายามบอกให้อรัญไปนั่งข้างตัวเอง
"อรัญเธอจะไปไหน มานั่งข้างหน้านี้แหละ มันเป็นนโยบายของโรงเรียนนะ นักเรียนใหม่ต้องให้หัวหน้าห้องคอยแนะนำ"ครูพูดเสียงดัง
ผมคิดในใจว่า ยายตัวแสบเป็นหัวหน้าห้องด้วย วันนี้วันอะไร ทำไมซวยทั้งวันเลย งานเข้าแน่ๆเลย จึงแอบมองแอนนา
แอนนาก็กำลังจ้องเขาอยู่ แล้วทำท่ากำมือ เหมือนจะบอกว่าเขาอยู่ในกำมือเธอระหว่างชั่วโมงเรียน
ทั้งอรัญและแอนนาต่างก็แย่งกันตอบคำถามของครูอย่างไม่มีใครยอมใคร ตอนพักกลางวันแอนนาชวนอรัญไปทานข้าวด้วยกัน อรัญพยายามปฏิเสธ แต่แอนนาบอกว่าเดี๋ยวครูว่าที่ไม่ดูแลนักเรียนใหม่
แอนนาและอรัญไปกินข้าวกลางวันกับนักเรียนหญิงอีกคนที่นั่งอยู่ข้างแอนนา ชื่อพัชราซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงไทยที่สวยใกล้เคียงแอนนาเลย พัชราเป็นคนขี้อายผิดกับแอนนาอย่างมาก อรัญสังเกตเห็นว่าเธอแอบมองดูเขา แต่ไม่กล้าสบตา เขาคิดว่าเธออาจจะกลัวเขาก็ได้ ทั้งสามไปนั่งกินอาหารที่ โรงอาหาร
ซึ่งมีเสียงคุยกันดังมาก โดยโต๊ะข้างๆเป็นกลุ่มเด็กผู้ชายกำลังคุยอยู่ อรัญจึงได้ยินอย่างไม่ตั้งใจ
"เมื่อหลายวันก่อนตอนเย็นหลังจากที่ข้าเล่นบาสเสร็จ กำลังจะกลับบ้าน ข้าสังเกตเห็นเงาดำๆใหญ่ๆตรงพุ่มไม้ มันเหมือนหมาที่ยืนสองขา แล้วมือมันก็เต็มไปด้วยเลือด มันจ้องมองข้าแล้วก็กระโจนหายไปอย่างรวดเร็ว ข้ากลัวแทบจะฉี่ราดเลยละ"เด็กชายรูปร่างสูงผอมพูดด้วยเสียงสั่นๆ
"เอ็งกำลังจะบอกว่า เอ็งเห็นมนุษย์หมาป่าเหรอ ข้าว่าเอ็งตาฝาดมากกว่า"เด็กชายรูปร่างอ้วนพูดอย่างไม่เชื่อ
"ข้าก็อยากจะคิดแบบเอ็งนะ แต่ภาพที่เห็นมันเหมือนจริงมาก จนทุกวันนี้ข้ายังฝันร้ายทุกคืนเลย"เด็กร่างผอมพูดอยากกลัวๆ
ส่วนกลุ่มเด็กหญิงอีกกลุ่มก็กำลังคุยถึงชายคนหนึ่งอยู่
"เธอรู้หรือยัง ว่าพี่ยศอยู่โรงบาล อาการสาหัสมากเลยนะ"เด็กหญิงที่รูปร่างเล็กพูด
"จริงเหรอ แล้วพี่ยศเป็นอะไรละ"เด็กหญิงที่ตัวสูงใหญ่พูดอย่างเสียใจ
"เขาว่าโดนสัตว์ร้ายทำร้ายเอานะ มีรอยเล็บเต็มตัวไปหมดเลยนะ โชคดีที่เขายังไม่ตายนะ"เด็กหญิงคนตัวเล็กพูด
"เสียดายจังเขากำลังจะชวนฉันไปเดทเลย"
"เธอโชคดีมากเลยนะที่เขาชวนนะ เขาโด่งดังมากเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมา hot เหมือนเดิมได้หรือป่าวนะ"
"อรัญ....อรัญญญญ นายเป็นอะไรนะ"แอนนาพูดอย่างหงุดหงิด